ราชนาวีเสน่หา EP.13
1249 คำ
“ไม่จำเป็นต้องใช้โทรศัพท์หรอกภัทร เพราะแฟนของฉันก็ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้วไง”
โชติกาบอกแล้วยกมือขึ้นคล้องแขนของหนุ่มหล่อตาน้ำข้าวที่ยืนอึ้งอยู่ข้างกายเธอ ต้องใช้วิธีนี้แหละ ถึงจะทำให้ภัทริยาตัดใจจากเธอเสียที ส่วนปัญหาที่จะเกิดขึ้นระหว่างเธอกับหนุ่มหล่อคนนี้ก็ค่อยว่ากันทีหลัง
“ใช่ไหมค่ะที่รัก” ไม่เพียงแต่น้ำเสียงที่หวานหยด แต่โชติกายังดึงร่างสูงใหญ่เข้ามาใกล้จนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน แฟรงค์หรี่ตามองสาวสวยที่ดึงเขาเข้าไปกอดแถมยังเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม นี่เป็นวิธีตัดปัญหาระหว่างเธอกับหลานสาวเพื่อนสนิทของเขาหรือ? ช่างเป็นความคิดที่ดูไร้สาระสิ้นดี กับผู้หญิงบางคนอาจใช้ได้ผล แต่กับผู้หญิงบางคนคงใช้ไม่ได้ผล ไม่รู้ว่าความคิดสุดพิศดารครั้งนี้จะทำให้หลานสาวของเพื่อนสนิทเขาเชื่อได้ไหม เขาก็ไม่แน่ใจ?
“ไม่จริง! ใบเตยโกหก” ภัทริยาร้องเสียงหลง มองโชติกาสลับกับหนุ่มหล่อร่างสูงใหญ่ที่ยืนตรงหน้าเธอ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ผู้ชายคนนี้ไม่มีทางเป็นแฟนของโชติกา
“แล้วฉันจะโกหกเธอทำไมภัทร”
“พี่ใบเตยนี่เก็บเงียบเลยนะครับ นี่ถ้าคุณพ่อรู้เรื่องที่พี่ใบเตยมีแฟน คุณพ่อคงดีใจ” ปองธรรมบอกด้วยน้ำเสียงรื่นรม ถึงจะเป็นแผนที่งี่เง่าไปหน่อย ที่ดึงคนไม่รู้เรื่อง แต่เขามั่นใจว่าเรื่องนี้จะทำให้ภัทริยาเลิกวุ่นวายกับพี่สาวเขาได้
พีรวิทย์พูดไม่ออก เพราะอึ้งอยู่กับคำพูดที่โชติกาแนะนำแฟรงค์ให้หลานสาวของเขารู้จักในฐานะแฟนแบบนี้ เล่นกันแบบนี้ไม่แรงไปหน่อยหรือ? ว่าแต่เพื่อนสนิทของเขาก็เอาแต่เงียบ ไม่พูดหรือปฏิเสธสักคำแถมยังยิ้มและทำหน้าระรื่นจนเกินเหตุ ‘นี่อย่าบอกนะว่าแกจะเล่นไปตามแผนของยัยใบเตย’
รวิพรงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อโชติกาแนะนำหนุ่มหล่อที่เธอเห็นนั่งดื่มอยู่กับอาของภัทริยาเมื่อสองชั่วโมงก่อน
“ไม่จริง ใบเตยโกหก เพื่อนของอาพีทจะเป็นแฟนของใบเตยได้ยังไง ภัทรไม่เชื่อเด็ดขาด”
“ฉันไม่ได้โกหก เธออยากรู้ความจริงไม่ใช่หรือภัทร นี่แหละความจริง และเป็นความจริงที่เธอต้องยอมรับด้วย”
“ใบเตยโกหกภัทร”
“...” โชติกาถอนหายใจกับนิสัยเอาแต่ใจและดื้อรั้นของภัทริยา เธอสูดอากาศเข้าปอด แล้วโน้มใบหน้าของหนุ่มข้างกายลงมา ก่อนยื่นหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากหยักได้รูป และค้างเอาไว้แบบนั้นอยู่หลายนาที
แฟรงค์นิ่งค้าง ตาจ้องมองใบหน้าคมสวยที่แนบอยู่กับหน้าของเขา ปากประกบปาก แต่แค่ประกบแค่นั้นน่ะหรือ? ช่างขอให้เขาทำน้อยไปเหลือเกิน หากใช้เขาเป็นตัวช่วยก็ต้องตอบแทนเขากลับบ้างสิ! มือหนาวางลงบนเอวคอดกิ่วแล้วดึงเข้ามาแนบชิดมากกว่าเดิม ขณะที่ปลายลิ้นสอดรัดตวัดเข้าไปในปากอย่างชำนาญ รุกรานอย่างเชื่องช้า อ้อยอิงจนโชติการ้องครางตอบสนองออกมาเบาๆ ก่อนถอนริมฝีปากและปลายลิ้นร้อนระอุออกมาจากอย่างเสียดาย แล้วตัดสินใจถามคนที่โมเมว่าเขาเป็นแฟนของเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแฝงไปด้วยเสน่หา
“ผมจูบคุณแค่นี้พอไหมครับ”
“พอแล้ว เอาหน้าคุณออกไปให้ห่างจากหน้าฉันเลย” โชติกาตอบเสียงเบาเหมือนกระซิบ เพราะไม่อยากให้คนอื่นได้ยินและรู้สึกหน้าร้อนผ่าวกับพฤติกรรมแสนอุกอาจของเขา ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะสอดลิ้นเข้ามาในปากของเธอ
