คนสองคนที่เดินจูงมือเล่นกันอยู่ชายหาดนั้นทำให้ใครหลายคนที่เดินผ่านพวกเขานั้นมองว่าทั้งสองเป็นคนรักกันและดูการหยอกล้อนั้นช่างแสนหระหนุงกระหนิงน่ารักน่าอิจฉาราวกับคู่ฮันนีมูนก็ไม่ปาน...
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อนพวกเขายังเป็นอริที่ด่ากันอยู่เย้วๆ แต่ก็อย่างที่ว่าทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง... ไม่มีสิ่งใดจีรัง... ไม่มีมิตรแท้และศัตรูที่ถาวร
“หนูจ๋า ช่วยยายหน่อยจ้า ยายจะเอาเงินไปซื้อข้าว... พวงกุญแจสวยๆ ราคายี่สิบบาทจ้าหนู ช่วยยายหน่อย” ยายแก่หอบตะกร้ามายังสายไหมและกันตชัยแล้วเสนอขายให้กับทั้งคู่
“ค่ำแล้วยังขายอยู่เหรอยาย” สายไหมถาม
“คนเรามันต้องทำมาหากินอีหนูเอ๊ย...”
“นี่นาย ช่วยเอาตังค์ให้ยายเค้าหน่อยสิ” หญิงสาวบอกเขาเพราะว่าเธอไม่ได้เอาอะไรติดมือมาด้วย... แต่เธอก็สงสารอยากให้เงินยายไว้กินข้าวสักเล็กน้อย
“เธอนี่น้า... ใจดีแต่อาศัยกระเป๋าคนอื่น ฉันล่ะเหล
