ผมพีร์น้องชายพี่ธีร์ครับ
1406 คำ
ข่าวการเดทของแพรดังไปทั่วมหาลัยเนื่องจากวันจัดงานดาวคณะฝ่ายชายได้มามอบดอกไม้ช่อโตถึงที่พร้อมกับประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเขาคือแฟนหนุ่มของแพรแน่นอนว่าหลังจากวันนั้นแพรก็ไม่ค่อยมาอยู่กับเธอเลยและเอาแต่บอกว่าต้องไปหาแฟนซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเธอเองก็ไม่ค่อยได้มาเรียนเนื่องจากต้องไปดูแลแม่ที่นอนโคม่าอยู่แถมพ่อก็ยังหนีหายไปไหนก็ไม่รู้อีก
“แม่คะ..นี่ก็หลายวันแล้วนะเมื่อไหร่แม่จะตื่นขึ้นมาเสียทีฮึก…แสนดีคิดถึงแม่”แสนดีเอ่ยขึ้นเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาก่อนจะเดินออกจากห้องเยี่ยมเมื่อหมดเวลาเยี่ยมร่างบางเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความอ่อนแรงเนื่องจากเพราะความเครียดเลยทานอาหารได้น้อยลงทำให้น้ำหนักของเธอลดลงเรื่อยๆจนน่าเป็นห่วง
“อ๊ะขอโทษค่ะ”ร่างบางเอ่ยขอโทษคนที่ตัวเองเซไปชนคนอื่นเนื่องจากอาการเวียนหัวที่เกิดขึ้นกระทันหัน
“ไม่เป็นไรครับ”เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะประคองร่างบางให้ยืนตรงๆ
“ขอบคุณนะคะ”แสนดีก้มหน้าเป็นการขอบคุณเธอค่อยๆกวาดสายตามองหาที่นั่งอีกฝ่ายที่รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ปกติจึงค่อยๆประคองเธออีกครั้ง
“หาที่นั่งใช่ไหมครับเดี๋ยวผมพาไป”ร่างสูงค่อยๆประคองแสนดีไปยังที่นั่งพักร่างบางที่พอก้นถึงเบาะก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆทันที
“เวียนหัวหรอครับเอายาดมไหมครับผมจะไปขอพยาบาลให้”ร่างสูงเอ่ยถามแสนดีพยักหน้ารับเนื่องจากตอนนี้โลกของเธอหมุนหนักมากและถือว่าโชคดีที่เธอเป็นแบบนี้ในโรงพยาบาลไม่ใช่ข้างถนน
“นี่ครับไหวรึเปล่าครับหน้าคุณมันซีดมากเลย”
“ขอบคุณนะคะถ้าได้นั่งพักคงดีขึ้น”แสนดีเอ่ยบอกเสียงเบา
Rrrr
“พี่ผมอยูชั้นล่าง..มีปัญหานิดหน่อย..อ่าๆจะลงมาหรอ..โอเคผมรออยู่ตรงโซนนั่งใกล้ๆเคาท์เตอร์โรงพยาบาล..เคๆ”แสนดีได้ยินร่างสูงตรงหน้าคุยโทรศัพท์ก็อดเกรงใจไม่ได้จึงค่อยๆลุกขึ้นเพราะกลัวจะทำให้อีกฝ่ายเสียเวลา
“ไหวแล้วหรอครับ?”ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าเพราะขนาดลุกยังเซไปเซมาอยู่เลย
“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะขอบคุณนะคะแล้วก็ขอโทษที่ทำให้เสียเวลาด้วย”แสนดีกล่าวขึ้นอย่างนอบน้อมแต่อีกฝ่ายก็พยายามบอกว่าเธอควรนั่งพักให้หายดีก่อนถ้าหากไปเป็นลมกลางถนนจะแย่เอาเกลี้ยกล่อมกันอยู่สักพักแสนดีจึงยอมที่จะนั่งลงอีกครั้ง
“พี่ธีร์ทางนี้”ร่างบางที่พอได้ยินชื่อคุ้นหูเปลือกตาที่เคยปิดก็ค่อยๆเปิดขึ้นพร้อมกับโฟกัสผู้ชายร่างสูงที่ค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอและใช่เขาคือผู้ชายคนนั้น
“สวัสดีค่ะ..”แสนดีเอ่ยทักคนตรงหน้าเบาๆนี่ก็หลายวันแล้วนับตั้งแต่วันนั้นที่เจอกันและตอนนี้ผู้ชายตรงหน้าของเธอก็อยู่ในชุดสูทสีดำอีกเช่นเคยมันเป็น ลุคที่ดูต่างออกไปจากการที่เจอกันตอนทานข้าวอย่างมาก
“อ่าวแสนดี”ธีร์เอ่ยทักร่างบางตรงหน้าอย่างตกใจเพราะตั้งแต่ที่เธอดูรีบร้อนออกไปก็ไม่ได้รู้ข่าวอะไรอีกเลยเคยถามทางแพรแล้วเพราะตอนที่ออกไปสีหน้าของแสนดีนั้นไม่สู้ดีนักแต่แพรแฟนสาวของเขาก็บอกเพียงว่าไม่มีอะไร
‘รู้จักกันด้วยหรอ?”ชายที่อยู่กับแสนดีตลอดเอ่ยถามอย่างงงๆ
“อืมเพื่อนของแฟนพี่เอง”คำว่าพี่ทำเอาแสนดีตกใจไม่น้อย
“อ่าสวัสดีครับผมพีร์น้องชายพี่ธีร์ครับ”
“สวัสดีค่ะแสนดีค่ะ”แสนดีพยักหน้ารับยิ้มๆก่อนจะค่อยๆเก็บของและลุกขึ้นอีกครั้ง
