คุณคะ...ฉันไม่ใช่ของเล่น

ตอนที่ 3/1 ม่านมนต์ตรา 1

เธอทำงานเป็นผู้จัดการของรีสอร์ตกลางเกาะชื่อว่า ‘ม่านมนต์ตรา’ เป็นรีสอร์ตสุดฮิตออกแบบเป็นบ้านเดี่ยวตั้งอยู่ที่ชายหาดทำสะพานทางเดินเชื่อมทุกหลัง และยังมีรีสอร์ตเจ้าของเดียวกันอยู่บนเกาะอีกด้วย เป็นเกาะไม่ใหญ่นักแต่วิวสวยบรรยากาศถือว่าดีบริสุทธิ์ทั้งนักท่องเที่ยวในประเทศหรือต่างประเทศชอบมาพักที่นี่ ต้องจองกว่าสามเดือนถึงจะเข้าพักได้ห้องพักเราเต็มทุกวัน รีสอร์ตบนเกาะก็สร้างเหมือนโรงแรมแต่หลังคาเหมือนซุ้มดอกเห็ด มีสระว่ายน้ำสำหรับห้องวีไอพี ม่านมนต์ตราถือเป็นรีสอร์ตในเครือเดียวกันกับโรงแรมม่านมนต์ตรา โรงแรมชื่อดังของภูเก็ตกรรมการผู้บริหารก็คือธัญธารานั้นเอง

หล่อนทำงานบนเกาะเขาทำงานบนฝั่งเราเลยตกลงกันว่าจะเจอกันทุกวันศุกร์เสาร์และอาทิตย์ในฐานะคู่นอน แต่ก่อนมันก็โอเค ศุกร์เสาร์อาทิตย์งั้นเหรอ ไม่จริงหรอกขอแค่เขาเรียกเธอก็พร้อมนั่งเรือตากลมไปทันที

มีนาได้มาทำงานที่นี้ก็เพราะธัญธาราฝากมาและอีกอย่างหนึ่งก็คือแม่เลี้ยงของเขาเป็นคนส่งมาที่นี้เพื่อต้องการแยกเธอกับเขานั้นเอง ครอบครัวเขาไม่ชอบเธอเท่าไหร่เพราะไร้ซึ่งธุรกิจ ชื่อเสียง หรือมาจากตระกูลเศรษฐี เธอทำงานในตำแหน่งนี้มาได้หนึ่งปีแล้ว เดิมทีเป็นแค่อีหนูนอนรอเขาอยู่ที่ห้องเฉยๆ เท่านั้น

ธัญธาราไม่เคยมาเหยียบที่รีสอร์ตม่านมนต์ตราเพราะเป็นมรดกจากมารดาที่ทิ้งเขาไปไม่ไยดีนั้นเอง จึงมีแต่เธอที่ต้องนั่งเรือขึ้นฝั่งไปหาเขา เธอทำอย่างนี้โดยไม่ปริปากบ่นแม้ว่าผิวจะกร้านแดดหน้าจะไหม้แค่ไหนก็ตามเพียงเพราะอยากไปอยู่ใกล้ๆ ผู้ชายที่รัก แต่เหมือนตอนนี้มันจะไม่เป็นแบบนั้นแล้ว เขาอยากมีคนอื่นจนเอ่ยปากขอเธอตรงๆ เพราะเธอยืนยันหนักแน่นว่าไม่มีวันไปจากเขา

“วันนี้เครียดๆ เหรอคะพี่มีน” เสียงทักทายคุ้นหูเรียกให้คนที่กำลังร่ำน้ำเมาอยู่ค่อยๆ หันไปยิ้มให้รุ่นน้องที่ตัวเองเอ็นดู

“จ้ะ ลูกค้าเยอะปัญหาก็เยอะตามมา” มีนาหันไปตอบรุ่นน้องอย่าง ‘แป้งร่ำ’ เด็กสาวที่พึ่งจบใหม่แล้วมาขอทำงานกับเธอที่นี้

แป้งร่ำไม่มีครอบครัวเป็นเด็กกำพร้าโตมาคนเดียว ทุกครั้งที่ปิดเทอมตั้งแต่มัธยมหกก็มาทำงานพาร์ทไทม์ที่รีสอร์ตแห่งนี้ ตั้งแต่แม่บ้าน แม่ค้าตามร้านของชำของทางรีสอร์ต ผู้ช่วยในห้องครัว หรือเด็กเสิร์ฟเด็กคนนี้ทำมาหมดแล้ว เมื่อเห็นความเก่งของเด็กมันเรียบจบแล้วมีนาเลยดึงมาเป็นผู้ช่วยของตัวเอง ไม่ต้องสอนงานมากนักแป้งร่ำก็ทำได้ทุกอย่างเพราะเคยอยู่ทุกตำแหน่งระดับล่างมาครบหมดแล้ว

บ้านพักคนงานอยู่ห่างจากตัวรีสอร์ตไม่มากนักส่วนมากจะเป็นนักศึกษาฝึกงานและคนในละแวกนี้เลยไม่ค่อยมีใครพักบนเกาะเพราะนั่งเรือไม่นานก็ถึงฝั่ง แถมยังมีบริการของทางรีสอร์ตรับส่งพนักงานไปกลับฟรีอีกต่างหากรวมถึงคนทำโอทีด้วย แต่มีนามีห้องพักสำหรับตำแหน่งเรียกว่าสูงสุดก็ว่าได้เพราะเจ้าของไม่เคยมาเหยียบที่นี้ บ้านพักมีแค่สองหลังเท่านั้นมีเพียงกำเพียงเป็นต้นไม้ล้มลุกขวางกั้น บ้านหนึ่งชั้นหลังคาดอกเห็ดเหมือนกับรีสอร์ต หลังหนึ่งก็คือบ้านที่มีนาอาศัยอยู่กับแป้งร่ำ ส่วนอีกหลังคือคุณแม่บ้านที่ทำงานมานานกว่ายี่สิบปีเธออยู่คนเดียวและไม่ยอมขึ้นเกาะ

