สองวันต่อมา ไบรอันก็พามิรันกลับมาที่กรุงเทพฯเมื่อจัดการเรื่องทุกอย่างที่นั่นเสร็จเรียบร้อยแล้วโดยให้จอห์นคอยดูแลต่ออีกนิดหน่อย เพราะเขาต้องกลับมาจัดการเรื่องที่โรงพยาบาลต่อเมื่อมันยืดเยื้อมานานพอสมควรแล้ว
“นายครับ ผมส่งข้อมูลทั้งหมดที่ให้ไปสืบมาไปให้แล้ว เปิดดูในอีเมล์ได้เลยครับ”
“อืม ขอบใจมาก แล้วทางนั้นเป็นยังไง ถ้าเรียบร้อยแล้วก็รีบกลับมาที่นี่ล่ะ มีอีกหลายเรื่องที่นายต้องจัดการ”
ไบรอันกดวางสายจากจอห์นที่ยังอยู่ทางเหนือก่อนจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลที่เขาไม่ได้เข้ามาร่วมเดือน พอชายหนุ่มเดินผ่านเข้าไป พวกหมอและพยาบาลต่างก็มองตามอย่างแปลกใจที่เห็นนายแพทย์หนุ่มที่นี่ เพราะต่างก็นึกว่าไบรอันนั้นถูกไล่ออกไปแล้วเพราะหายหน้าไปเป็นเดือนอย่างนั้น ส่วนไบรอันไม่ได้สนใจยังคงเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเขา
“นั่นมันหมอไบรอันนี่ เกิดอะไรขึ้นอ่ะแก ฉันนึกว่าลาออกไปแล้ว”
“ฉันก็ไม่รู้ หรือโรงพยาบาลเรียกเข้า
