“ฉะ...ฉันขอไปอาบน้ำก่อน”
“ผมพอใจในกลิ่นกายของคุณในตอนนี้มาก” น้ำขิงทั้งร้อนทั้งแดงไปทั่วหน้า เธออายจนต้องผินหน้าหนีไปทางอื่น ริมฝีปากแดงเผลอกัดเม้มด้วยความประหม่า เรโนลต์เผลอมองท่าทางแบบนั้นของเธออยู่นาน รูปร่างหน้าตาของเธอหาข้อบกพร่องไม่เจอเลย ยามเธอแต่งหน้าแต่งตัวเธอก็สวยสง่าไร้ที่ติ แต่ยามที่ไม่แต่งหน้าแต่งตัวเธอก็ดูสดใสบริสุทธิ์ ซึ่งถ้าต้องเลือกเขาชอบแบบในตอนนี้มากกว่า ผมเธอยุ่งน้อยๆ เพราะเธอมัดเป็นหางม้าลวกๆ ไว้ด้านหลัง เครื่องหน้าไม่มีร่องรอยการแต่งแต้มจากอะไรทั้งสิ้น คิ้วที่ถูกตัดแต่งได้รูปสอดรับกับดวงตากลมโตขนตาหนายาวงอนตามธรรมชาติ จมูกเล็กของเธอช่างเหมือนกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาลืมเลือนไปนานแล้วช่างบังเอิญจริงๆ ริมฝีปากแดงระเรื่อสีธรรมชาติคือสีชมพูแต่ตอนนี้มันแดงขึ้นเพราะเจ้าตัวเผลอเม้มกัดยามที่รู้สึกประหม่า
คราวนี้น้ำขิงไม่ได้ถอยหนีไปไหนเมื่อเขาเริ่มขยับเดินมาทางเธอ ที่แท้ก็ห่าง
