พิฆาตรักมาเฟีย EP.10 ปฏิบัติการตีตราจอง (3)
1488 คำ
บุษกรเดินตามเข้าไปติดๆ วางถุงทั้งหมดลงบนโต๊ะไม้ทรงกลม สายตากวาดมองไปรอบครัวขนาดเล็ก เธอจึงพบว่าแม้แต่ในห้องครัวยังสะอาดเอี่ยม
“มีอะไรให้ฉันช่วยไหมค่ะดอกเตอร์”
“ช่วยหั่นหมูให้ผมก็ได้ครับ ดีเหมือนกัน ช่วยกันสองคนอาหารคงเสร็จเร็วขึ้น”
แทนไทบอก ขณะที่สายตายังสนใจอาหารสดตรงหน้า โดยที่ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขาบอกให้ลูกศิษย์สาวทำจะเป็นเรื่องยากอย่างยิ่งสำหรับเธอ
บุษกรเหลือบมองเจ้าของร่างสูงกำยำที่ยืนหันหลังให้เธออย่างอึดอัด เธอเคยทำอาหารเป็นเสียที่ไหน ถ้าให้หั่นศพคู่อริยังง่ายกว่าหั่นเนื้อพวกนี้เสียอีก
‘ซวยแล้วไงเฉินหงเหลียน แกจะมาตกม้าตายตอนนี้ไม่ได้เชียวนะ ไม่งั้นชวดได้ดอกเตอร์เป็นแฟนแน่’
“นี่ครับมีดกับเขียง”
“เอ่อ...ค่ะ”
คนไม่เคยเข้าครัวเริ่มทำหน้าปูเลี่ยน มองมีดกับเขียงด้วยสายตาหลุกหลิก แล้วลอบถอนหายใจก่อนยื่นมือออกไปรับวัตถุอันตรายทั้งสองมา
‘เอาว่ะสู้ตายเฉินหงเหลียน ครั้งแรกในชีวิตที่ได้เข้าครัว ยังไงแกก็ต้องทำให้ได้ อย่าให้เสียชื่อคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเฉิน’
“ดอกเตอร์”
“ครับ เอ่อ...ที่จริงคุณเรียกผมว่า ‘แทน’ ก็ได้นะครับ พอคุณเรียก ‘ดอกเตอร์’ ทีไร ผมรู้สึกไม่ค่อยดีนัก”
แทนไทหันมาบอกลูกศิษย์สาว ทุกครั้งที่หญิงสาวเรียกเขาด้วยสรรพนามแบบนั้น รู้สึกเหมือนกับเขากำลังทำอะไรผิดอยู่เสมอ เขาเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่เข้าใกล้ หรือทำตัวสนิทสนมกับนักศึกษาเกินความจำเป็น
แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ...ยิ่งเขาพยายามทำตัวออกห่าง กลับมีตัวอันตรายที่เขาไม่สามารถสลัดให้หลุดไปจากชีวิตเขาได้ นอกจากพีรพัฒน์แล้วก็มีบุษกรนี่แหละที่พยายามทำตัวมีปัญหากับเขา
ที่ไหนมีพีรพัฒน์ที่นั่นต้องมีบุษกร และดูเหมือนว่าหนุ่มสาวคู่นี้จะเป็นตัวอันตรายสำหรับเขา อดคิดไม่ได้ว่าที่เขาเจอแต่เรื่องร้ายๆ มาตลอดหลายปี เป็นเพราะบุษกรเข้ามาวุ่นวายกับเขา
บางทีพีรพัฒน์อาจชอบบุษกร แต่บุษกรปฏิเสธ หญิงสาวจึงใช้วิธีหลบเลี่ยงพีรพัฒน์ด้วยการลากเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาเหล่านั้น ผลที่ได้เขาเจ็บตัว
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ”
บุษกรยิ้มรับคำตอบนั้น เธอเองก็อยากเรียกชื่อเล่นเขามากกว่าดอกเตอร์เสียอีก การเรียกชื่อเล่นกันมันหมายความว่าความสัมพันธ์เริ่มเป็นไปได้ด้วยดี บางทีสิ่งที่หวังไว้อาจสำเร็จได้โดยไม่ต้องทำตามแผนเดิมก็ได้ แต่คิดอีกทีทำตามแผนเดิมแหละดีที่สุด รวดเร็วและสำเร็จเต็มร้อย
“หั่นหมูเป็นชิ้นบางๆ นะครับ เวลาผัดจะได้สุกเร็ว”
