ตอนที่สอง คำสารภาพของคนแอบรัก 1
1042 คำ
“ไอ้ส้มซ่าส์ แกจะชะเง้อ ชะแง้อะไรไปไหนนี่ ตั้งแต่มานั่งฉันก็เห็นแกคอยาวเป็นยีราฟแล้วนะ” สายไหมถามกันย์ธาราอย่างสงสัย ตอนแรกก็ไม่ติดใจเท่าไหร่ เพราะคิดว่าเพื่อนคงตื่นผับเพราะมาครั้งแรก แต่นี่เป็นชั่วโมงแล้วกันย์ธาราก็ยังมองสแกนทั่วผับราวกับจะหาอะไรสักอย่าง
“เปล่า ไอ้ไหมฉันชื่อกันย์ย่ะ กรุณาเรียกชื่อ อย่าเรียกฉายา” กันย์ธาราเฉไฉเปลี่ยนเรื่องไปหน้าตาเฉย กลัวเพื่อนจับผิดได้ ก็จะไม่ให้ชะเง้อได้ไงเล่า เข้ามาตั้งนานแล้วยังไม่เห็นพระเอกในดวงใจทั้งที่ตั้งใจจะมาเจอเลย เธอคิดว่าคงมาเสียเที่ยวแน่ๆ อุตส่าห์คิดว่าข่าวกรองมาอย่างดีแล้วเชียวว่าเขาจะมาที่นี่
“ไม่ ฉันก็เรียกแกอย่างนี้มาตลอด วันนี้จะทำไมเป็นอะไร ห๊า ไอ้ส้มซ่าส์” สายไหมถามกวนๆ เพราะดีกรีแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์ เข้าผับมาตั้งสองชั่วโมงสั่งเครื่องดื่มมากี่แก้ว สายไหมก็เป็นฝ่ายจัดการเรียบเพราะความเสียดายของ กันย์ธารามองเพื่อนอย่างโล่งใจ ดีที่สายไหมเมาถ้าหากไม่เมาคงโดนจับผิดเธอได้ไปแล้วแน่ๆ
“เออ... จะเรียกก็เรียกไป” กันย์ธาราบอกก่อนจะไปมองบนเวทีอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนในผับร้องเชียร์เสียงดังกว่าเก่าเนื่องจากเปลี่ยนคนร้องเพลงที่หน้าตาดีถูกใจวัยโจ๋ขึ้นมา
เมื่อมองตามเสียงกรี๊ดไปแล้วกันย์ธาราก็ต้องกรี๊ดตาเหลือกตาลานเพราะเห็นคนที่ขึ้นมาร้องเพลงบนเวทีรอบดึกก่อนที่ผับจะปิด กันย์ธาราเจอคนที่อยากเจอแล้ว...
“เฮ้ย นั่นมัน” สายไหมชี้ไปบนเวที “เฮียปู่” เสียงอ้อแอ้เล็กน้อยของสายไหมเรียกศรัญญ์ชัยอย่างสนิทสนม แต่กันย์ธาราไม่ได้ยินสายไหมจึงพึมพำเบาๆ “มาโผล่นี่ได้ไงวะเนี่ย”
“โอย ฉันจะเป็นลม ใจเต้นไม่หยุดเลย” กันย์ธาราพึมพำกับตัวเอง ตอนนี้ร่างกายหญิงสาวเบาหวิวราวกับลอยได้ แต่ใจกลับเต้นหนักหน่วงราวกับจะหลุดออกจากอก อาการนี้จะเกิดทุกครั้งที่เห็นหน้าศรัญญ์ชัย แม้ว่าจะกลัวเพื่อนรักรู้ แต่เธอก็ไม่อาจเก็บอาการไหวเพราะตื่นเต้นมากนั่นเอง
ฝ่ายสายไหมเมื่อเห็นอาการของเพื่อนก็แทบจะสร่างเมา กันย์ธาราที่ไม่เคยบ้าคลั่งสิ่งใดในชีวิตมาก่อนโดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายกำลังกรี๊ดอย่างบ้าคลั่งราวกับเป็นแฟนคลับตัวยงของศรัญญ์ชัย แถมเพื่อนรักยังทำท่าอย่างกับจะเป็นลมเป็นแล้งไปซะงั้น จนนึกสงสัยว่านี่กันย์ธาราตัวจริงเป็นอย่างนี้นี่เองคบกันมาตั้งนานเพิ่งจะรู้
“ไอ้ส้มซ่าส์” สายไหมตีเพี๊ยะที่แขนกันย์ธาราดังป๊าบ “แกกรี๊ดอะไร”
