รสสวาทมิอาจลืม

ไปต่อไม่ไหว

ตอนที่ 4

เขมทัศน์นอนยิ้มอย่างอารมณ์ดีอยู่ที่คอนโดของเขาหลังจากเลิกเรียนเสร็จ เขาหวนนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเมื่อคืน แล้วก็ตอนเมื่อเช้านี้ ก่อนจะรีบไลน์ไปหาคนที่กำลังคิดถึงอยู่ทันที

พี่เขม : หวัดดีครับ ทำอะไรอยู่

น้องเบญ : ทำรายงานอยู่ค่ะ

พี่เขม : หายโกรธพี่หรือยัง

น้องเบญ : ไม่ได้โกรธค่ะ

พี่เขม : ไม่ได้โกรธแล้วทำไมเมื่อคืนเบญต้องหนีพี่ไปด้วยล่ะ

น้องเบญ : เหตุผลส่วนตัวค่ะ

พี่เขม : ออกมาเจอพี่หน่อยได้มั้ย

น้องเบญ : คงไม่สะดวกค่ะ

พี่เขม : งั้นพี่ไปหาที่หอได้มั้ย

น้องเบญ : ที่หอก็ไม่สะดวกค่ะ ไม่อยากรบกวนเพื่อน

พี่เขม : แสดงว่าเบญยังไม่หายโกรธพี่

น้องเบญ : พี่ทำให้เบญต้องอายเพื่อนเมื่อเช้านี้

เขาอ่านข้อความเสร็จก็อมยิ้มก่อนจะตอบกลับไป...

พี่เขม : ก็พี่ชอบเบญจริง ๆ นี่ครับ เขาอมยิ้มอีกครั้งและพลางมองสติ๊กเกอร์คนโมโหของหญิงสาวที่ส่งมา

น้องเบญ : เราเพิ่งเจอกัน พี่อย่าเพิ่งชอบเบญเลยค่ะ

พี่เขม : อะไรกันครับ ก็ไหนเมื่อคืนเราตกลงกันแล้วไงครับ

น้องเบญ : ตกลงตอนไหนคะ

พี่เขม : ก็ตอนที่เราอยู่บนเตียงด้วยกันไง..ที่รัก

เธออ่านข้อความนี้เสร็จ เธอก็หน้าแดงอย่างไม่รู้ตัว

น้องเบญ : ลืมเรื่องเมื่อคืนเถอะค่ะ เราไม่ควรเจอกันอีก เบญแค่เล่นพนันกับเพื่อนเฉย ๆ ว่าจะกล้าไปเดทกับพี่หรือเปล่า

พี่เขม : แต่พี่จริงจังนะครับ

น้องเบญ : เรื่องระหว่างเราที่เกิดขึ้น เบญหวังว่าพี่เขมคงไม่จริงจังหรอกนะคะ เพราะเบญก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกของพี่สักหน่อย แล้วอีกอย่าง เราก็แค่สนุกกันเฉย ๆ

น้องเบญ : เบญเรียนอยู่ ปี1 พี่เรียนอยู่ ปี4 เดี๋ยวพี่ก็จบแล้ว เบญไม่อยากเหงาคนเดียวอีก เบญจะยอมคบพี่ต่อ แต่อีกแค่ไม่กี่วันนี้เท่านั้นนะคะ พอพี่จบแล้ว เราคงไม่ได้เจอกันอีก ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดี ๆ นะคะ

ประโยคที่เบญญาภาทิ้งท้ายไว้นั้น หมายความมันบ่งบอกชัดเจนอยู่แล้วว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขา แค่ประโยคนั้นประโยคเดียวก็หัวใจของเขมทัศน์ถึงกับรับความรู้สึกนั้นไม่ได้ เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขามาก่อน เบญญาก็เพิ่งรู้ตอนนี้ว่าทําไมใครๆ ถึงได้พากันรักเขมทัศน์ เธอเองก็อยากมีความรัก แต่ติดตรงแค่เรื่องเซ็กซ์ที่เขาทำให้เธอกลัว แต่อย่างน้อยเขาก็ทำให้เธอรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเธอ ซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว

เบญญาภาทิ้งข้อความไว้ แล้วก็บล็อกไลน์ของเขาเรียบร้อย แล้วเธอก็ให้ดอกกุหลาบเขาคืนในวันจบการศึกษาพอดี