“บางแค่ไหนหรือคะคุณแทน”
“เวลาคุณผัดผัก คุณหั่นเนื้อบางแค่ไหนล่ะครับ”
“ให้พูดตรงๆ เลยนะคะคุณแทน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเข้าครัวเลย หน้าที่ทำอาหารเป็นของน้องชายฉันน่ะค่ะ เพราะฉันต้องช่วยพ่อทำงาน เรื่องในบ้านเลยตกเป็นของน้องๆ” บุษกรตัดสินใจบอกในที่สุด ขืนยังโกหกว่าทำอาหารเป็น มีหวังเสียชื่อตระกูลหมด ทางที่ดียอมรับไปตรงๆ เลยดีกว่าว่าทำอาหารไม่เป็น
‘หมายความว่าไงที่บอกว่าทำอาหารไม่เป็น’
“แปลกหรือค่ะที่ฉันทำอาหารไม่เป็น”
“ก็นิดหน่อยครับ แล้วคุณทำอะไรได้บ้าง” แทนไทหันมาถาม
บุษกรส่ายหน้าไปมาอย่างกระดากอาย นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่รู้สึกอายถึงขนาดนี้ ก็มันทำไม่เป็นจะให้เธอทำอย่างไรเล่า ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเข้าครัวเลย ขนาดทอดไข่ยังไหม้เลย นับภาษาอะไรจะทำอาหารชนิดอื่น
“ผมว่าคุณไปนั่งดูทีวีด้านนอกดีกว่าครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเองน่าจะเร็วกว่า”
ชายหนุ่มบอกออกมาในที่สุด ถ้าทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง ขืนให้อยู่ในครัวมีหวังอาหารมื้อนี้คงไม่มีทางเสร็จ เผลอๆ อาจต้องพึ่งร้านอาหารข้างคอนโดมิเนียมก็ได้
“ขอโทษนะคะคุณแทน ที่ฉันช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่คุณนั่งเฉยๆ ก็ช่วยผมได้มากแล้ว คุณไปนั่งรอข้างนอกดีกว่า ขนมวางอยู่ในตู้นั่น ส่วนน้ำผลไม้อยู่ในตู้เย็น จัดการเอาเองเลยนะครับ”
“ค่ะ” บุษกรยิ้มรับคำบอกของดอกเตอร์หนุ่ม เดินไปยังตู้วางขนมหยิบขนมสองสามชิ้นลงในจานใบเล็ก แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำผลไม้ใส่แก้ว ก่อนรีบเดินออกจากห้องครัวตามคำสั่งของพ่อครัวใหญ่
‘คุณคงอายผมเรื่องที่ทำอาหารไม่เป็นสินะ ไม่ไหวๆ แล้วแบบนี้คุณจะหาแฟนได้ยังไงกัน ถ้าให้ผมเดาคุณคงต้องหาแฟนที่ทำอาหารเป็นอยู่แล้วสินะ ว่าแต่ผู้ชายที่ทำอาหารเก่ง มันจะหาง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ ถ้าเป็นพวกพ่อครัวหรือเชฟในโรงแรมก็ไม่แน่’
แทนไทแอบคิดในใจ พลางเหลือบมองลูกศิษย์สาวกำลังสาละวนอยู่กับกล่องขนมและน้ำผลไม้ในตู้เย็น พลันรอยยิ้มอบอุ่นก็ปรากฏบนใบหน้า นี่ก็เป็นครั้งแรกอีกเหมือนกันที่เขาได้เห็นท่าทางไม่มั่นใจในตัวเองของอีกฝ่าย
///////////
เกือบหนึ่งชั่วโมงต่อมาแทนไทก็เดินออกมาจากห้องครัว เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังบุษกรที่ตอนนี้เอนกายหลับไปบนโซฟาเสียแล้ว ชายหนุ่มจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนอน หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กถือกลับออกมาจากห้อง ก่อนตัดสินใจปลุกลูกศิษย์สาว
