แรกเริ่มเดิมทีนั้นกันย์ธารา คิดอยู่ในใจว่าศรัญญ์ชัยจ่ายเงินค่าจ้างเลขาแพงกว่าคุณภาพงานที่เลขาทำให้เขา แต่การทำงานกับเขาอย่างจริงจังในเช้าจรดบ่ายของวันนี้มันทำให้เธอได้ข้อสรุปที่ว่า
เขาใช้เลขาคุ้มกับเงินเดือนทุกบาททุกสตางค์จริงๆ...
เมื่อวานนี้ที่เธอศึกษางานกับภัทร และทำงานจุกจิกให้เจ้านายนั้นมันเรียกแค่ว่าเบาะๆ การที่เขาพาไปซื้อเครื่องสำอางหลังเลิกงานตามด้วยการทานข้าวเย็นนั้นเรียกได้ว่าสวรรค์ แต่การทำงานจริงจังเต็มวันของกันย์ธาราในวันนี้นั้นเธอกล้าเรียกให้เต็มคำว่านรก...
เริ่มจากที่เธอเข้างานมาแปดโมงตรงเผง... เธอมาถึงห้องก็เจอเจ้านายนั่งหน้าหล่อง่วนกับงานที่โต๊ะรออยู่แล้ว ยังไม่มีเวลาให้เธอได้ใจเต้นเมื่อเห็นเขา ศรัญญ์ชัยก็ชี้นิ้วให้เธอจัดแฟ้มเอกสารที่กองอยู่เต็มพื้นไปเข้าชั้น ดังเช่นทุกวัน
จำนวนแฟ้มมันก็ไม่มากเท่าไหร่... ก็แค่สี่สิบกว่าแฟ้ม
แต่ละแฟ้มมันก็ไม่หนาเท่าไหร่... ก็แค่หนากว่าก