“เอ่อ” กันย์ธาราที่เรียกสติกลับคืนมาได้แต่ยังไม่ละสายตาจากเวที หันมามองเพื่อนก่อนจะหันไปเวทีอีกทีอย่างอดใจไม่ไหว ไว้เคลียร์กันทีหลังเถอะ เธอขอมองศรัญญ์ชัยให้ชื่นใจก่อนเพราะกว่าจะหาโอกาสมาเจอได้แต่ละครั้งเลือดตาแทบกระเด็น
“กันย์ธารา สนใจฉันบ้าง” สายไหมเขย่าเพื่อนที่มองเวทีอย่างใจจดใจจ่อเป็นนานเพื่อนก็ไม่สนใจเธอมัวแต่มองคนบนเวทีอยู่ จนกว่าคนบนเวทีเดินลงไปหลังเวทีลับตาแล้วเท่านั้นกันย์ธาราจึงหันมาสนใจเพื่อนได้
“อะไรแก”
กันย์ธาราหันกลับมาทำสีหน้าปกติ กลัวเหลือเกินว่าสายไหมจะจับได้แล้วโกรธที่กล้ามีความลับกับเพื่อน แต่กันย์ธาราก็ยังคิดอยู่ดีว่าความรักลมแล้งๆ เป็นไปไม่ได้ของตัวเองควรจะเก็บเป็นความลับอยู่กับตัวมากที่สุด แต่เมื่อมองสบตาเพื่อนแล้วกันย์ธาราคิดว่าความลับที่เก็บมานานคงแตกวันนี้เป็นแน่แท้
“พูดมา” สายไหมบอก พลางจ้องตาเพื่อนไม่กระพริบ
“อะไร”
“แกมีเรื่องที่ต้องสารภาพ ถ้าแกโกหกฉัน ฉันจะโกรธ โกรธมากๆ ด้วย” กลัวก็บ้าแล้ว กันย์ธาราคิด ตั้งแต่รู้จักกันมาสายไหมไม่เคยโกรธกันย์ธาราได้ลงสักทีแค่งอนๆ ขอเกี่ยวก้อยก็หายดีแล้ว
“ฉันปวดฉี่ ขอไปห้องน้ำแป๊บนะ” คนไม่กลัวทำท่าจะเผ่น
“ไม่ได้” สายไหมคว้าข้อมือเพื่อนสาวไว้ทัน วันนี้เธอต้องคาดคั้นให้ได้ว่าเพื่อนปิดบังอะไรอยู่กันแน่ อันที่จริงก็พอจะดูออกบ้าง แต่อยากได้ยินจากปากเพื่อนมากกว่า
“เห้อออ... ถ้าฉันเล่า แกสัญญาว่าจะไม่หัวเราะเยาะฉันน่ะ” กันย์ธาราบอกอย่างไม่มั่นใจในตัวเองเอาเสียเลย
“อืม” สายไหมรับคำ
“ฉัน” กันย์ธาราเว้นช่วงหายใจสายไหมลุ้นตัวโก่งรอดูว่าคนท่ามากจะให้คำตอบอย่างไร
“ปวดฉี่”
“ปัดโธ่เว้ย บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้ เร็วๆ ” สายไหมแทบจะเบิ๊ดกะโหลกเพื่อนสาวฐานที่ทำให้เธอลุ้นเก้อ
“แกนี่ก็ จะทรมานฉันทำไมฉันปวดฉี่จริงๆ นะ”
“ไอ้ส้มซ่าส์ อย่าเปลี่ยนเรื่องแกต้องเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังจากปากแกเอง”
“หึ ก็ได้ แกนี่มันบังคับฉันทุกเรื่องเลยนะ” กันย์ธารามองเพื่อนค้อนๆ
“ฉันเล่าก็ได้ว่าที่เป็นอย่างตอนนี้เพราะว่าฉันน่ะ เคยเจอพี่ปู่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง เขามาเป็นอาจารย์พิเศษให้คณะบริหารธุรกิจที่แกเรียน ฉันเข้ามาหาแกที่คณะแล้วรู้จักเขาโดยบังเอิญแล้วฉันก็ชอบเขามากจนตามไปสืบเรื่องราวเกี่ยวกับเขาและก็ติดตามเขามาตลอด จนเขามาเป็นดาราแล้วก็ทำงานด้านนี้ทำให้ฉันติดตามดูความเป็นไปของเขาได้มากขึ้น แต่ยิ่งสนใจเท่าไหร่ก็เหมือนว่าเขายิ่งไกลห่างฉันมากเท่านั้น ฉันก็เลยได้แค่แอบมอง แอบติดตามโดยที่ไม่กล้าบอกแม้แต่แก ฉันอายแกที่จะเล่าให้ฟังว่าฉันเป็นหมาเห่าเครื่องบิน” กันย์ธาราบอกเสียงหงอย
- ผู้เขียน