“ตื่นได้แล้วครับ”
บุษกรลืมตาเพราะแรงเขย่า ดวงตาคู่เรียวสวยกะพริบขึ้นลงก่อนลืมขึ้นเต็มตา รอยยิ้มหวานระบายบนใบหน้าเมื่อเห็นคนมาปลุก
“ไปล้างหน้าดีกว่าครับ เดี๋ยวจะได้มาทานข้าวกัน ห้องน้ำอยู่ทางโน้นนะครับ”
ชายหนุ่มยื่นผ้าขนหนูให้แล้วชี้ไปทางห้องน้ำที่ติดกับห้องครัว เขาเองก็ต้องอาบน้ำเหมือนกัน กลิ่นอาหารติดตามเสื้อผ้าคลุ้งไปหมด อีกทั้งยังมีกลิ่นเหงื่อ ฝุ่นที่ติดมาจากข้างนอกอีก
“ขอบคุณค่ะ” บุษกรเอ่ยขอบคุณ ก่อนรับผ้าขนหนูมาถือไว้
“ผมขอตัวแป๊บหนึ่งนะครับ คุณใบบัวไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารได้เลย ผมเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”
“ขอบคุณอีกครั้งสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะคุณแทน”
“ไม่เป็นไรครับ”
แทนไทบอกแล้วเดินกลับไปยังห้องนอน โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผู้หญิงที่เขาคิดว่าเป็นคนดี กลับมีแผนการที่ชั่วร้าย ซึ่งเขาเองก็คาดไม่ถึงว่าตนเองต้องมาเจอสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้
“เอาไอ้นี่ผสมกับยานอนหลับนิดหน่อย คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ยานอนหลับก็ใส่แค่อ่อนๆ ก็พอ”
บุษกรพึมพำออกมาเบาๆ สายตามองร่างสูงกำยำเดินกลับเข้าไปในห้องนอน รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏบนมุมปาก อีกเดี๋ยวทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนที่เธอวางเอาไว้ ไม่เสียแรงที่เธอเคยสั่งให้คริสกับวอเตอร์ไปเอามาให้
‘อย่าโทษกันเลยนะคุณแทน ที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพราะว่ารักคุณ อีกอย่างฉันก็มีอิสระแบบนี้ไม่บ่อยนักหรอก หากโทษก็ต้องโทษที่คุณมีตรงกับสเป็กของฉัน ฉันเป็นประเภทไม่ชอบถูกรุก แต่จะเป็นพวกชอบรุกคนอื่นเสียมากกว่า’
รอยยิ้มยังแต้มตรงมุมปากอิ่ม หญิงสาวลุกจากโซฟาเดินเข้าห้องน้ำที่ชายหนุ่มบอก จากนั้นไม่นานก็เดินกลับออกมาเดินตรงไปยังห้องครัว เปิดตู้เย็นและหยิบแก้วขึ้นมารินน้ำใส่จนเกือบเต็มแก้ว ล้วงซองยาออกมาจากกระเป๋าสองซอง เทผสมลงไปในแก้วน้ำที่เติมเอาไว้
“สิบนาทีก็น่าจะออกฤทธิ์”
คนคิดแผนชั่วร้ายพึมพำเบาๆ แล้วหัวเราะอยู่ในลำคอ จากนั้นก็รินน้ำใส่อีกแก้ว ก่อนปิดตู้เย็นแล้วเดินกลับไปยังโต๊ะอาหาร วางแก้วน้ำลงยังตำแหน่งที่ตนเองและเจ้าของห้องหนุ่มนั่ง
‘กับข้าวน่าทานจังเลย รสชาติคงอร่อยแน่ๆ เลย โชคดีจังที่เลือกคุณแทนเป็นว่าที่สามีในอนาคต นิสัยดี ดูอบอุ่น เป็นสุภาพบุรุษ แถมยังทำอาหารเป็นอีก เรานี่มันตาถึงไม่ใช่เล่น เหอะๆ’
///////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
