ทำคะแนน
676 คำ
ตอนที่ 10
วันจันทร์
ราเชนตัดสินใจมาง้อเบญญาภาถึงโต๊ะทำงานของเธอ ถึงแม้จะเลิกรากันไปแล้ว แต่ก็ยังต้องทำงานที่เดียวกันอยู่เขาพยายามหาเหตุผลต่าง ๆ นานา มาง้อเธอสารพัด แต่เบญญาภาก็ไม่ยอมคุยด้วยจนเวลาเลิกงานหญิงสาวเดินไปคอยเขมทัศน์ เพราะวันนี้เขานัดเอามอเตอร์ไชค์มาคืนให้เธอที่หน้าออฟฟิศ ราเชนเห็นเบญญาภาเดินมาคนเดียวจึงเข้ามาฉุดร่างเธอ
“ไปกับผมเบญ!! เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ..ราเชน!! เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก” หญิงสาวตวาดเมื่อเขาเป็นฝ่ายฉุดเธออย่างจาบจ้วง ระหว่างนั้นเขมทัศน์ก็ขับมอเตอร์ไชค์บิ๊กไบค์ของเธอเข้ามาจอดพอดี ทั้งสองจึงได้ปะทะคารมกันขึ้น
“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ!!!” เขมทัศน์เอ่ยถามคนทั้งคู่ และรู้ดีว่าถ้าเขาไม่เข้ามาช่วยเบญญาภาจะต้องถูกราเชนฉุดขึ้นรถไปแน่ ราเชนตกใจเบญญาภาจึงรีบสลัดมือเขาออกได้สำเร็จ
“เราแค่ปรับความเข้าใจกัน คนอื่นไม่เกี่ยว” ราเชนรีบอ้าง และหันมาต่อว่าเขมทัศน์อย่างเอาเรื่อง
“งั้นเหรอ!!! แต่ที่ผมได้ยิน เบญเค้าบอกว่าไม่มีอะไรจะคุยกับคุณนี่ครับ!!! ไอ้ผมก็เป็นประเภทที่เห็นผู้หญิงถูกรังแกไม่ได้ซะด้วย” เขมทัศน์บอกพร้อมกับเดินไปขั้นกลางระหว่างคนทั้งคู่ เบญญาภาจึงหลบอยู่ข้างหลังของเขมทัศน์ เขาได้โอกาสยืนขวางเอาไว้ เขมทัศน์มีร่างสูงใหญ่กำยำอยู่มากเมื่อยืนเทียบกับราเชน จึงทำให้ราเชนไม่กล้ามีเรื่องด้วย
“หวังว่าคุณคงเข้าใจในสิ่งที่เธอบอกนะครับ” เขายืนจ้องหน้า จนอีกฝ่ายยอมถอยกลับไปขึ้นรถของตัวเอง
“ขอบคุณนะคะ” เมื่ออดีตคู่หมั้นของเธอออกไปแล้ว หญิงสาวจึงเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มที่มาช่วยเธอเอาไว้
“ยินดีครับ”
“แล้วพี่เขมจะกลับยังไงคะ เอารถมาคืนให้แบบนี้”
“จะเป็นอะไรมั้ยครับ ถ้าพี่อยากชวนไปเบญทานมื้อเย็นด้วยกัน แต่ถ้าเบญไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวพี่ขึ้นแท็กซี่กลับเองได้”
“สะดวกค่ะ ก็ดีเหมือนกัน เบญยังไม่อยากขับมอเตอร์ไชค์ช่วงนี้” เขารีบพาเธอไปยังรถมอเตอร์ไชด์ที่จอดอยู่ข้างทาง
“ขึ้นมาเลยครับ”
“พี่เป็นคนแรกเลยที่ขับให้เบญซ้อนท้าย ปกติเบญขับเองตลอด”
“อ่าวแล้วคุณราเชนไม่เคยขับให้เบญซ้อนท้ายมั้งเลยเหรอ”
“รายนั้นเค้ากลัวดำค่ะ เขาไม่เคยไปไหนมาไหนกับเบญด้วยรถมอเตอร์ไชด์เลยด้วยซ้ำ”
หลังจากรับประทานอาหารเย็นกันเสร็จ เขมทัศน์ก็เสนอว่าช่วงนี้เขาจะขอเป็นคนขับรถรับส่งเธอเอง ด้วยมอเตอร์ไชค์ของเธอ
“แต่ถ้าวันไหนฝนตกพี่ของเปลี่ยนเป็นรถยนต์นะครับ เพราะไม่อยากให้เบญเปียกฝนเหมือนวันนั้นอีก”
“ก็แล้วแต่พี่สิคะ”
“ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณเรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องที่เบญยอมให้พี่รับส่งไงครับ”
“อ๋อ!...ช่วงนี้เบญเบื่อ ๆ ค่ะ ถ้าช่วงไหนเอ็นจอยเมื่อไหร่ เบญก็จะขับเอง”
“พี่อยากขับให้เบญตลอดไปเลยจะได้มั้ยครับ”
“ถ้าพี่ขยันขนาดนั้นก็ลองดูสิคะ” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างยั่ว ๆ ก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเอง ปล่อยให้เขมทัศน์ยืนยิ้มอยู่คนเดียว และทันทีที่ได้สติเขาจึงรีบวิ่งตามเธอไปอย่างรวดเร็ว
“รอก่อนสิครับ!!.” พอขับรถมาส่งเธอที่หน้าบ้าน หญิงสาวก็รีบลงรถไปทันที เพราะระหว่างทางทั้งคู่คุยกันมาตลอดแล้ว แต่ก็ไม่วายถูกเขาเรียกจนได้
“เดี๋ยวก่อนสิ!!..คืนนี้พี่โทรหาได้มั้ย”
“ได้ค่ะ แต่ขอเป็นช่วงดึกๆ นะคะ เบญต้องรีบปั่นงานก่อน”
“ขอบคุณครับ”
“ค่ะ”
- ผู้เขียน
