10
1912 คำ
เนเน่นั่งเล่นโทรศัพท์ระหว่างรอให้เขาหวีผมจัดทรงให้ตามที่ต้องการเลย ชุดเธอไม่ได้ยับมากเกินไปแต่คิดว่าวันนี้คงจะกลับหลังพนักงานป้องกันคนอยากรู้อยากเห็นแล้วมโนเก่ง เธอไม่ต้องการให้มีข่าวซุบซิบเรื่องเธอกับพี่โปรดมากกว่านี้แล้ว
“ไปนอนคอนโดพี่นะคืนนี้”
“ทำไมหนูต้องไปด้วยล่ะ”
“เอาน่าไปอยู่กับผัวบ้างเถอะ”
“พี่ไม่…”
“ที่เราทำกันเขาไม่เรียกผัวเมียรึไง มันไม่ใช่ครั้งแรกแล้วนะเนเน่” เขาพูดแทรกไม่อยากจะฟังอะไรจากปากเธอ เนเน่ก็เอาแต่ดื้อกับเขาแล้วดีกับทุกคนตลอดเลย
“แสดงว่าคนอื่นพี่ก็เรียกแบบนี้สิ” เขามันประสบการณ์โชกโชนมากๆ
“คนอื่นพี่จ่ายตังแค่ไม่กี่พัน แต่กับหนูพี่ให้ทุกอย่างแม้แต่ตัวพี่เองด้วย เราเป็นผัวเมียกันแล้วตอนนี้พี่มีหนูคนเดียว ที่ผ่านมาคนอื่นแค่ที่ระบาย” เขาผ่านโลกมาเยอะและไม่ได้ใส่สะอาดแบบเธอหรอกนะ แต่กับเธอเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเอาความรักที่เป็นของเขากลับคืนมาจากเธอ
ทรงโปรดกลับมาทำงานตามปรกติแต่วีดีโอคอลกับเมียเด็กตลอดเวลาไม่สนว่าเธอจะทำอะไร หรือคุยกับใครแค่เขาได้เห็นเธออยู่ในสายตาก็พอ เนเน่ทำงานไม่สนใจจะคุยกับเขาอีกตามเคย นี่ล่ะนะมีเมียดื้อต้องดุเป็นถึงใจจริงจะอยากพูดดี ทำดีด้วยก็ตาม
“เห้ย!! ได้ไงวะอีเตี้ย” กำลังเพลินเลยปิดกล้องหนีซะงั้น
“ยังไงคืนนี้หนูต้องไปนอนกับพี่” เขาตั้งมั่นแล้วว่าจะให้เธอมานอนกับเขาบ้าง แล้วเขาจะไปค้างคอนโดเธอบ้าง เนเน่จะได้ชินที่มีเขาอยู่ในชีวิต
เขาเคยได้ยินว่าถ้าเราทำอะไรติดต่อกัน 21 วันเราจะเคยชินและจะทำไปเรื่อยๆ เขาจะใช้ทฤษฏีนี้กับเมีย เขาจะเอาตัวเองไปเริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้งและจะทำให้เธอต้องชินที่มีเขา เนเน่อาจจะดื้อไปหน่อยแต่บางครั้งก็น่าจับกดให้หายซ่าไปเลย
เด็กอะไรดื้อเฉพาะแค่กับผัว!!
บ่ายสามกว่าๆเนเน่น่าจะเตรียมตัวกลับแล้วเพราะเธอมักจะกลับเร็วไม่รู้ว่าทำไม หรือว่างานมันน้อยลงถึงไม่ต้องคิดอะไรมาก เห็นทีว่าเขาต้องเลิกเอางานเนเน่มาทำแทนจะดีไหมเธอจะได้
“คุณเปรี้ยวเนเน่กลับยัง?”
