“นี่เธอไม่รู้จัก เอเดน เจ้าพ่อภักดีอีสานจริงๆ หรอ”
ร่างใหญ่เอ่ยถามเสียงเข้มขรึม
“ฉันจำเป็นต้องรู้จักด้วยหรอคะ”
คนตัวเล็กกว่าพูดจาหยิ่งยโสกลับไป เอาจริงๆ เธอตกใจมากนะที่เขาบอกว่าเขาเป็นเจ้าพ่อ เพราะเดิมทีเหม่ยหลีไม่เคยเจอและไม่เคยเห็นคนคนนี้อยู่แล้ว พวกเขาอยู่คนละโลกกันและไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน เหม่ยหลีเก็บความหวั่นวิตกไว้ภายในใจแล้วตีหน้านิ่งออกมา
เขายกมือขึ้นลูบคางตัวเองเบาๆ แล้วมองหน้าเธอ มองนมเธอ มองกระโปรงเธออย่างสำรวจตรวจตรา ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะหลุดรอดสายตาของเขาไปได้ เธอไปอยู่ไหนมานะ เขาคิดในใจแล้วจ้องมองเธอไม่วางตา
“เธอไม่รู้จักฉัน แต่มาเป็น ผอ.ให้โรงพยาบาลของฉันเนี่ยนะ”
เขาถามขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด กับท่าทีหยิ่งยโสของเธอนั่น ปกติคนอย่างเขามีแต่คนอยากรู้จักมักจี่ สาวๆ ก็วิ่งเข้าหาหมด แต่นี่เธอดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
“ก็แค่โรงพยาบาลใต้ดินเถื่อน ฉันไม่ได้สนใจค่ะ ฉันมาทำง
