6

1548 คำ

“พ่อภามก็อายุยังไม่เยอะ มีหลักมีฐานมั่นคง นิสัยก็ดี เราว่าไหม” “ไม่รู้สิคะ” คนตอบยังก้มมองมือตัวเองนิ่ง “ยายไม่ได้บังคับอะไรหรอกนะ แต่ถ้ามีคนดีๆ เข้ามาในชีวิต ก็ควรจะพิจารณาเอาไว้” “ค่ะ” รับคำเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี คุณยายเลยยิ้มในหน้า “อาทิตย์หน้าพ่อภามติดงาน คงไม่ได้มาหาเรา” “ติดงานอะไรคะ” ช่อเพชรเอ่ยถาม คนที่เอาแต่ก้มหน้างุดๆ ในคราแรก เงยหน้าขึ้นมาแทบจะทันที คุณยายยิ้มกว้าง “หนูก็ไม่ได้อยากรู้หรอกนะคะ” คนโดนจับได้ว่าสนใจลูบท้ายทอยไปมา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ดึงนิ้วเบาๆ แก้เก้อ “เห็นว่าติดงานด่วน กว่าจะได้เจอกันคงอีกครึ่งเดือนแน่ะ” “ค่ะ” คนรับคำเสียงหงอย คุณยายเห็นแล้วอมยิ้ม “จะเย็นแล้ว ไปทำกับข้าวกันดีกว่า พ่อภามรีบกลับ ถ้าไม่รีบยายว่า จะชวนรับประทานอาหารฝีมือหลานสาวคนสวยของยายเสียหน่อย” “คุณยายน่ะไปโม้ว่าหนูเก่งสารพัด เดี๋ยวทำไม่ได้ขึ้นมาจะหน้าแตกเอานะคะ” เธอแอบค้อนคุณยายเล็กๆ “ไม่ได้โม้เสียหน่อย พูดเรื่องจริง เรานั่นแหละถ่อมตัว” คุณยายพูดยิ้มๆ ก่อนจะช่วยหลานสาวและป้าแมวไปทำอาหารเย็นรับประทานกันเหมือนเคย ช่อเพชรนั่งหงอยอยู่ที่ศาลาท่าน้ำหน้าบึงบัว เธอหยิบดอกไม้ มาเด็ดเล่น พูดสลับไปสลับมาว่า มา... ไม่มา... มา... ไม่มา ฯลฯ อยู่แบบนั้น ภามหายไปเลย นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่สองแล้วที่ไม่ได้เจอหน้ากัน รู้สึกว่าเหมือนชีวิตขาดอะไรไป ปกติเขาจะพามารดามาเยี่ยมคุณยายของเธอทุกอาทิตย์ มาคุย มาแหย่เธอทุกครั้ง พอเขาหายไปเลยเริ่มรู้สึกว่าเขาทำให้เธอคิดถึงอย่างบอกไม่ถูก “เสี่ยงทายกลีบดอกไม้ อยากรู้ว่าอาจะมาหรือไม่มารึไง” คนที่แสนคิดถึงยื่นหน้ามาหา เขามายืนประจันหน้าตอนไหน เธอไม่เห็นรู้ตัว ช่อเพชรเงยหน้าขึ้นอย่างดีใจ เธอยิ้มกว้างตาโต ก่อนจะทำหน้าขรึม เม้มปากเล็กน้อย “เปล่าเสียหน่อย กำลังเสี่ยงทายว่ารถไอติมกะทิเจ้าเก่าจะมาหรือไม่มาต่างหากล่ะคะ” คนปากแข็งก้มหน้า ยิ้มแก้มแทบแตก ความรู้สึกคิดถึง อยากเห็นหน้ามันรุนแรงแบบนี้นี่เอง “ไอติมกะทิครับ” เขายื่นไอศกรีมกะทิใส่ขนมปังกรอบให้เธอ เป็นไอศกรีมโบราณที่ใส่วุ้นมะพร้าว ข้าวเหนียว ถั่วคั่ว และราดด้วยนมสด “คุณอาซื้อมาจากไหนคะ” เธอยกมือไหว้เขา ก่อนจะรับมาถือเอาไว้ อยากกินไอศกรีมน่ะเรื่องโกหก แต่พอเห็นแล้วหิวขึ้นมาในทันที ปกติแล้ว จะมีคุณลุงถีบสามล้อมาขายอยู่ทุกวัน “ตอนขับรถมาระหว่างทาง เห็นคุณลุงกำลังปั่นสามล้อขายอยู่น่ะครับ เลยซื้อมาฝากคุณยาย ลุงมิ่ง และป้าแมวด้วย” “อร่อย” เธอใช้ช้อนเล็กๆ ตักกินพร้อมกับกัดขนมปัง หันมาอีกทีเขาก็มองหน้าเธออยู่ก่อนแล้ว “มีอะไรเหรอคะคุณอา” เธอเอ่ยถาม เมื่อเห็นเขาจ้องเอาจ้องเอา “ไอติมเลอะปากน่ะครับ” “ด้านนี้หรือเปล่าคะ” เธอยกหลังมือขึ้นเช็ดเบาๆ แต่เขาส่ายหน้าไปมา จับมือเธอเอาไว้ “ด้านนี้ต่างหากครับ” ปากร้อนๆ ประทับที่มุมปากน้อยๆ ของเธอ สาวน้อยตาโตเมื่อจุมพิตที่แนบคลึงมาหาร้อนผ่าว ลมหายใจร้อนๆ ของเขา กับเธอเป่ารดกันถนัดถนี่ เธอตัวแข็ง ใจเต้นระรัว มันสั่นจนแทบจะกระโดดออกมาวิ่งเล่นนอกอก แก้มสาวร้อนผ่าว ขัดเขินจนแทบมุดพื้นหนีในวินาทีนั้น เขาไล้ลิ้นร้อนๆ กับกลีบปากของเธอ ก่อนจะผละหน้าออกห่างเล็กน้อย “อาเช็ดให้แล้ว” เขาใช้นิ้วโป้งคลึงเบาๆ ที่มุมปากน้อย เธอก้มหน้างุดๆ เขินอาย มือไม้แทบวางไม่ถูก อยากจะลุกหนีแต่ขาแข็งเหลือเกิน น้ำเสียงของเขาทุ้มหวาน อบอุ่น มือหนายังไล้ปากของเธอเบาๆ เชยคางสาวให้เงยขึ้นมาสบตา เธอช้อนสายตาขึ้นมาสบแล้วสะเทิ้นอาย ช่อเพชรรู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นลม “คิดถึงอาหรือเปล่า ไหนบอกให้ชื่นใจหน่อยสิครับ” “ไม่เห็นจะคิดถึงเลย” คนปากแข็งเสมองไปที่บึงบัว ตักไอศกรีมกิน แก้เขิน “แต่อาคิดถึงช่อแทบขาดใจ” “คุณอา” เธออุทาน มองเขาตาโต คนบ้า ดูสิ มาสารภาพอะไรตอนนี้ ช่อเพชรแก้มร้อนผ่าว สบตาแล้วเขินหนัก จนแทบวางมือวางไม้ไม่ถูก ไม่รู้ จะวางตรงไหนดี สุดท้ายก็ถือไอศกรีมขนมปังกรอบเอาไว้แน่นเหมือนเดิม “ไอติมติดปากอีกแล้วครับ” เขายิ้มที่มุมปากของตัวเองเพื่อบอกเธอ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหา ทำท่าจะเช็ดให้ด้วยปากร้อนๆ อีกครั้ง ช่อเพชรรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที ภามเลยจุมพิตลงมาที่หลังมือของเธอแทน ช่อเพชรตาโต มองสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิด ปากร้อนบดจูบลงมาเบาๆ กับหลังมือนิ่มขาวจัด พอเขาเลื่อนใบหน้าออกห่าง เธอก็เอามือออกจากปากของตัวเอง แต่เขาขยับหน้ามาหาอีกรอบ เธอเลยเอาไอศกรีมขนมปังกรอบยัดปากเขาแทน ภามสำลักในรอบนี้ ช่อเพชรหัวเราะขำเขา ทั้งสองมองสบตา ก่อนจะหัวเราะประสานเสียงอย่างมีความสุข “อร่อยไหมคะ” เธอถามแก้เขิน เขาเคี้ยวไอศกรีมขนมปังกรอบของเธอ ก่อนจะยื่นของตัวเองให้เธอแทน “ไม่เป็นไรค่ะ คุณอากินเถอะ” “เราเพิ่งกินไปนิดเดียวเอง” เขายื่นไปให้เธอ แต่พอเธอทำท่าจะยื่นมือ ไปรับ เขาก็ดึงมือหนี เธอทำสีหน้าขัดใจเหมือนเด็กๆ เขาเลยยื่นหน้าเข้าหาแทน ทั้งสองมองสบตากันนิ่ง เด็กสาวขยับใบหน้าไปด้านหลังเพื่อหนี เขาก็ยิ่งตามมาใกล้ชิด “อาป้อนให้ดีกว่า” ประโยคของเขาทำเอาเธอกะพริบตาปริบๆ เขาตักไอศกรีมมาป้อนที่ปากของเธอ ช่อเพชรเลยจำต้องอ้าปากรับ เพราะกลัวเขา จะจูบเอาอีก “อื้อ...” พออ้าปากรับเท่านั้นแหละ เขาก็บดจูบลงมาจริงๆ ไอศกรีมที่เขาป้อนไม่ได้กิน แต่ได้กินปากเขาแทน ช่อเพชรตาโตก่อนที่มือบางนิ่มจะจิกคอเสื้อของเขาเอาไว้แทน เธอหลับตาพริ้ม ถอยหนีจุมพิตของเขาอย่างไร้เดียงสา ภามรุกต้อน สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากแสนหวาน เธอครางอืออา โดนเขาบดจูบจนปากบวมเจ่อ “อาภามขา พอแล้วค่ะ ปากช่อช้ำหมดแล้ว” เธอก้มหน้างุดๆ เบี่ยงหลบ จมูกและปากของเขาเลยพลาดไปโดนแก้มสาวแทน “คิดถึง...” เขากระซิบบอก ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดอยู่ข้างแก้ม พร้อมด้วยประโยควาบหวาม แหบพร่า ทำท้องไส้เธอปั่นป่วน เขาทำท่าจะโอบกอดเธอเอาไว้ แต่ช่อเพชรมุดเข้าใต้รักแร้ของคนตัวสูง หนีไปอีกด้านของศาลา ใบหน้าเห่อร้อน แดงก่ำ “คุณอาหิวไหมคะ ช่อจะไปทำอาหารให้กิน” เธอรีบเอ่ยถาม ถอยหนี ไปเสียไกล “อากินเผ็ดมากไม่ได้ เค็มมากก็ไม่ได้” เขาพูดติดตลก ช่อเพชร กัดปากเบาๆ รู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร “ค่ะ” เธอรับคำ นึกถึงวันนั้นแล้วอดขำเสียไม่ได้ “แล้วช่อจะทำอะไรให้อากินครับ” เขาเอ่ยถาม ยังอยากรั้งให้เธอคุย กับเขาต่อ “คุณอาอยากกินอะไรล่ะคะ” ถามแล้วก้มงุดๆ เดินหนีร่างสูงที่รุกคืบ เข้ามาหาอย่างเนียนๆ “ของที่อาอยากกิน กลัวเจ้าตัวไม่อนุญาต” เขาพูดเป็นนัย คนฟังอ้าปากค้าง ตาโต ก่อนจะหลบวูบ “เอ่อ... งั้นเดี๋ยวทำ... ทำไข่พะโล้ให้กินก็ได้ค่ะ” เธอรีบบอกก่อนจะวิ่งหนี ภามมองตามร่างน้อยไปจนสุดตา มองไอศกรีมในมือที่ละลายเลอะไปหมดแล้วด้วยความเสียดาย เธอเลยอดกินไอศกรีมแสนอร่อยที่เขาอุตส่าห์ซื้อมาฝาก “อ้าวคุณช่อ วิ่งหนีอะไรมาหรือคะ” ป้าแมวเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าแตกตื่นเหมือนหนีอะไรมาของเจ้านายสาว “เปล่าค่ะ” ช่อเพชรหันไปมองทางด้านหลัง ปรากฏว่าภามไม่ได้ตามมา เธอไปนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ในห้องครัว มือกุมหัวใจเอาไว้ มันเต้นรุนแรงเหลือเกิน ไม่รู้เพราะตื่นเต้นหรือเพราะวิ่งเร็วกันแน่ “นึกว่าหนีคุณภาม” ประโยคของป้าแมวทำให้ช่อเพชรหันขวับไปมอง “ทำไมต้องหนีอาภามด้วยคะ” คนถามแก้มร้อนฉ่า “ก็ไม่รู้สิคะ” ป้าแมวตอบแล้วอมยิ้ม “ป้าแมวอะ! แอบมองเหรอคะ” เด็กสาวทำเสียงกระเง้ากระงอด “ป้าเปล่าแอบมองเสียหน่อย เห็นด้วยความบังเอิญ นั่งป้อนไอติมกัน กะหนุงกะหนิง”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more