ลิขิตแห่งรัก

ไหว้บรรพบุรุษ

หลี่ไหลฝูพูดจบก็โบกมือตัดบท แม่เฒ่าหลี่ไม่กล้าหากมีปัญหาตอนนี้คงไม่ดีแน่ๆจึงจำใจปลุกหลี่อ้ายเสิ่นให้ไปซักผ้า ให้หลี่ต้าเหวินตามหลี่ต้าจูไปนา เขาถึงกับกัดฟันนึกในใจว่าไม่รู้บิดาจะกลับมาทำไม หลี่อ้ายเสิ่นงอแงไม่ยอมทำ แต่ด้วยภายใต้สายตาจับจ้องของหลี่ไหลฝูสุดท้ายแม่เฒ่าหลี่จำต้องลากนางไปและช่วยบุตรสาวซักผ้าที่ริมแม่น้ำ สร้างความประหลาดใจแก่คนในหมู่บ้านมากนัก มีเสียงซุบซิบไม่ขาด

"เกิดอะไรขึ้น ร้อยวันพันปีไม่เห็นหลี่อ้ายเสิ่นจะหยิบจับอะไรสักอย่าง"

"นั่นสิ อย่าว่าแต่นางเลยเจ้าเคยเห็นยายเฒ่านี่ทำงานหรือเปล่า วันๆเอาแต่เอาเปรียบผู้อื่น"

"ชู่!!จุ๊ๆๆ เมื่อเช้าข้าได้ยินว่าท่านลุงไหลฝูดุนาง หากว่าใครไม่ทำก็ไม่ต้องกินข้าว เฮ้อพูดก็พูดเถอะ เด็กจื่อหรูคนนั้นนะจิตใจดีเสียจริงๆ เด็กไปในหมู่บ้านเราที่ไปช่วยงานนางกลับบ้านมามีของกินติดกลับมาด้วยทุกครั้งไม่เคยขี้เหนียวเลย แถมกิริยามารยาทลูกหลานพวกเราก็ดีขึ้น"

"มิน่าเมื่อเช้าข้าได้ยินลุงไหลฝูงพูดว่าแก่จนปูนนี้เลี้ยงลูกยังไม่ได้ดีเท่าเด็กคนนึง"

ชาวบ้านนินทาสองแม่ลูกซักผ้าเสร็จก็พากันเดินหัวเราะจากไป หลี่อ้ายเสิ่นโยนเสื้อลงถังไม้พร้อมกระทืบเท้าปากก็ด่าซ่งจื่อหรู

" ท่านแม่นังเด็กสารเลวจื่อหรูนั่นทำให้ท่านพ่อด่าข้า ทำให้ข้าต้องมาทำงานชั้นต่ำพวกนี้ ข้าไม่ทำแล้วถ้าท่านอยากทำท่านก็ทำเองเถอะ ข้าจะไปบ้านอาชิงนางนัดข้าไปดูงิ้วที่ตำบลวันนี้"

จากนั้นก็เดินสะบัดหน้าจากไปปล่อยแม่เฒ่าหลี่หันรีหันขวาง หลี่ม่านอวี้มาเห็นพอดี ใจก็รังเกียจแต่น้องสี่บอกว่าอย่าปะทะกับนางระหว่างที่อยู่ต่อหน้าท่านปู่จึงจำต้องไปช่วยนางซักผ้าและยกถังไม้กลับบ้าน

ซ่งจื่อหรูกินมื้อเช้าเรียบร้อยก็นำจอบเล่มเล็กและมีดดายหญ้าใส่ตระกร้าก่อนจะจูงมือเด็กทั้งสองไปทางเขาชิงลั่ว สุสานของพ่อแม่กับท่านตาอยู่ที่นั่น ระหว่าทางก็เจอหลี่อาไช่ที่จะไปเก็บกวาดสุสานบิดาเช่นกัน เมื่อมาถึงก็เห็นหลี่ไหลฝูยืนมือสองข้าไพล่หลัง มองหลุมศพตรงหน้าพร้อมกับพูดบางอย่างแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ซ่งจื่อหรูมาทันได้ยินประโยคนั้นพอดี

"สี่ปีแล้วพวกเจ้าอยู่ที่ใด สบายดีหรือไม่ข้าขอโทษที่ดูแลเด็กไม่ดี ปล่อยให้หญิงสารเลวนั่นทำร้ายเด็กๆได้"หลี่ไหลฝูพูดจบก็เงยหน้ามอวท้องฟ้า