“ยังค่ะ คุณทรงโปรดจะมาคุยเรื่องงานเหรอคะเปรี้ยวจะได้รายงาน” เลขาสาวพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเพราะถึงยังไงเธอก็ถือข้างท่านรองสุดหล่อขวัญใจพนักงานสาวทั้งบริษัทอยู่แล้ว แต่ก็คนหล่อต้องคู่กับคนสวย
“มารับกลับบ้านเฉยๆวันนี้เนเน่ออกมาข้างนอกบ้างไหม?”
“ไม่ค่ะ แล้วก็ไม่ให้ใครพบด้วยสงสัยจะไม่ค่อยสบาย” เปรี้ยวเล่าตามที่เห็นเพราะเจ้านายสาวมีท่าทีอ่อนแรงมาก แล้วไหนจะหน้าที่ดูไม่สดชื่นอีกพนันได้เลยว่าต้องไม่สบาย
ทรงโปรดแค่พยักหน้ารับรู้แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของเมียเห็นว่าเธอน่าจะล้างหน้าถึงได้ดูเด็กแบบนี้ เมียเด็กท่าทางจะเครียดด้วยถึงได้ใจลอยแบบนี้
“กลับบ้านกันที่รัก” เขาอยากเรียกเธอแบบนานมากและคิดว่าหลังจากนี้จะเรียกบ่อยๆ ต่อให้เธอไม่อยากฟังเขาก็จะยัดเยียดให้เธอเหมือนเดิม
“มาทำไมไปหาเมียพี่นู้น!” เธอพึ่งจะเห็นรูปที่ติญ่าโพสต์ลงในอินสตาแกรมพร้อมแคปชั่นน่ารักอีก พี่โปรดเห็นเธอเป็นของเล่นอีกแล้ว
“ก็หนูไงเมีย หรือตอนเที่ยงยังตอกย้ำไม่พอ?”
“แล้วนี่ล่ะ ไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใคร?” เนเน่ส่งโทรศัพท์ให้เขาได้ดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจนความรู้สึกเธอมันป่นปี้ไปมากกว่าเดิมอีก
ทุกวันนี้เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าจะเชื่อพี่โปรดได้มากแค่ไหนถึงลึกๆในใจจะแอบดีใจ แต่เรื่องวันนั้นมันชัดมากจนเธอคิดไม่ออกว่าติญ่าจะทำร้ายกันถึงขนาดหลอกเพื่อพี่โปรดเลยเหรอ เธอยังรักทั้งสองคนนะแต่เหมือนทั้งรักทั้งเกลียด
“พี่ไม่มีรอยสักที่ข้อมือ ดูสิ” นี่มันมือไอ้เวฟชัดๆเขาจำรอยสักนี้ได้เพราะพามันไปเอง ทรงโปรดถอดสูทออกแล้วถลกแขนเสื้อขึ้นโชว์ให้เห็นว่าไม่ใช่เขาจริงๆเผื่อว่าเมียจะเชื่อใจมากกว่านี้
เขาไม่ได้นึกโกรธเนเน่เลยสักนิด ไม่แม้จะน้อยใจ แต่ก็เข้าใจว่าคนมีแผลมันเป็นยังไง เนเน่ต้องยังรู้สึกกับเขาบ้างไม่มากก็น้อยลงแหละ แต่เชื่อเถอะว่าเขารักเธอมากกว่าเดิมอีก
เนเน่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากหยิบโทรศัพท์มาเก็บคืน มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่เธอจะไม่ต้องไปเป็นเมียน้อยของใคร แต่เธอไม่แน่ใจและคิดว่าอยากจะถามเขาในบางเรื่องที่พึ่งจะคิดได้
พนักงานและเลขาต่างพากันแอบมองเมื่อเห็นเจ้านายสาวสวยกลับพร้อมท่านรองประธานสุดหล่อตอกย้ำข่าวลือที่ตามจีบมานานหลายปีและอาจจะคบกันแล้ว พนักงานต่างตาโตกันหนักขึ้นเมื่อท่านรองประธานถอดสูทคลุมตัวเจ้านายสาวสวยแล้วยังถือกระเป๋าให้อีก
“ท่าทางข่าวลือจะเป็นจริงแล้วแก”
“อกหักทั้งบริษัทเลยอ่า”
“ดูท่านรองจะรักคุณเนเน่มากเนอะ”
ทรงโปรดพาเธอมาถึงคอนโดก็นั่งรอให้เนเน่อาบน้ำก่อนเพราะดูท่าจะอารมณ์ไม่ดีมาก เขาเดาอารมณ์เธอไม่ถูกเลยแต่ก็ไม่อยากจะกวนใจมากนี้แล้ว เนเน่อาจจะยังสับสนกับอะไรหลายๆอย่างที่เขาทำอยู่ เขาไม่รู้ว่าติญ่าพูดอะไรกับเนเน่ไว้บ้างเธอถึงฝั่งใจเจ็บมากขนาดนี้
“พี่อาบน้ำต่อเลยก็ได้ค่ะ หนูจะสั่งอาหารรอ”
“หนูอยากกินอะไรก็สั่งมากระเป๋าตังพี่วางหัวเตียงนะ”
เนเน่สั่งอาหารเรียบร้อยก็นั่งดูหนังไปพลางๆระหว่างรอเขาอาบน้ำ แต่เธอไม่ได้อินเหมือนทุกครั้งเลย เธอนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องในวันนั้น ความเจ็บที่ยังคงรู้สึกมาถึงปัจจุบัน
‘เธอจะไม่คืนดีกับพี่โปรดใช่ไหม เธอยกเขาให้ฉันแล้วนะอย่าลืม’
‘ฉันสัญญาจะไม่เอาเขาคืนมา'
ใครจะคิดว่าจะเรื่องให้ต้องมาคิดถึงความเจ็บปวดในวันนั้นอีก เธอตัดเพื่อนไม่ขาดแต่ก็ตัดพี่โปรดไม่ขาดเหมือนกัน ทุกอย่างกำลังทำร้ายเธออย่างหนัก
ทรงโปรดออกมากำลังจะเรียกแต่ว่ากลับเห็นน้ำตาเนเน่ไหลออกมาก่อน เธอเป็นอะไรไปหรือว่าใครทำอะไรให้ต้องมาร้องไห้แบบนี้ เนเน่ไม่ได้สะอึกสะอื้นแต่เหม่อลอยแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเอง
“เตี้ยเป็นอะไร?”
“หนูเปล่าค่ะ พี่..”
“เป็นอะไรระบายกับพี่ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ” เขาลูบหัวเธอเบาๆสบตาคู่สวยที่คลอไปด้วยน้ำตาไหลหนักกว่าเดิมอีก เห็นแบบนี้มันสะเทือนใจเขามาก
“หนูเจ็บ หนูไม่รู้ว่ากำลังเป็นอะไร หนู…” เธอยังรักเขาเหมือนเดิม ยิ่งได้ใกล้ชิดกันมากเท่าไรยิ่งรักมากขึ้นแต่ก็เหมือนภาพสะท้อนกลับมาเมื่อภาพติญ่าควงแขนกับเขา ภาพติญ่ากอดเขา ภาพทุกอย่างมันชัดเจนมากๆ เธอกำลังเจ็บมากเพราะตลอด 5 ปีที่ผ่านมาไม่มีอะไรดีเลย เธอต้องอยู่กับการเจอพี่โปรดบ่อยมากแล้วจะมักจะมาพร้อมติญ่าเสมอ
“ยังเจ็บกับเรื่องของเราใช่ไหม?” แค่สบตาที่สั่นไหวของเธอเขาก็รู้แล้วแต่ก็ไม่รู้จะแก้ไขยังไง
“ทำไมหนูไม่ลืมมันสักที ตอนนี้เรากลับมาเป็นเดิมได้แล้ว พี่ขอโทษที่ผ่านมา” เขาก็มีส่วนผิดที่เอาเพื่อนเธอมาประชดเรียกร้องความสนใจ ตอนนั้นเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่เมื่อรู้ความจริงเขารู้สึกผิดมาก
“ที่ยังเจ็บเพราะมันสำคัญ หนูพยายามจะลืมแล้วแต่ไม่ได้เลยสักครั้ง พี่โปรดเราหยุดได้ไหม?”
