ตอนที่9 ต่อไป

1741 คำ

"อาการเป็นไงบ้างมึง ดีขึ้นไหม" ติมถามไถ่พร้อมกับยื่นมือมาคลำตัวฉัน ติมมาหาฉันที่บ้านหลังจากเลิกเรียนแล้ว วันนี้ฉันไม่ได้ไปเรียน พี่ตั้วก็กลับไปเมื่อตอนสาย ๆ หลังจากที่เขาตื่นนอน ‘พี่รักฝ้ายนะ’ เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะขี่มอเตอร์ไซค์ออกจากบ้านฉันไป พอพี่ตั้วกลับไปได้ไม่นานฝันก็กลับมา บอกว่าลืมชุดไว้ที่บ้าน เลยไม่ได้ไปเรียน ดีที่ไม่ได้เจอพี่ตั้ว "ดีขึ้นแล้ว ขอบใจนะที่มาเยี่ยม" ที่จริงฉันไม่ได้ป่วยจ้ะเพื่อน "แล้วมึงกินข้าวยัง นี่ปวดมากจนร้องไห้ตาปวดเลยใช่ไหม" "กินแล้ว มันก็ปวดบ้างหายบ้างอะมึง เดี๋ยวก็ดีขึ้น" โกหกแล้วก็ต้องโกหกให้สุด เมื่อเช้าฉันดื่มนมหนึ่งกล่องกับหยิบขนมปังที่ฝันชอบซื้อตุนไว้มากิน ฉันกินอะไรไม่ลง แต่ไม่ใช่ว่าไม่อยากกิน "แล้วป้าฝนกลับบ้านไหมวันนี้" ติมเอ่ยถามเป็นคำถามเป็นประจำระหว่างฉันกับเพื่อน เนื่องจากแม่ของฉันไม่ค่อยจะกลับบ้านสักเท่าไหร่ แม่อ้างว่างานเลิกดึก แวะนอนห้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม