เขาก็รวยมากไง!
1310 คำ
“แล้วทั้งคู่เรียนที่ไหนกันหรอครับ” ธีร์เอ่ยถามเด็กสาวทั้งสองแน่นอนว่าทั้งคู่ยังคงมีความเกร็งกับเขาเนื่องจากเขานั้นเป็นผู้ใหญ่กว่าแถมทำงานแล้วด้วย
“เอ่อมหาลัยxxค่ะ เรียนบริหารด้วยกันแต่คนละสาขาแพรจะเรียนสาขาในไทยแต่แสนดีจะเรียนสาขาต่างประเทศ”แพรเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเขินหลังจากที่ตกลงว่าแสนดีจะยกตัวตนของเธอให้เธอก็ดีใจไม่น้อยแถมตอนนี้ผู้ชายตรงหน้ายังพามาทานอาหารร้านหรูๆอีกนั่นยิ่งทำให้เธอประทับใจเหลือเกิน
“แล้วพี่ธีร์ละคะทำงานด้านไหน”แพรเอ่ยถามกลับ
“ก็แค่พนักงานทั่วไปครับ”ธีร์เอ่ยบอกแม้ความจริงแล้วตำแหน่งของเขาจะใหญ่กว่านั้นก็ตามแสนดีเพียงนั่งทานและนั่งฟังเงียบๆแต่ก็แอบมองอีกฝ่ายอยู่ตลอดและหลังจากทานอาหารเสร็จร่างสูงก็พาทั้งคู่มาต่อที่ร้านของหวานเพราะรู้ว่าคนที่เขาคุยด้วยนั้นชอบของหวานมากแค่ไหนโดนเฉพาะชีสพายที่ร่างบางมักจะถ่ายส่งมาให้เขาดูเสมอว่าตัวเองชอบกินมากและวันนี้เขาจะเป็นคนสั่งให้เธอเอง
“ขอชีสพาย1น้องคนนี้อยากกินอะไรครับ”ร่างสูงเอ่ยถามแสนดีเพราะไม่รู้ว่าเธอชอกินอะไร
“เอ่อ..ขอชีสพายเหมือนกันค่ะ”แสนดีเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเขินเมื่อรู้ว่าเขาตั้งใจสั่งสิ่งของที่เธอชอบมาให้รอไม่นานชีสพายทั้งสองชิ้นก็มาเสริฟ์พร้อมกับน้ำและกาแฟของร่างสูงแพรทำหน้ายี๋เล็กน้อยเพราะตัวเองนั้นไม่ชอบกลิ่นชีสและเกลียดชีสเข้าไส้เลยตัดสินใจลากจานเค้กของตัวเองให้แสนดีแทนโดยที่ร่างสูงมองมันอย่างงงๆ
“ทำไมล่ะครับ?”ธีร์เอ่ยถามด้วยความงงงวยเพราะรู้ว่าเธอชอบชีสพายมากแค่ไหนแต่ทำไมครั้งนี้ถึงผลักมันให้คนอื่นแพรทำหน้าเลิกลั่กเพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไรแสนดีเลยพูดให้แทน
“อ๋าาลืมไปเลยพอดีว่าแพรจะมีประกวดดาวคณะเร็วๆนี้คงจะกินเค้กไม่ได้เพราะต้องรักษาหุ่น”แสนดีเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มแพรเมื่อได้ยินอย่างนั้นเลยเออออตามไปด้วย
“ใช่ค่ะขอโทษทีนะคะที่ไม่ได้บอก”แพรทำหน้ารู้สึกเสียใจซึ่งธีร์ก็เข้าใจได้และไม่ได้ถามอะไรต่อก่อนจะพูดคุยและทำความรู้จักกันไปมาจนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงที่ต้องแยกจากกัน
“กลับดีๆนะครับ”ร่างสูงเอยบอกแพรก่อนจะโบกมือลาทั้งที่จริงเขาอาสาไปส่งแล้วแต่ทั้งคู่อยากอยู่ด้วยกันต่อจึงเป็นเขาที่ต้องกลับก่อนและเมื่อธีร์เดินจากไปแล้วแพรจึงเริ่มแสดงอาการทั้งหมดที่มีออกมา
“แกฉันชอบเขาอ่ะคนอะไรหล่อแถมยังสุภาพอีกกี๊ดดด”แพรเอ่ยบอกเขินๆผิดกับแสนดีที่ยังเงียบอยู่
“แกเป็นอะไรป่าวถ้าแกไม่โอเคก็บอกความจะ..”
