เรือนหอรอเชือด
934 คำ
“เอาละฉันถือว่าฉันพูดไปแล้วเป็นอันจบเข้าใจนะขี้เกียจเสียเวลาพูดเรื่องไร้สาระไม่สร้างสรรค์โลก เอาเป็นว่าอาทิตย์หน้าส่งแบบบ้านมาให้ฉันดูก่อน”
… เรโนลต์ เงียบ! คุณพ่อคือฮีโร่ของลูกครับ ความในใจของเรโนลต์ และท่านก็เอ่ยขอตัวและบอกให้เขาไสหัวไปไหนก็เชิญ สรุปวันนี้เขาได้อะไรกลับไปบ้าง ว่าที่เมียสินะ
หึหึ เรโนลต์ทำได้แค่เสียงหัวเราะในคอ เมื่อคืนเขาส่งแบบบ้านที่ต้องแก้ตามคำสั่งของคุณพ่อให้ท่านเป็นครั้งที่สามพอวันรุ่งขึ้นเขาได้รับไฟล์แบบคืนพร้อมกับจุดที่ต้องแก้ไข ซึ่งครั้งนี้แตกต่างจากสองครั้งแรก การแก้ไขในแต่ละจุดมีการพิมพ์อธิบายรายละเอียดมาครบถ้วน ไม่ต้องสืบเขาก็รู้ว่านี่คือฝีมือใคร
“หลังจากที่แก้ตามนี้แล้วเราต้องส่งให้นายท่านตรวจอีกครั้งหรือเปล่าครับ” ชฎายุเอ่ยขึ้นเมื่อได้ดูและอ่านรายละเอียดจนครบถ้วน และเขาก็ต้องค่อยๆ ชำเลืองตาขึ้นเมื่อไม่ได้รับคำตอบใดๆ สิ่งที่เขาเห็นคือแววตาประหลาดในดวงตาของเจ้านายที่นั่งตรงข้าม หยามเหยียด...ไม่ไม่ ไม่ใช่ ชื่นชมก็อาจจะ...แต่ก็ไม่ใช่เพราะเจ้านายไม่เคยชื่นชมใครจากใจจริงสักคนตั้งแต่ที่เขาได้รู้จักกับเจ้านายคนนี้ คำชมที่มาจากปากประธานใหญ่ล้วนเป็นในเชิงเศรษฐศาสตร์ทั้งสิ้นนั่นก็คือหวังผลทางธุรกิจทั้งสิ้นไม่มีอย่างอื่นแอบแฝง
เรโนลต์อ่านข้อความรายละเอียดที่ได้รับทวนซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่มีเกียจคร้านใดๆ ชฎายุจะรู้ได้อย่างไรว่าตอนนี้เจ้านายของเขากำลังประเมินว่าที่เมียอยู่ ซึ่งตอนแรกเรโนลต์ก็ใช้ความชื่นชอบในลักษณะของผู้หญิงว่าแม้จะเป็นแนวล้านนาแต่ก็น่าจะคงโทนสีไม้ธรรมชาติและขาว แต่ตอนนี้เขารู้ว่าว่าที่เมียของตนไม่ได้อ่อนไหวหรืออ่อนหวานเพราะเธอตัดความเป็นสีขาวทิ้งทั้งหมดและเปลี่ยนเป็นโทนน้ำตาลที่ต่างเฉดไป เธอถึงขั้นคำนวณทิศทางขึ้นทางลงของพระอาทิตย์กันเลยทีเดียว เธอไม่ได้ขอสระว่ายน้ำแต่เธอให้เพิ่มสระเลี้ยงปลาที่กินพื้นที่เข้าไปในตัวบ้านด้วย เธอเปลี่ยนวัสดุการสร้างห้องนอนของเธอเป็นไม้ทั้งหมด พื้นที่แต่เดิมเป็นหินอ่อนก็ถูกเปลี่ยนเป็นไม้ปาเก้แท้ทั้งหมดและเธอก็ขยายห้องนอนของตัวเองกับห้องน้ำเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวโดยพื้นที่ขยายไปเป็นโซนชั้นลอย แต่เธอก็ใจดีกับเขาที่ตัดบางอย่างออกไปลดค่าใช้จ่ายส่วนที่เธอไม่ต้องการหรือง่ายๆ ว่าไม่ค่อยใช้งาน เช่นครัวเธอตัดพื้นที่ออกและลดอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าสำหรับห้องครัวไปเกือบทั้งหมด เอาไว้แค่ที่จำเป็น ตรงส่วนนี้บอกให้เขารู้ว่าเธอทำอาหารไม่เป็นอย่างสิ้นเชิง ซึ่งเธอเอาพื้นที่ส่วนนี้ขยายห้องพักแม่บ้านให้เป็นสองห้อง และเธอก็ตัดห้องออกกำลังเล็กๆ ออกไปด้วยเช่นกันเปลี่ยนเป็นห้องเก็บของพร้อมชั้นวางสำหรับจัดเก็บของไว้อย่างเป็นระเบียบอย่างเสร็จสรรพ
ภายในบ้านยังคงเต็มไปด้วยความสะดวกสบายและทันสมัยโดยที่ด้านนอกยังคงเป็นรูปลักษณ์สไตล์ล้านนา เธอเป็นคนทางภาคเหนือ ให้ตายเถอะเขาไม่ชอบผู้หญิงที่มาจากภาคเหนือเพราะแม่ใหญ่ที่เป็นแม่เลี้ยงเขาเป็นคนเชียงใหม่ มันฝังใจเขาไปเสียแล้ว ตรงจุดนี้ถ้าเธอเป็นอย่างที่คาดเดาไว้ คะแนนในตัวเธอก็ติดลบไปหนึ่งทันที
ต้นไม้เธอต้องการต้นไม้หนาแน่นเกินไปมั้ยโดยเฉพาะทางฝั่งด้านบ้านหลังใหญ่ของเขา เพราะถ้าเอาพันธุ์ต้นไม้และขนาดตามที่เธอบอกมา ห้องนอนเขาที่สามารถมองเห็นบ้านและหน้าต่างห้องนอนเธอก็ไร้ประโยชน์สิ้นดี เขาไม่ใช่พวกท่ามมอง เขาก็แค่มีสิทธิ์ที่จะสามารถจับตามองเธอ เธอที่จะมาเป็นภาระค่าใช้จ่ายของเขาได้ไม่ใช่เหรอ
“ทุกอย่างอนุมัติสร้างเลยยกเว้นต้นไม้ตรงโซนนี้” เรโนลต์ใช้ปากกาวงและกากบาทย้ำไปอีกครั้ง ชฎายุรับคำสั่งและขอตัวออกไปจัดการทันที แต่ขายังไปไม่พ้นประตูเสียงจากคนด้านหลังก็สั่งเพิ่ม “ฉันยินดีจ่ายเร่งงานให้เสร็จภายในสี่เดือน”
ห๊า! “เจ้านายเหลือเวลาห้าเดือนกับอีกหนึ่งอาทิตย์นี่ก็ว่ายากแล้วนะครับ...เอ่อครับ เพิ่มเงินทำโอที” ชฎายุหุบปากและปรับสีหน้าเป็นยิ้มรับอย่างมั่นใจโดยทันทีที่เห็นสีหน้าและแววตาของเจ้านาย แต่เมื่อหันหลังกลับใบหน้าเขาก็เหมือนคนที่สามารถจะตายได้ทุกเมื่อในทันทีเช่นกัน
และหลังจากนั้นว่าที่เจ้าบ่าว ในช่วงเวลาสี่เดือนนิดหน่อยเขาก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติที่เป็นมาคือเวลาทำงานเขาสามารถจัดการได้อย่างเป็นบ้าเป็นหลังแม้ช่วงหลังๆ เขาจะไร้แขนขาเพราะชฎายุต้องไปจัดการเรื่องที่สำคัญกว่า นั่นก็คือเรือนหอของเจ้านายตามความคิดของชฎายุว่ามันคือเรือนหอ เพราะตัวเขาไม่รู้ว่าต่อไปบ้านหลังนี้เมื่อเจ้าของบ้านสาวเข้าอยู่มันจะกลายเป็นเขตหวงห้ามคนบางคนโดยเฉพาะผู้ที่ได้ลงทุนกับมันจนเป็นหนี้สินติดตัวไปอีกเจ็ดปี
- ผู้เขียน
