บัญชารัก พยัคฆ์ร้าย EP.04 กลับมาพบกันอีกครั้ง (1)
1494 คำ
สองชั่วโมงต่อมา
วีรเดชขับรถมาส่งกชกรที่คฤหาสน์วัชระถาวร กชกรนั่งเงียบมาตลอดทางจนเขารู้สึกเป็นห่วง เขากับปิ่นมณีได้แต่นั่งมองหน้ากัน เรื่องเงินสิบล้านเขาแน่ใจว่าสามารถช่วยเหลือกชกรได้ แต่ปัญหาเรื่องความรัก เขาคงช่วยไม่ได้ ยิ่งเป็นรักสามเศร้า ยิ่งแล้วใหญ่
“คิดอะไรอยู่หรือหยก”
ปิ่นมณีถามเมื่อเห็นกชกรยังนั่งเงียบ สายตาเหม่อลอย เอาแต่ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เธอจึงหันไปขอความเห็นจากธีรเดช แต่ยังไม่ทันที่ธีรเดชจะได้ตอบอะไรเธอ กชกรก็พูดเสียก่อน
“หยกคิดจะย้ายออกไปจากที่นี่”
กชกรตอบเพื่อนสนิทเสียงเบาหวิว สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าคฤหาสน์วัชระถาวร ความจริงเธอควรไปจากที่นี่ได้ตั้งนานแล้ว ยังไงเธอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนในตระกูลนี้
เพราะเธอเป็นแค่ลูกบุญธรรมของพ่อน่านฟ้ากับแม่เตือนจิต คงถึงเวลาที่เธอต้องเลือกทางเดินของตัวเองเสียที การเริ่มต้นชีวิตใหม่ ในสถานที่ใหม่ๆ อาจดีสำหรับเธอก็ได้
“ก็ดีนะหยก ไปหาที่อยู่ใหม่ หยกจะได้ปลอดภัยจากสองแม่คู่นี้เสียที”
“เราเห็นด้วยกับปิ่นนะหยก พรุ่งนี้เราพาหยกไปหาพี่วดี จากนั้นเราก็ค่อยไปหาบ้านเช่ากัน”
ชายหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่งกับสิ่งที่กชกรคิด หลายปีที่เขารู้จักกับกชกรและเข้าออกคฤหาสน์วัชระถาวร ทำให้เขาได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง ชีวิตของกชกรเจอแต่เรื่องแย่ๆ คุณภาวินีกับนภาลัยเอาแต่ทำร้าย ดุด่า ทุบตีกชกรทุกครั้งเวลาที่อารมณ์เสียหรือมีใครทำให้ไม่พอใจ
“หยกขอบใจธีกับปิ่นมากเลยนะ ที่คอยช่วยเหลือหยกมาตลอด”
“ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว จริงไหมธี” ปิ่นมณีเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม
ธีรเดชพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับความคิดของปิ่นมณี เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนกันอยู่แล้ว ยามเมื่อเพื่อนเดือดร้อน เพื่อนที่ดีก็ต้องคอยให้คำปรึกษาและช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นกับกชกรก็ไม่ได้ร้ายแรงจนเขาช่วยไม่ได้
“แต่เราว่าตอนนี้หยกรีบลงไปเถอะ ยัยพี่สาวตัวร้ายของหยกเดินมาโน่นแล้ว เราเห็นผู้หญิงคนนี้ทีไร ของขึ้นทุกทีบอกตามตรงถ้าไม่ติดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นญาติกับหยก คงได้ลงไม้ลงมือกันบ้างแล้ว ผู้หญิงอะไรร้ายกาจชะมัด”
ปิ่นมณีบอกพร้อมกับชี้ไปยังทิศทางที่ญาติของเพื่อนสนิทเดินออกมาจากตัวตึก ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกัน เธอก็ไม่ชอบญาติคนนี้ของกชกร ผู้หญิงอะไรนิสัยแย่สุดๆ พูดจาก็หยาบคาย หาความเป็นผู้ดีไม่ได้เลยสักนิด เห็นใครดีกว่าไม่ได้แถมยังชอบดูถูกคนอื่นเป็นที่หนึ่ง
