“ไม่แล้ว พรุ่งนี้หยุดนะ เตรียมตัวไว้หน่อยก็ดี วันถ่ายจะได้ไม่โทรม”
“ฉันดูโทรมเหรอ?”
“มั้ง!”
ตอบเสร็จผมก็ก้าวขาเร็วขึ้น เพื่อพาเธอเดินไปให้ถึงรถเร็วๆ เมื่อมาถึงก็รีบเปิดประตู คนตัวเล็กทำท่าจะอิดออด แต่เมื่อเจอสายตาดุๆ ก็รีบร้อนก้าวเข้าไปนั่ง ปิดประตูเสียงดังจนต้องส่ายหน้า
ความจริงซีไม่ได้โทรมขนาดนั้นหรอก เพียงแต่ผมไม่ชอบที่เธอแต่งหน้าจัด อยากให้เธอกลับมาแต่งหน้าบางๆ ไม่ใช่ว่าแต่งหน้าจัดแล้วมันไม่สวย เพียงแต่มันดูไม่ใช่เธอ
ใช้เวลาในการขับมากกว่าหนึ่งชั่วโมง รถยนต์สำรองก็มาถึงหน้าบ้านของซี คนตัวเล็กมองหน้าเหมือนจะพูดบางอย่าง ผมรออยู่นานจนมั่นใจว่าเธอจะไม่พูด ถึงได้พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูดออกไป
“วันมะรืนจะมารับ ออกมารอตรงนี้ตอนเจ็ดโมงครึ่ง”
“ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้น่า”
“ไม่ใช่ประโยคบอกเล่านะไซซี แต่มันคือประโยคคำสั่ง”
ผมโน้มตัวลงขณะพูด ตอนที่พูดจบริมฝีปากอยู่ห่างกับปากของซีแค่นิดเ