“แต่คนเก่งอย่างพี่มีนต้องจัดการทุกปัญหาได้แน่ พี่มีนคือไอดอลของแป้งเลยค่ะ” เด็กสาวรู้จักกันแค่หนึ่งปีเท่านั้นชื่นชมรุ่นพี่คนสวยจากใจจริง

“พี่สิต้องขอบคุณเรา ตอนมาทำงานใหม่ๆ พี่ไม่รู้จักใครเลยแต่ป้าใบ้แนะนำให้ดึงแป้งมาเป็นผู้ช่วยบอกว่าแป้งเคยทำงานที่นี้มานาน” ป้าใบ้คือป้าข้างบ้านของเธอนั่นเอง

“แป้งต้องขอบคุณเหมือนกันค่ะ” เด็กมันเมาเรือไปกลับไม่ไหว เคยถามว่าตอนมารับพาร์ทไทม์ทำยังไงเด็กบอกว่าอ้วกทุกวัน แต่ต้องสู้เพราะเงินล้วนๆ กว่าจะหาที่ทำงานได้ไม่ใช่เรื่องง่ายต่อให้อ้วกจนหมดไส้ทุกวันก็ไม่ย่อท้อ

มีนาเจอกับแป้งร่ำครั้งแรกก็ตอนเข้าไปช่วยลูบหลังนี่แหละวันแรกที่เธอนั่งเรือมาที่นี้เหมือนกัน จากนั้นเลยเสนอให้เด็กพักที่บ้านพักคนงานด้วยกันเพราะมันมีสองห้องนอน ไม่สบายมากแต่คงดีกว่าต้องมาทำงานเหมือนคนไม่มีแรงทุกวัน

มีคนคุยด้วยก็หายเหงาบ้างเพราะบนเกาะนอกจากลูกค้าแล้วก็ไม่รู้จะไปคุยกันใคร ข้างบ้านก็เป็นใบ้แต่แกใจดีสุดๆ ชอบทำอาหารเผื่อเธอทุกครั้งเลย

คุยกับแป้งร่ำจนสี่ทุ่มย่างกรายเข้ามาเด็กมันต้องขึ้นฝั่งแต่เช้าเพราะต้องไปดูวัตถุดิบนำเข้าเลยขอแยกย้ายไปนอนก่อน ส่วนเธอก็นั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านหลังเล็ก รั้วอ้อมบ้านคือต้นไม้ล้มลุกตัดแต่งให้เป็นรูปสี่เหลี่ยม ถ้ากลัวงูไม่รู้จะอยู่ยังไงแต่อีมีนามันสู้ชีวิต ทำงานฟาดล้มฟาดตายพิสูจน์ตัวเองแต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะรับเข้าตระกูล อย่าพึ่งหวังไปไกลขนาดนั้นแค่ลูกชายเขาเอาเธอก็บุญถมแล้ว

ร่างสูงเดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์หลายร้อยล้านของตัวเอง มือจับขอบแก้วไวน์แกว่งไปมามืออีกข้างก็ดึงเนกไทน์ออกจากคอ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงมาถึงสามเม็ด หย่อนก้นลงบนโซฟานุ่มยกไวน์ขึ้นจิบไปพลาง

เหนื่อยฉิบหายชีวิตไอ้ธัญธารา อยากจ้างใครสักคนเอาน้ำอุ่นๆ มาแช่เท้าให้ แต่คนเต็มใจทำให้ก็มีอยู่หรอกแต่ไม่รู้จะไปตอบรับคำท้าแม่เลี้ยงเขาทำไมนอนใช้เงินที่เขาให้มันไม่พอเหรอ

“นายจะเขี่ยคุณมีนาทิ้งจริงๆ เหรอครับ”

สายตากร้าวดุตวัดไปมองมือซ้ายตัวเองนิ่งๆ ทิ้งอะไรเขาไปเห่าตอนไหนว่าจะทิ้งยายนั้น หรือหล่อนมโนไปเอง

“ก็...วันนี้นายไม่ได้อยู่กับเธอ แถมยังเอาเวลาที่ต้องเจอกันไปเจอคุณพลอยอีก” ปินเลือกข้างมีนาอยู่แล้ว ชอบฝีปากและกล้ามแขนเวลาเธอสะบัดตบสุดๆ เท่ไม่ยอก!

“ก็เขานัดมาให้กูทำไง พ่อเขาเป็นหุ้นส่วนรีสอร์ตที่กูกำลังจะเปิดใหม่ถ้าไม่ได้พ่อของพลอยกูคงไม่ได้ที่ดินมา กูมันคนดีสำเหนียกในบุญคุณคน”

ไอ้ปินอยากจะกลอกตาสิบตลบ แล้วก็มานั่งจ้องโทรศัพท์เหมือนจะมีอะไรโผล่ออกมา ทีมีเวลาอยู่กับเขาแล้วปัดตูดหนี

สมน้ำหน้าไอ้เจ้านายคนปากสุนัข

-------------------

ล่าสุดลูกน้องคุณเขาด่าเเทนใจทุกคนไปเเล้วค่า เเค่นี้ยังไม่ถึงน้ำจิ้มเลยค่ะคุณเขาปากหมาได้กว่านี้เยอะ

ฝากกดติดตาม