“ให้เราลงไปเป็นเพื่อนไหมหยก”
“ไม่ต้องหรอกธี เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“ก็ได้” ธีรเดชรับคำสั้นๆ
“ขับรถกลับบ้านดีๆ นะ” กชกรบอกคนขับอย่างเป็นห่วง
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหยก ปิ่นนั่งไปด้วยทั้งคน ธีไม่มีทางขับรถเร็วแน่” ปิ่นมณีตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“ถึงแล้วโทรศัพท์มาบอกหยกด้วยนะปิ่น” กชกรสั่งเพื่อนสนิทอีกที
“ได้” ปิ่นมณีรับคำแล้วสั่งยิ้มให้คนขี้กังวล มีเธอนั่งไปด้วยธีรเดชไม่มีทางขับรถเร็วเป็นอันขาด
กชกรยืนมองจนรถเก๋งคันงามของธีรเดชขับห่างออกไปจากหน้าคฤหาสน์ เธอจึงเดินขึ้นบันได แต่ก็ต้องชะงักเท้าลงเสียก่อน เพราะเสียงเรียกแหลมจนแสบแก้วหูของญาติผู้พี่ดังขึ้นมา
“แกหายหัวไปไหนมานังหยก”
“หยกออกไปทำธุระมาค่ะพี่ฟ้า”
“ทำธุระอะไรของแกนักหนา หรือว่าธุระของแกคือการออกไปหาเงินสิบล้านเพื่อไปปลดหนี้ให้คุณแม่ ฉันว่าแกเหนื่อยเปล่านังหยก แกไม่มีทางหาเงินสิบล้านได้ในสามเดือนหรอกนังหยก”
“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอกค่ะพี่ฟ้า หยกไม่ยอมไปเป็นเมียของเสี่ยการุณแน่”
“เงินสิบล้านนะนังหยก ไม่ใช่สิบบาท ฉันว่าแกเตรียมตัวเป็นเมียน้อยเสี่ยการุณเถอะ ถึงแกจะดิ้นรนยังไง แกก็ไม่มีทางหนีรอดเงื้อมมือของเสี่ยการุณไปได้หรอก”
นภาลัยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย มองกาฝากของตระกูลเธออย่างรังเกียจ เธอได้แต่นั่งนับวันที่กชกรจะออกไปจากตระกูลเธอเสียที แล้วจะยิ่งดีถ้ากชกรเปลี่ยนไปใช้นามสกุลอื่น เธอไม่ต้องการให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลวัชระถาวรมาใช้นามสกุลเดียวกับเธอ
“พี่ฟ้าคอยดูต่อไปก็แล้วกันค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหยกขอตัวก่อนนะคะ”
กชกรตัดบทแล้วเดินผ่านญาติผู้พี่ขึ้นตึกไปทันที การออกไปจากที่นี่ คงทำให้ชีวิตของเธอดีขึ้นและมีความสุขมากขึ้น ไม่ต้องทนฟังเสียด่าทอ ประชดประชันและทวงบุญคุณจากป้าและญาติผู้พี่อีก เงินสิบล้านที่เธอต้องเสียไป ถือซะว่าทดแทนบุญคุณที่นางเลี้ยงดูเธอมาตลอดหลายปีมานี้ก็แล้วกัน
///////////
สามเดือนต่อมา
หลังจากเลิกงานกชกรก็เตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่เธอก็ถูกเจ้านายสาวเรียกพบเสียก่อน และตอนนี้เธอก็มานั่งอยู่ในห้องทำงานของประภาวดี ประธานใหญ่บริษัทรัตนกร อินเตอร์เทรด จำกัด บริษัทรัตนกรประกอบกิจการผลิตและจำหน่ายผลไม้อบแห้ง โดยการนำผลไม้ไทย ที่เป็นที่รู้จักในตลาดส่งออก ปัจจุบันบริษัทได้เลือกผลไม้ไทยมาแปรรูป ได้แก่ มะม่วง มะละกอ สับปะรด มังคุด ส้มโอและเงาะมาผ่านกระบวนการแปรรูป ด้วยเทคโนโลยีขั้นสูงในการผลิตอาหาร
