EP.1จับคนทรยศ
684 คำ
-เขตการปกครองพิเศษ ฮ่องกง-
"สบายดีนะ" น้ำเสียงเย็นเอ่ยขึ้น พรางก้มมองร่างที่นอนขดตัวบนพื้น ใบหน้าปูดบวม แทบจำเค้าเดิมไม่ได้
"เฮือกก..คุณหลง ปล่อยผมไปเถอะครับ ผะ..ผมไม่รู้เรื่อง" เสียงระคนใกล้หมดลมหายใจของชายโชคร้ายที่นอนคุดคู้บนพื้นเอ่ยขึ้น รวบรวมแรงเงยหน้าขึ้นมองมาเฟียหนุ่มมีอิทธิพลมากที่สุดของฮ่องกง
"ตัวการใหญ่มันหนีไปได้ แต่คนของเรากำลังตามล่ามันครับคุณหลง" อาจิ้งมือขวาของเฟยหลงรายงานผู้เป็นนายทันที
"แล้ว..." เสียงของเฟยหลงหยุดแค่นั้น พร้อมยื่นมือไปรับท่อนเหล็กจากลูกน้องและฟาดใส่ร่างที่นอนคุดคู้อยู่ตรงหน้าไม่ยั้ง ลูกน้องได้แต่ยืนกุมมือก้มหน้าและเงียบดูเจ้านายของพวกตนระบายอารมณ์ เสียงร้องโหยหวน และ กลิ่นคาวเลือดรอยคละคลุ้งในอากาศชวนให้คลื่นเ**ยน
'เคร้งง' เสียงเหล็กกระแทกพื้น พร้อมกับเสียงที่โหยหวนปานขาดใจนั้นสิ้นสุดลง
"ปล่อยให้มันเข้ามาล้วงข้อมูลได้เกือบปี ยังมีหน้าทำพลาดปล่อยให้มันหนีไปได้อีก" มาเฟียหนุ่มจ้องมองลูกน้องที่อยู่บริเวณนั้นด้วยสายตาจริงจัง
"ขออภัยครับ เราจะจับมันมาให้คุณเฟยหลงโดยเร็วที่สุด"
"มันคงให้พวกมึงตามจับมันได้ง่ายๆหรอก มันแฝงตัวเข้ามาเกือบปีพวกมึงยังไม่รู้เลย" ร่างสูงก้าวออกจากโกดังด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด
...
-ประเทศไทย-
"เดี๋ยววีวี่ต้องวางแล้วนะคะแม่ นัดเรซินไว้ว่าจะไปกินข้าวเช้าให้ทันค่ะ"เสียงใสเอ่ยตอบปลายสายอย่างอารมณ์ดี
(ปีสี่แล้วนะวีวี่ โตได้แล้ว เทอมหน้าต้องฝึกงานถ้าไม่ได้ฝึกที่เดียวกับเรซินจะตื่นมากินข้าวทันไหมไอเจ้าลูกคนนี้)
"เมื่อคืนเจย์นี่ของวีวี่ขึ้นไลฟ์ วีวี่รอส่งเจย์นี่เข้านอนแล้วถึงนอน เลยดึกไปหน่อยค่าาา วางแล้วนะ รักนะจุ๊จุ๊" ฉันชิงวางสายแม่ก่อนที่จะโดนบ่นไปมากกว่านี้ แม่ไม่งงหรอกว่าเจย์นี่คือใคร เพราะชื่อน่ารักๆแบบนี้ฉันมักจะตั้งให้ไอดอล อปป้า นักร้องที่ฉันชอบ
'ฟุบ!'
ฉันทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับเรซิน โดยตาก้มมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่มีคลิปเจย์นี่กำลังเต้นอยู่บนเวที งื้ออๆๆๆ อยากจะกรี๊ดมันให้ดังๆตรงนี้
"วีวี่เก็บอาการหน่อย -_-+ เปิดเทอมวันแรกอายน้องๆปีหนึ่งบ้างปีสี่แล้วนะ" เสียงเรซินเอ่ยบอก เพราะตอนนี้เรานั่งอยู่ในร้านข้าวแถวมหาวิทยาลัย ที่มีนักศึกษามากินมื้อเช้าจำนวนมาก
ฉันเลยเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าสะพายและหันมาจัดการอาหารตรงหน้าที่เรซินสั่งไว้ให้ล่วงหน้าแล้ว
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จเราก็พากันไปเข้าคลาสเรียน วันนี้ไม่มีอะไรมากเพราะเปิดเทอมวันแรก อาจารย์ให้ไปรับหนังสือแล้วก็ปล่อยกลับบ้าน ฉันกับเรซินและเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มจึงพากันไปที่คอนโดของเรซินกับฉัน เรซินกับฉันอยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละชั้น ห้องของเรซินถึงก่อนห้องฉัน พวกเพื่อนๆเลยมักจะสิงสถิตย์อยู่ที่ของเรซินมากกว่า
พอถึงห้องของเรซินพวกเราก็เกลือกกลิ้งเม้ามอยส์ว่าปิดเทอมใครทำอะไรมาบ้าง กลุ่มฉันมีทั้งหมด7คนรวมฉันแล้ว มี เรซิน เรนนี่ แพท แรบบิท นับหนึ่ง อีฟ แะฉันวีวี่ หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เหลือแค่ฉันที่ยังอยู่ในห้องของเรซิน
ฉันกับเรซินสั่งมื้อเย็นมากินกันที่ห้อง เรซินเล่นเกมเดอะซิม ฟังเพลงไปด้วย ส่วนฉันดูซีรีส์ที่ค้างไว้ หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นห้อง ทำธุระส่วนตัวแล้วเข้านอน
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
