หลังออกมาจากโรงแรม โชติกาก็ขับรถพาแฟรงค์มุ่งหน้าลงใต้ทันที โดยไม่ได้แจ้งให้คนทางบ้านหรือแม้แต่เพื่อนสนิทรับรู้ เรื่องที่เธอตัดสินใจเดินทางไปเที่ยวในครั้งนี้ แฟรงค์นั่งเงียบมาตลอดทาง หลังจากคุยโทรศัพท์กับพีรวิทย์เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ว่าเขาจะเดินทางไปเที่ยวพักผ่อนกับโชติกา
“ผมขับรถให้คุณดีไหมแองเจิล”
“เดี๋ยวแวะเติมน้ำมันที่ปั๊มแล้ว คุณค่อยขับต่อจากฉันก็แล้วกัน”
“ดีแล้วล่ะ ผมเป็นห่วงคุณนะ ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อคืน คุณยังไม่ได้นอนเต็มอิ่มเลยใช่ไหม ถ้าผมจำไม่ผิดคุณได้นอนแค่สามหรือสี่ชั่วโมงเอง”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“ก็ต้องรู้สิครับ ผมนอนห้องเดียวกับคุณนะ อย่าลืมสิ” ทำไมเขาจะไม่รู้ ในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้หลับเหมือนกัน กว่าจะรอให้เธอหลับ ก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง พอหลับก็ดันหลับได้ไม่นานอีก เพราะมีคนมากวนตั้งแต่เช้า
“แล้วคุณจะพาผมไปเที่ยวที่ไหนแองเจิล”
“ยังไม่รู้เลย แต่คืนนี้เราจะพักกันที่หัวหิน