ประภาวดีวางปากกาลงเมื่อเธอเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายเสร็จเรียบร้อย แล้วจึงเงยหน้ามองพนักงานบัญชีที่น้องชายแนะนำมาให้ทำงานกับเธอเมื่อสามเดือนก่อน ที่สำคัญหญิงสาวคนนี้ยังเป็นลูกหนี้ของเธอด้วย หลังจากฟังเรื่องที่น้องชายเล่ามา เธอก็ตัดสินใจให้ความช่วยเหลือทันที
“คืนนี้น้องหยกว่างไหม”
“ว่างค่ะ พี่วดี...เอ่อ...ท่านประธานมีอะไรจะให้ดิฉันทำหรือคะ”
“น้องหยกไม่ต้องเรียกพี่ว่าประธานก็ได้ เรียกเหมือนเมื่อก่อนนั่นแหละ”
เธอบอกเพื่อนสนิทของน้องชายด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ประภาวดีมองสาวน้อยที่น้องชายนำมาฝากให้ทำงานเมื่อสามเดือนก่อนอย่างเอ็นดู นี่ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อน เธอไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าสาวน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธออายุยี่สิบสามแล้ว
เพราะหน้าตาอย่างกับเด็กอายุสิบแปด ผิวขาวเนียน ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโตแถมยังมีลักยิ้มอยู่ที่แก้มขวาอีก
“ค่ะพี่วดี” กชกรตอบ แล้วยิ้มเก้อๆ ให้กับพี่สาวเพื่อนสนิท
“ว่าไง คืนนี้ว่างไหม” เธอถามต่อทันที
“ว่างค่ะ” กชกรตอบกลับไปทันทีเช่นกัน
“แล้วถ้าพี่ชวนน้องหยกออกไปเที่ยวคืนนี้ น้องหยกจะมีปัญหากับแฟนหรือไหม”
“หยกยังไม่มีแฟนค่ะพี่วดี”
ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะสร้างความสัมพันธ์กับใคร เธอยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่อยากจะทำ อยากออกไปดูโลกกว้าง แล้วตอนนี้เธอก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องรีบหาห่วงมาผูกคอ อยู่คนเดียวสบายใจกว่าเยอะ อยากไปไหนก็ได้ไป ไม่ต้องคอยฟังเสียงบ่นเวลาเธอกลับบ้านผิดเวลา
“โอเค งั้นคืนนี้น้องหยกไปเที่ยวเป็นเพื่อนพี่หน่อยละกัน”
“ได้ค่ะ แล้วพี่วดีจะไปเที่ยวไหนหรือคะ หยกจะได้แต่งตัวถูก”
“แต่งตามที่หยกชอบเลย เดี๋ยวค่ำๆ พี่ให้นายธีไปรับก็แล้วกัน”
“ค่ะพี่วดี ถ้างั้นหยกกลับก่อนนะคะ”
กชกรรับคำแล้วยกมือไหว้พี่สาวเพื่อนสนิท ก่อนจะลุกเดินออกมาจากห้องทำงาน
“เสียดายที่นายธีไม่ชอบน้องหยก ไม่งั้นคงได้น้องสะใภ้ที่ถูกใจฉันกับคุณแม่”
ในบรรดาเพื่อนสนิทของน้องชาย เธอชอบกชกรที่สุด เพราะกชกรน่ารักน่าเอ็นดู กิริยามารยาทเรียบร้อย คำพูดคำจาก็ดูนุ่มนวล ไม่แข็งกระด้าง อ่อนหวานแต่ไม่อ่อนแอ ผู้หญิงแบบนี้แหละที่เหมาะจะมาเป็นน้องสะใภ้ของเธอ แต่น่าเสียดายที่น้องชายตัวดีของเธอดันไม่ชอบสาวเรียบร้อยแบบกชกร
////////////////
....โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