“พี่ไม่หยุด พี่รักเนเน่ พี่รักหนูมากกว่าทุกอย่าง พี่จะทำให้หนูรู้สึกเหมือนเดิม” เขากอดเธอแน่นไม่เข้าใจว่าทำไมต้องจะร้องไห้ตามเธอด้วย ที่ผ่านมาเขาชอบพูดจาทำร้ายเธอสารพัดเพื่อให้เธอสนใจกัน เขาพยายามจะลืมแล้วเหมือนกันแต่มันทำไม่ได้ เขายังมีแต่เธอ เขายังอยากจะดูแลเธออีกครั้ง ทุกอย่างมันชัดขึ้นเมื่อต้องมาทำงานร่วมกันความรู้สึกอย่างมากมายมันทำให้แทบตายได้เลย
ทุกครั้งที่ต้องทำเป็นเหมือนคนแปลกหน้าเขาทรมานแทบขาดใจแต่ต้องทนอดกลั้นเอาไว้ เขาไม่สามารถจะทำอะไรได้เลยเมื่อเธอเลือกจะตัดขาดทุกอย่าง บางครั้งเขาอยากจะดึงเธอมากอดแน่นแล้วบอกเธอให้เลิกเย็นชาใส่เขา เนเน่ไม่เคยเห็นว่าเขาทุรนทุรายขนาดไหนเวลาที่เธอป่วยแล้วเขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากมองอย่างห่างๆ ถ้าไม่มีเหตุการณ์วันนั้นเขาคงไม่มีข้ออ้างมาใกล้ชิดเธอแบบนี้
“เรายังรักอยู่ใช่ไหม?” เขาอยากได้ยินคำตอบสักครั้งแค่นั้น
“หนูยังรักพี่โปรดอยู่ หนูถึงได้เสียใจแบบนี้ หนูไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ หนูควรจะหยุดรักพี่ได้แล้ว”
“ไม่นะเนเน่ อย่าหยุดรักพี่” เขาจูบไปกลางหน้าผากนูนด้วยความดีใจอย่างมากที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้คิดไปเอง เนเน่ยังรักเขา เรายังรักกันไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่รักเธอ
“พี่จะไม่ยอมปล่อยหนูไปไหนอีกแล้ว เรื่องติญ่าพี่จะเอาเขามาสารภาพเองว่าทำอะไรไปบ้าง แต่หนูห้ามทิ้งพี่อีกนะ” เขาไม่อยากจะหยุดแค่นี้ เขารู้นิสัยเธอดีมากว่าถ้ารู้ความจริงจะต้องสับสน เธออาจจะขอห่างเขาอีกครั้งเพื่อทบทวนตัวเอง เขาไม่ต้องการจะเสียเวลาอีกแล้ว
“แต่หนูต้องการเวลานะ”
“พี่ไม่ให้! แค่นี้พี่ก็แทบตายแล้ว หนูจะฆ่าพี่ทั้งเป็นให้ได้เลยใช่ไหม?”
“พี่โปรดคิดอะไรกับหนูกันแน่”
“พี่บอกแล้วไงว่ารัก ไม่มีวันไหนที่พี่จะลืมหนูได้เลยนะเชื่อใจพี่นะคะ” เนเน่ไม่ตอบอะไรนอกจากซบหน้าลงที่อกเขา เธอยังสับสนเพราะไม่รู้ความจริงคืออะไรกันแน่ แล้วเขาไม่มีหลักฐานอะไรเลยนอกจากติญ่าที่เนเน่มองเป็นคนอื่นและโกรธเกลียดเหมือนกัน
“พี่จะทำให้หนูเข้าใจทุกอย่างเอง”
- ผู้เขียน
