ลิขิตแห่งรัก

เจรจาการค้ากับจินเหนียง

จินเหนียงคาดหวังว่าจะฟื้นวิกฤตอีกรอบ ซ่งจื่อหรูเข้ามาถึงด้านในจึงเอ่ยปาก

" ข้าต้องการให้ท่านตัดชุดตามแบบที่ข้าวาดมาให้ ตัดให้สวยที่สุด อ้อชุดของเด็กตัดตามขนาดที่ซื้อร้านท่านวันก่อน หากท่านทำได้ แม่ฮวาเหยียนจะลอกเลียนเช่นใดก็ไม่อาจเหมือน เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว เมื่อสักครู่ข้าเพิ่งจะส่งลูกชายจางฟ่านเข้าคุกหลวงน่ะ"

"จะ จะ เจ้าว่าอะไรนะ จางอวิ๋นนะหรือ เป็นไปไม่ได้ จางฟ่านไม่เอาเจ้าไว้แน่ๆ เจ้าต้องระวัง อีกอย่างจางอี้หรูพี่สาวเขาก็คือเถ้าแก่ร้านฮวาเหยียน"

จินเหนียงเป็นห่วงสหายตัวน้อย นายท่านจางเป็นคนเช่นไรเหตุใดนางจะไม่รู้ จึงเอ่ยเตือน

"ใช่จริงๆ นั่นแหละ จางอวิ๋นบอกว่าที่ซานสุ่ยบิดาเขาก็คือฮ่องเต้ ใครจะรู้ว่าเขาดันกล่าวคำเหล่านั้นต่อหน้าเจ้าเมืองกว่างผิงเซี่ยหนานอินคนเถรตรงนั่น ว่ากันว่าถึงแม้กว่างผิงจะยากจนเก็บภาษีไม่ค่อยได้ แต่เซี่ยหนาน อินคนนี้กลับไม่เคยถูกลดขั้น เห็นได้ชัดว่าฝ่าบาทให้ความสำคัญกับคนๆนี้ คราวนี้สกุลจางชนตอใหญ่เพียงนั้นเศษเนื้อสกุลจางคงกระจัดกระจายแล้วกระมัง เศรษฐีบ้านนอกคนนึงจะมีค่ามากกว่าขุนนางที่สำคัญได้อย่างไร อ้อนี่คือรูปที่ข้าวาด ท่านลองดูก่อน"

จินเหนียงคลี่ภาพออกก็อ้าปากค้าง เป็นภาพเสื้อผ้าสีสันสวยงาม ลวดลายและการตัดเย็บที่แปลกตา ส่งจื่อหรูนำแบบชุดราชวงศ์ถังแบบประยุกต์ จึงออกมาอ่อนหวาน บางชุดก็เปิดเผยด้านบนบางเบา ยุคสมัยนี้ไม่ได้เครื่องเรื่องการแต่งกายของสตรีเท่าใดนัก หากทำออกมาต้องขายดีแน่ๆ

"อาหรูนี่มันงดงามเกินไปแล้ว เจ้าต้องการวันไหนบอกข้ามาเถอะ แบบเสื้อนี้ข้าขอซื้อได้หรือไม่"

"วันนี้ท่านช่วยตัดชุดสำนักศึกษาหลุนอวี้ให้ข้าสองชุด ขนาดข้าเขียนให้ท่านแล้ว"

"ได้ๆ แล้วชุดเหล่านี้เล่าเจ้าต้องการวันไหนกัน"

"ส่วนชุดพวกนี้ เดือนหน้าจะมีเทศกาลไหว้พระที่วัดส่วยเอี๊ยะสามวัน ข้าจะไปตั้งแผงขายดอกไม้และคำอวยพร วันนั้นจะมีเหล่าคุณหนูจากทั่วสารทิศมาขอพร ข้ากับพี่น้องจะใส่ชุดเหล่านี้ไปไหว้พระ เถ้าแก่เนี้ยท่านต้องเตรียมคนให้พร้อม การตัดเย็บฝีเข็มต้องละเอียด ข้าจะทำหุ่นไม้สามขนาดให้ท่านสวมใส่ชุดเหล่านี้ ให้คนที่มาเลือกผ้าได้เห็นทุกด้าน ข้าอยากให้ท่านพร้อมสำหรับวันเปิดร้าน สองคนที่อยู่ด้านนอกท่านวัดตัวพวกนางด้วย ชุดที่เหลือก็ตามขนาดที่ข้าจดบันทึกให้ ชุดของสำนักศึกษา พรุ่งนี้จะมีคนมารับ"

เมื่อตกลงกันเรียบร้อยคนงานก็มาวัดตัวของหูเจียวเจียวกับหลี่ม่านอวี้ จินเหนียงคิดคำนวณกำไรให้นาง ได้เงินจากผ้าเช็ดหน้า300ตำลึงหักค่าต้นทุน30ตำลึงเหลือ270ตำลึง ซ่งจื่อหรูรับเพียง100ตำลึงที่เหลือเป็นค่าตัดชุด และหาคนงาน

"ท่านต้องจำไว้ ให้พวกนางเขียนสัญญาลงนาม หากใครนำภาพและแบบไปบอกแก่ผู้อื่นปรับเป็นเงิน2,000ตำลึง หากไม่ตกลงไม่ต้องรับเข้ามา"

"ได้ๆ ทุกอย่างล้วนฟังเจ้า ต่อไปพวกเจ้าสามคนก็เรียกข้าว่าพี่สาวเถอะ"