หลี่ไหลฝูพูดจบซ่งจื่อหรูก็พาน้องๆเดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยทักหลี่ไหลฝู

"ท่านปู่ ท่านก็มาหาท่านพ่อด้วยหรือเจ้าคะ"

" ท่านปู่สวัสดีขอรับ/เจ้าค่ะ"จื่อเย่วกับจื่อห่าวคำนับท่านปู่

หลี่ไหลฝูพยักหน้าก่อนจะนั่งลงบนขอนไม้ท่อนนึง มองดูเด็กสามคนถอนหญ้าบนหลุม ซ่งจื่อหรูพาน้องไปเก็บก้อนหินหลากสีมาวางเรียง จากนั้นก็ขุดดอกไม้ป่าหลากสีสันปลูกบริเวณรอบๆ ชาวบ้านที่มาทำความสะอาดหลุมศพบรรพบุรุษถึงกับเอ่ยชม

"ลุงไหลฝู เด็กๆบ้านท่านช่างเก่งกาจเสียจริงๆ ผู้ชายก็สอบติดทั้งสองคนผู้หญิงก็รู้จักทำมาหากิน ท่านมีวาสนาเสียจริงๆ"

"ลูกหลานพวกข้าไปเล่นกับเด็กบ้านท่านกลับบ้านมาก็เปลี่ยนนิสัยรู้จักมารยาทมากขึ้น รู้จักช่วยพวกข้าทำงานด้วย ต้องขอบใจแม่หนูจื่อหรูนั่น"

ชาวบ้านพูดคุยกันไปด้วย ทำความสะอาดเรียบร้อยเหลือแค่เพียงพรุ่งนี้ขึ้นเขามาเซ่นไหว้เท่านั้น ซ่งจื่อเย่วกับซ่งจื่อห่าวจุงมือหลี่ที่ไหลฝูคนละข้าง ค่อยๆลงจากเขาหลังจากส่งท่านปู่ที่บ้านเรียบร้อยก็กลับบ้านตนเองที่เชิงเขา

ซ่งจื่อหรูตื่นแต่เช้านางพะโล้เป็ดและต้มไก่อย่างละสามตัว ฝากซ่งเหวินซื้อเนื้อหมูมาทำใส้ซาลาเปาพร้อมกับฝากซื้อสุราหนึ่งไห นวดแป้งทำซาลาเปากับหมั่นโถวเรียบร้อย จากนั้นก็เริ่มทำพะโล้ หลังจากเสร็จงานในครัวก็ปลุกเด็กๆอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จัดเครื่องเซ่นไหว้เตรียมตัวไปสุสาน บอกฮั่วหรานอย่าลืมกินยา

เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็พากันจุงมือไปยังสุสาน ชาวบ้านมากันแล้ว หลายบ้านเห็นของที่ซ่งจื่อหรูนำมาไหว้ก็ถึงกับอ้าปากค้าง ไม่มีใครสงสัยที่มาของเงินเพราะตอนที่หลี่อ้ายเสิ่นพาสะใภ้สกุลหวังมาก่อเรื่องคราวนั้นพวกนางเสียเปรียบให้ซ่งจื่อหรูคนละห้าตำลึง

หากพวกเขามีเงินใครเล่าจะไม่ซื้อของดีมาเซ่นไหว้เพื่อให้บรรพบุรุษคุ้มครองพวกเขาให้เจริญรุ่งเรือง เมื่อเผากระดาษเรียบร้อยก็วางหมั่นโถวกับซาลาเปาไว้อย่างละลูก ซ่งจื่อหรูมองหลุมศพตรงหน้าพร้อมกับคิดในใจ

"ถ้าที่ข้าเจอวันก่อนเป็นพวกท่าน แล้วที่หลับอยู่ใต้ดินนี้คือผู้ใด หากพวกท่านยังมีชีวิตอยู่แล้วข้ากราบไหว้ใครกัน เหตุใดต้องโกหกผู้อื่นว่าตายแล้ว"

นางมั่นใจว่าที่เห็นวันนั้นเป็นพวกเขา รวมถึงเงินสองพันตำลึงที่อยู่บนที่นอนนั่นด้วย