“มึงยิ้มอะไรวะซี?”
“เปล่า!”
“โอ้โห เสียงสูงขนาดนี้ กูเสียวสันหลังวาบเลย วางแผนอะไรอยู่วะ ไอ้ปีศาจ”
“อย่าคิดจะเล่นอะไรแผลงๆนะเตี้ย พี่โกรธจริงๆนะ”
“ก็ไม่รู้สินะ”
ฉันก้าวเดินเร็วๆ เมื่อมองไปบริเวณหน้าประตูบ้าน เห็นร่างของชาร์ลยืนมองเข้ามาด้านใน ก้าวเดินเร็วขึ้นเพื่อไปหาเขา เมื่อมาถึงก็ได้พบกับสีหน้าไม่พอใจของชาร์ล
“ชุดนี้แม่ง! ทดสอบความอดทนของกูเหรอ?”
ฉันไม่ตอบเพราะมันถูกอย่างที่เขาเข้าใจ เดินผ่านร่างสูงใหญ่ไป ตั้งใจเดินช้าลงในตอนที่จะก้าวผ่าน เพื่อให้ชาร์ลเห็น ว่าเนื้อผ้าด้านหน้ากับด้านหลัง มีน้อยพอๆกันเลย
หมับ!
“ไม่ใส่!”
ฉันสะบัดเสื้อคลุมสีดำของชาร์ลออก คนที่ถอดมันมาคลุมให้ด้วยความเร็ว เดินอ้อมมาด้านหน้า จัดการสวมมันเข้ากับร่างของฉัน ทั้งยังติดกระดุมทั้งหมดอีก
“ร้อนอะ!”
“ใส่เหอะ! ในคลับหนาวจะตาย เดี๋ยวเป็นปอดบวม”
“ไม่หนาว!”
“อย่าดื้อได้ไหม กูจะเป็นบ้าแล้วเนี่ย!”
“ก็เป็นอ
