“ไอ้ปิน!” มันก็รู้ว่า ‘บ้าน’ ที่เขาต้องการไปคือที่ไหนยังมาทำกวนตีน เดี๋ยวได้เจอตีนจริงๆ ไอ้นี่
“ขอโทษครับนาย”
ธัญธาราลงจากรถก็ต้องสับขาวิ่งลงไปดึงแขนคนที่กำลังจะก้าวขึ้นรถไปอีกคัน มีนมีนาสะดุ้งตกใจจนเกือบทำของในมือตกหล่อนหันมาตามแรงดึงหน้าแปะเข้าที่อกธัญธาราจนลิปสติกเลอะเสื้อเชิ้ตสีขาวเป็นรูปริมฝีปากเธอ
“ปล่อยนะคุณธัญ”
“หัดเล่นตัวเพิ่มราคาแล้วเหรอเดี๋ยวนี้!”
ปินอยากเดินเข้าไปตีหน้าผากเกลี้ยงเกลาของเจ้านายสักที รอเขามาตั้งหลายวันสุดท้ายก็พ่นวาจาคมกว่าใบมีดโกนออกมาเป็นประโยคแรก มันใช่ที่ไหน
“คุณธัญผู้ช่วยฉันอยู่ในรถ”
ธัญธาราปล่อยแขนอีกฝ่ายทันทีก่อนจะมองไปที่รถเห็นผู้ช่วยของเธออยู่จริงๆ เมื่อครู่เขาพูดอะไรออกไปนะ
“ฉันจะกลับเกาะ สุดสัปดาห์นี้เราไม่ต้องเจอกัน”
“ข้อตกลงของเธอคือเป็นนางบำเรอของฉัน ไม่ใช่คนที่เลือกได้หรอกนะ”
“อ้อ ฉันบำเรอสุดสัปดาห์เนาะ ผู้หญิงคนอื่นก็วันธรรมดา”
