บทที่8/2
"ข้าอาบน้ำอยู่ท่านไม่เห็นหรือไง" เผยอิงงอตัวลงในอ่างหวังให้น้ำใสและไอควันบดบังร่างเปลือยเปล่าของตนเอาไว้
"ข้าไม่ได้ตาบอด แล้วเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องทำท่าทางเยี่ยงนี้ ร่างกายของเจ้าหาใช่ความลับต่อข้า พื้นผิวขาวนวลของเจ้าไม่มีจุดใดที่ข้าไม่ได้สัมผัส" เฉินเฟยอวี่ถอดชุดที่สวมใส่อยู่ออกจนหมดทุกชิ้น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามเฉินเฟยอวี่เดินตรงมาที่อ่างน้ำก้าวขาลงอ่างแนบชิดร่างขาวละมุน
"ท่านทำอะไร" เผยอิงลุกพรวดพราดขึ้นจากอ่าง แต่ก็ถูกมือหนากระชากจนนางซวนเซทรุดนั่งลงบนตักแกร่ง
"ก็อาบน้ำไง"
"ปล่อยข้านะ ข้าจะออกไป ข้าอาบเสร็จแล้ว"
เฉินเฟยอวี่ทำหน้าตายไม่สนใจเสียงหวีดร้องข้างหู
"เป็นอย่างไรบ้างฮูหยินรัก ร่างกายเจ้าดีขึ้นไหม ครั้งแรกของเจ้าข้าคงหนักมือไปไหน" มือหนาลูบไล้ไปตามผิวขาวนวลที่มีรอยแดงจากฝีมือเขา เขาหนักมือกับนางไปเห็นจะจริง
ฮูหยินรัก! เหอะ ภายใต้หน้ากากเย็นชา เขาก็คือบุรุ
