ร่างสูงพิงกรอบประตูบ้านของเธอ มองออกไปยังสวนในทิศทางที่มีเธออยู่ ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่แต่งงานกับเธอ แต่ถ้าลูกของเธอไม่ใช่ลูกของน้องชายอย่างที่เธอพูด นั่นก็แสดงว่าเด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกเขาจริงๆ
ให้มองจากดาวอังคารยังรู้เลย ว่าเด็กนั่นเหมือนคนบ้านเขามากกว่าบ้านเธอ ยิ่งถ้าเป็นเด็กผู้ชาย เขาว่าชัดเลย แต่เป็นเด็กผู้หญิงก็ดีแล้วแหละ เพราะว่าเด็กคนนั้นมีส่วนที่เหมือนเธอ ยังไงล่ะ
“ถ้าพี่ทำเธอเสียใจ ผมจะแย่งเธอกลับมา” ตติภพพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาไม่ได้ถอย แต่เธอไม่เลือกเขา ถ้าตฤณภพดูแลเธอให้ดีไม่ได้ ต่อให้ต้องแย่งเธอมา เขาก็จะทำ
“ก็ไม่คิดว่าจะทำดีด้วยอยู่แล้ว ลองแย่งไปดูสิ ฉันกำลังเบื่อๆ อยู่พอดี”
ตฤณภพไม่ได้มองน้องชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเลย เขามองภาพแม่ลูกที่อยู่ในชุดไทย มองคนสองคนที่เล่นกันอย่างสนุกสนาน ยกมือขวาข้างที่เจ็บขึ้นมามอง ก่อนจะยิ้มเยาะให้กับสิ่งตัวเองทำลงไป
ยัยบ้าเอ้ย ถ้าไม่