“ฉันโอเคขอมือถือคืนหน่อยสิ”แสนดีเอ่ยบอกก่อนจะขอมือถือของตัวเองคืน
“แสนดีแกเชื่อป่ะว่าเขาเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆดูจากที่เลี้ยงข้าวเรามื้อละหลายพันแบบนี้ฉันว่าน่าจะไม่ใช่แค่พนักงานแน่นอนเขาต้องมีอะไรปกปิดพวกเราไว้แน่ๆอย่างเช่นจริงๆแล้วเขาเป็นประธานบริษัทอะไรอย่างนี้”แพรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“แกดูละครคุณธรรมมากไปแล้ว”แสนดีเอ่ยบอกแต่ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงแล้วมันจะทำไมกัน
“แกก็นะถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดเขาก็รวยมากไง!”แพรยังคงตื่นเต้นกับจินตนาการของตัวเองส่วนแสนดีก็รีบทักไปหาธีร์ทันทีพร้อมบอกลาและเมื่อเห็นเขาตอบกลับมาด้วยสติ้กเกอร์น่ารักๆก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
“งั้นเราแยกย้ายกันเถอะ”
“อืมเจอกันพรุ่งนี้นะ”แสนดีโบกมือลาเพื่อนคนสนิทก่อนจะเดินทางกลับบ้านที่ช่วงนี้จะไม่ค่อยใช่บ้านเท่าไหร่เนื่องจากพ่อกับแม่ของเธอชอบทะเลาะกันเรื่องเงินอยู่ตลอดเวลาและมันเป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว
“กลับมาแล้วค่ะ”แสนดีเอ่ยบอกเบาๆก่อนจะเตรียมขึ้นห้อง
เพล้ง!
“เอาเงินมากูบอกให้เอาเงินมา!”
“พ่อหยุดนะ!”แสนดีที่ได้ยินเสียงของแตกก็รีบวิ่งมาที่ห้องพ่อกับแม่ทันทีก่อนจะตะโกนห้ามพ่อของตัวเองที่กำลังจะทำร้ายแม่
“มึงก็บอกให้มันเอาเงินมาสิ”พ่อของแสนดีเอ่ยบอกด้วยอาการมึนเมาแสนดีทำหน้าไม่พอใจก่อนจะรีบเข้าไปช่วยแม่ของเธอ
“พ่อเป็นอะไรคะทำไมถึงกลายเป็นคนแบบนี้!”แสนดีตะโกนถามเพราะเมื่อก่อนพ่อของเธอเป็นคนดีมากรักครอบครัวสุดๆแต่หลังจากที่ธุรกิจเริ่มไปไม่สวยก็เริ่มกินเหล้าและทำร้ายแม่ของเธอ
“แสนดีลูกขึ้นไปบนห้องเถอะ”แม่ของแสนดีเอ่ยบอกแสนดีด้ยความเป็นห่วงเพราะกลัวว่าพ่อจะทำร้ายแสนดีอีกคน
“ไม่ค่ะแม่แม่เลือดออกนะคะเดี๋ยวแสนดีทำแผล..”
เพล้ง!
“กูบอกให้เอาเงินมาไม่งั้นกูจะฆ่าแม่งให้หมด”พ่อของแสนดีอาระวาดหนักขึ้นเขาปาโคมไฟที่เคยหวงแหนลงพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆแม่ของแสนดีเห็นท่าไม่ดีเลยรีบไปหยิบเงินและโยนให้พ่อของแสนดีไปพอเขาได้เงินก็รีบออกจากบ้านไปทันที
“แม่!แม่ให้ไปทำไมคะแม่ก็รู้ว่าพ่อต้องเอาไปซื้อเหล้าไม่ก็เข้าบ่อน”แสนดีเอ่ยบอกอย่างไม่พอใจซึ่งเงินนั่นก็เป็นเงินที่แม่ของเธอต้องทำขนมขายกว่าจะได้มาแต่ละบาทก็ยากลำบากเหลือเกิน
“แม่กลัวลูกจะเป็นอันตรายดูสิขาลูกมีเลือดออกน่ะเห็นไหม”แม่ของเธอชี้ไปที่ขาซ้ายที่ตอนนี้มีเลือดออกจากการบาดของเศษแก้ว
“แม่ดูตัวเองก่อนสิคะบนหัวแม่ก็เลือดออกเหมือนกัน”แสนดีเอ่ยบอกก่อนจะรีบลุกขึ้นหาอุปกรณ์มาทำแผลให้กับแม่ของเธอ
“แม่คะแม่หย่ากับพ่อได้ไหมเราย้ายไปอยู่กันสองคนเถอะนะ”ร่างบางพูดขึ้นเธอคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วและเธอก็จะไม่ทนให้พ่อต้องมาทำร้ายแม่อีกแล้ว
“แสนดีแม่น่ะรักพ่อเหลือเกินแม่ไม่สามารถไปจากเขาได้”แม่ของแสนดีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาพร้อมกับลูบผมของแสนดีอย่างอ่อนโยน
“ทำไมคะในเมื่อพ่อทำร้ายแม่ขนาดนี้”แสนดีเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงต้องทนอยู่กับคนที่ทำร้ายตัวเองด้วย
“เพราะว่ารักไงลูกแม้ใครจะพูดว่ายังไงแม่ไม่เคยสนใจเลยเพราะแม่รักพ่อแม่รักพ่อของลูกเหลือเกิน”แสนดีมองใบหน้าสวยของแม่ตัวเองด้วยความเศร้าน้ำเสียงของแม่เธอเต็มไปด้วยความรักที่มีต่อพ่อของเธอจนเธอไม่สามารถที่จะเอื้อนเอ่ยอะไรได้อีกทำได้แค่กอดปลอบแม่และช่วยทำแผลให้แม่ก็เท่านั้น
แงงสงสารแสนดีขั้นสุดด
- ผู้เขียน