“จะไปแล้วหรอครับดีขึ้นแล้วหรอ?”พีร์เอ่ยทักเพราะสีหน้าของแสนดียังซีดอยู่
“มีอะไร”ธีร์เอ่ยถามน้องชาย
“แสนดีเกือบเป็นลมครับพี่..ดูสิหน้าเขาซีดมากเลย”พีร์เอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไรค่ะค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว”แสนดีเอ่ยบอก
“อะไรกันพี่รู้จักเขาพี่ก็พาเขาไปส่งหน่อยสิจะขึ้นเป็นประธานบริษัทชั้นนำของประเทศทั้งทีก็หัดทำตัวมีน้ำใจบ้างสิ”คำพูดของพีร์ทำเอาทั้งธีร์และแสนดีอึ้งไปตามๆกันเนื่องจากธีร์ไม่เคยบอกตัวตนให้อีกฝ่ายรู้และแสนดีเองก็ไม่เคยรู้เลยว่าเขากำลังจะกลายเป็นประธานบริษัท
“เอ่ออ…”
“เออๆเดี๋ยวพี่มา..ไปครับเดี๋ยวผมไปส่ง”
“คือว่า…”
“มาเถอะครับผมมีเรื่องจะคุยด้วย”แสนดียอมตกลงให้อีกฝ่ายไปส่งเพราะเห็นสีหน้าขอร้องของเขาร่างบางเดินตามหลังธีร์ไปยังลานจอดรถก่อนจะขึ้นไปนั่งเงียบๆ
“บ้านอยู่ไหนครับ”ธีร์เอ่ยถามแสนดีจึงพิมพ์ที่อยู่ลงในGPSในรถของอีกฝ่ายก่อนที่รถหรูจะค่อยๆเคลื่อนออกไปทามกลางความเงียบ
“เรื่องที่ได้ยินเมื่อกี้อย่าพึ่งบอกแพรนะครับ”เป็นธีร์ที่เริ่มพูดขึ้นมาก่อน
“ค่ะ”แสนดีตอบกลับด้วยน้ำเสียงแหบแห้งดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มเป็นไข้แล้วธีร์ที่พอได้ยินเสียงอีกฝ่ายผิดปกติก็ค่อยๆเหลือบมองก่อนจะลดแอร์ลงภายในรถจึงกลับมาเงียบอีกครั้งจนถึงที่หมายของอีกฝ่าย
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”แสนดีเอ่ยบอกก่อนจะก้มหัวขอบคุณธีร์เพียงแค่พยักหน้ารับพร้อมกับมองร่างเล็กที่ค่อยๆกอดอกเดินเข้าบ้านไปแต่สิ่งที่ทำให้เขาขมวดคิ้วคือบ้านหน้าบ้านที่ประกาศว่าขายนั่นเองแต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรกับมันมากและขับรถกลับไปที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม
ติ้ง ติ้ง ติ้ง
เสียงแจ้งเตือนที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นร่างสูงขมวดคิ้วก่อนจะหาต้นตอของเสียงและพบกับโทรศัพท์ที่น่าจะเป็นของแสนดีตกอยู่ข้างเบาะธีร์เลือกที่จะจอดรถข้างทางก่อนจะหยิบมือถือของอีกฝ่ายขึ้นมาและพบว่ามือถือของเธอเป็นเคสโลมาเหมือนของแพร
มือหนากดเปิดหน้าจอก่อนจะอ่านข้อความที่แพรเป็นคนส่งมา
แพร : พรุ่งนี้ฉันจะบอกพี่ธีร์ว่าฉันไปบ้านแกนะ
แพร : ถ้าพี่ธีร์โทรมาหาแกก็บอกตามนี้นะช่วยฉันหน่อยนะ
แพร : ฉันจะปิดมือถือทั้งวันเพราะฉะนั้นพี่ธีร์จะโทรหาแกแน่ๆ
ร่างสูงอ่านข้อความก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนจะย้อนกลับไปบ้านของร่างบางอีกครั้งเมื่อถึงหน้าบ้านก็พยายามกดกริ่งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับร่างสูงจึงเปิดประตูเข้าไปทันที
“แสนดี..แสนดี”ธีร์เอ่ยเรียกร่างบางพร้อมกับมองสภาพภายในบ้านที่เละเทะเหมือนคนทะเลาะกัน
ปึก!
เสียงของตกทำให้ร่างสูงค่อยๆขึ้นบันไดไปยังชั้นบนก่อนจะเปิดประตูไปยังห้องหนึ่งที่ถูกเปิดอยู่
“แสนดี!!”ธีร์เอ่ยเรียกร่างบางตรงหน้าเสียงดังสภาพที่เขาเห็นคือตอนนี้ส่วนบนของเธออยู่กับพื้นส่วนด้านล่างยังอยู่บนที่นอนร่างสูงรีบเข้าไปประคองเธอขึ้นเตียงและพบว่าตอนนี้ตัวของแสนดีร้อนอย่างกับไฟ
“แสนดีได้ยินพี่มั้ย”ธีร์พยายามเขย่าตัวร่างบางเบาๆก็พบว่าตอนนี้ร่างบางไม่มีสติแล้วเขาจึงรีบอุ้มเธอขึ้นก่อนจะรีบนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที
ทุกคนนนนE-Bookออกแล้วนะคะลดราคา7วันจุกๆกดซื้อได้ที่หน้าเรื่องได้เลยนะคะไม่ผิดหวังแน่นอน!!
- ผู้เขียน