“จูบต่ออีกนิดไม่ได้หรือครับ” แฟรงค์ก้มมาถามเสียงเบาหวิว ความรู้สึกที่ได้สัมผัสสาวสวยคนนี้ ทำให้หัวใจเขาหวั่นไหวได้อย่างประหลาด เขาคงเป็นบ้าไปแล้วที่รู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงที่เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก
“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ คุณไม่อาย แต่ฉันอาย” โชติกาบอกเสียงเบาๆ พยายามระงับอารมณ์โกรธอย่างสุดฤทธิ์ ไม่คิดว่าเขาจะช่วยเธอจนเลยเถิดขนาดนี้ ก็รู้อยู่หรอกว่าการดึงเขามาช่วย เป็นเรื่องไม่สมควร แต่การเล่นจนสมจริงสมจังแบบนี้ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกตัวว่าคิดผิดถนัดที่ดึงเขามาช่วยให้แผนที่วางเอาไว้สำเร็จ
“เอามือออกไปจากเอวฉันได้แล้ว”
“คุณดึงผมเข้ามาเองนะ ผมก็ต้องทำให้มันสมจริงสมจัง เหมาะสมกับฐานะแฟนของคุณหน่อยสิครับ” แฟรงค์ก้มลงมากระซิบบอกเบาๆ และไม่ลืมที่จะขอรางวัลอีกฟอดหนึ่งจากสาวสวยในอ้อมกอด ความสนิทสนมที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขา สร้างความตกใจ แปลกใจ ไม่สบอารมณ์และเกลียดชังในหัวใจของใครบางคนได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะภัทริยา
ภัทริยากำมือทั้งสองแน่นด้วยความเจ็บปวด โกรธแค้นและชิงชังผู้ชายที่โชติกาแนะนำว่าเป็นแฟน เธอไม่เคยเห็นฝรั่งตาน้ำข้าวคนนี้ไปไหนมาไหนกับโชติกาสักครั้งในหลายปีที่ผ่าน แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงโผล่มาแย่งคนที่เธอรักไป
“ถอยออกมาให้ห่างจากใบเตยเดี๋ยวนี้นะ”
“หยุดได้แล้วภัทริยา” พีรวิทย์ปรี่เข้ามาจับหลานสาว ก่อนที่หญิงสาวจะพุ่งเข้าไปดึงเพื่อนสนิทของเขาออกจากโชติกา ถึงจะแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เขาก็พอสรุปได้ว่าโชติกากำลังยืมมือเพื่อนของเขามาจบปัญหาที่ภัทริยาสร้างขึ้น
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“ปล่อยภัทรเดี๋ยวนี้นะคะอาพีท” ภัทริยาร้องโวยวาย เมื่ออาหนุ่มจับแขนเธอไว้ เพื่อไม่ให้เธอเข้าไปดึงโชติกาออกจากผู้ชายที่แย่งคนที่เธอรักไป
“ปล่อยภัทรนะคะอาพีท ภัทรจะไปหาใบเตย”
“หยุดบ้าเสียทีภัทริยา เปิดใจยอมรับความจริงได้แล้ว โชติกาชอบผู้ชาย และตอนนี้โชติกาก็มีแฟนแล้ว”
“ไม่ค่ะอาพีท ไม่!...ภัทรไม่ยอม” ภัทริยาร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดกับความจริงที่เธอได้รับ มันต้องไม่เป็นแบบนี้ คนที่โชติรักต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ ต้องไม่ใช่ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวที่ยืนอยู่ตรงนี้
“เลิกเอาแต่ใจและยอมรับความจริงเสียทีเถอะภัทร ใบเตยไม่ได้เป็นของเธอ และก็ไม่เคยเป็นด้วย ใบเตยใจดีและดูแลเอาใจใส่ทุกคนที่อยู่ใกล้ ทั้งฉันและเธอต่างก็รู้จักนิสัยของใบเตยดีไม่ใช่เหรอ? อย่าแปลความใจดีและการแสดงความรักในแบบเพื่อนของใบเตยไปในเชิงชู้สาวอีกเลย” รวิพรเตือนภัทริยาอย่างเป็นห่วง เห็นทีความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอสามคน คงจบลงแค่นี้ ถ้าภัทริยายังไม่ยอมหยุด! เธอเชื่อว่าโชติกาคงตัดภัทริยาออกไปจากชีวิตแน่
////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