จากนั้นทั้งสามคนก็ลาจินเหนียง ไปรับเนื้อหมูที่ร้านจางต้าจู ซื้อแป้งสาลี ซื้อซาลาเปาและแวะซื้อขนมฝากเจ้วแมวลายที่บ้านอีกหลายกล่อง ซ่งจื่อหรูเดินสำรวจทุกตารางนิ้ว นอกจากหัวไชเท้ากับผักกาดดองก็ไม่มีอย่างอื่น เห็นพี่สาวกับสหายเงียบไปจึงหันมาดู หลี่ม่านอวี้กับหูเจียวเจียวกำลังคิดว่าฝันไป จึงผลัดกันหยิกตัวเอง ซ่งจื่อหรูหัวเราะ ก่อนจะสั่งว่าเรื่องนี้ห้ามบอกใคร ทั้งสองรับปาก เงินมากขนาดนี้พวกนางกลัวถูกปล้นจริงๆ ทั้งสามขนของกลับมาที่เกวียนก่อนจะเบียดกับบรรดาท่านป้ากลับหมู่บ้าน

ป้าหกเห็นเด็กๆก็โล่งใจ"พวกเจ้ามากันสักที ข้ากำลังจะไปตามหา เห็นหายไปนาน นี่รู้หรือเปล่าว่าอาสี่ของพวกเจ้าต้าเหวินนะ ถูกทางการการทำโทษโบยแล้วไปโยนทิ้งที่สำนักศึกษาแหนะ"

"จริงหรือป้าหก เรื่องอะไรกันเหตุใดจึงถูกโบย"

"ข้าก็ไม่รู้หรอกแม่อาหู่ว่าเรื่องอะไร ข้าเห็นเขาถูกหามมาส่งตอนที่ข้าเอาชุดใหม่ไปให้หลานชายข้านะ เฮ้อราชสำนักเปลี่ยนแปลงคำสั่ง เหลืออีกสามวัน ต้าเหวินบ้านอารองเห็นทีคงไม่ไหวแน่ๆ ปีนี้คงไม่ได้เข้าสอบ"

ป้าหกเอ่ยกับทุกคนบนเกวียน ตั้งแต่มีเรื่องที่เขาเข้าออกโหนางโลม ทุกคนก็ไม่มองว่าดีอีกต่อไป ทางบ้านลำบากทำไร่ทำนา บุตรกับเอาเงินตำลึงที่ควรใช้ร่ำเรียนไปเที่ยวสตรีเช่นนั้นเป็นใครก็รังเกียจ ชาวบ้านล้วนแต่เป็นคนหาเช้ากินค่ำเพื่อปากท้องคนในครอบครัว หลี่ต้าเหวินคือตัวอย่างเลวร้ายสำหรับลูกหลาน

"ข้าเองก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ พวกเรามาซื้อของเฉยๆ เพราะได้เงินมาจากสะใภ้หวังสองคนนั้น จึงหาซื้อเสบียงสักหน่อย เด็กกำลังโต หากกินไม่ดี ป่วยไข้ขึ้นมาจะลำบากอีก"

ซ่งจื่อหรูพูดแล้วถอนหายใจ กระทุ้งสีข้าหลี่ม่านอวี้เบาๆ

"อาสี่ คงไม่ไดัทำเรื่องร้ายแรงใช่ไหมเจ้าคะ เรื่องที่พี่ใหญ่ถูกสกุลไป๋ยกเลิกการหมั้นก็ทำให้หมู่บ้านเราลำบากพอแล้ว มีคนในหมู่บ้านถูกถอนหมั้นแค่นี้ยังเสียหายไม่พอหรือ"

สีหน้าคนในเกวียนดูย่ำแย่ หลายบ้านกำลังพูดคุยเรื่องแต่งงานของบุตรหลาน ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มีผลกระทบไหม เกวียนวัวมาถึงหมู่บ้านเด็กทั้งสามกล่าวลาบรรดาผู้อาวุโส ก่อนที่หลี่ซ่งเหวินจะขับเกวียนไปต่อทางท้ายหมู่บ้านเพื่อส่งซ่งจื่อหรูกับหูเจียวเจียว ขามาเห็นหลี่หานยืนอยู่จึงรู้ว่าแม่เฒ่าหลี่กลับมาแล้ว ในบ้านยังคงเงียบ

"หึ ยายแก่คงคิดว่าตัวเองฉลาดทำสำเร็จ ข้าจะคอยดูวันที่ท่านปู่ปลดเจ้าและขับไล่เจ้าสองแม่ลูก เดิมทีจะรอให้สอบเสร็จก่อน ใครใช้ให้ลูกชู้ของเจ้ามาหาเรื่องข้ากัน"

ซ่งจื่อหรูมองเข้าไปในบ้านแล้วแค่นเสียงตามในใจ วันนี้ที่สั่งตีเหล็กเพื่อสร้างอาวุธวางค่ายกล ในกล่องนั่นมีตำราค่ายกลอยู่ คืนนี้ต้องศึกษาอีกหน่อย คราวหน้าหากไม่อยู่บ้าน จะได้ไม่ต้องห่วงน้องๆ สมุนไพรบางชนิดต้องหาตอนกลางคืนเพราะมันเรื่องแสง พิษในกายของอาสะใภ้ไม่ใช่เพียงแค่โสมก็รักษาได้ ถูกพิษก็ต้องใช้ยาถอนพิษ