4
1767 คำ
เนเน่แอบย่องลงจากเตียงไปอาบน้ำเพื่อไปทำงานตามปรกติก่อนที่เขาจะตื่นมาแล้วหาเรื่องกักตัวเธอเอาไว้อีก เมื่อคืนเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธอะไรเลยสักอย่าง เขาเอาแต่ใจตัวเองที่สุด วันนี้เธอต้องไปหาพี่โปรดที่ห้องทำงานเรื่องพรีเซ็นเตอร์สินค้าและเธอตัดสินใจได้แล้วแต่ต้องรอเขาอนุมัติด้วย
ความจริงเธอก็ไม่ใช่คนตื่นเช้าเลยแต่มันไม่ชินที่ถูกแขนหนักมาวางพาดบนตัว เธอไม่คุ้นกับอ้อมกอดที่แน่นป่านจะหลอมรวมกันได้และเธอต้องหาทางเอาเขาออกไปจากชีวิตให้ได้
“หนูจะไม่ยอมเจ็บเพราะพี่โปรดอีก” เธอมองเขาอีกครั้งก่อนจะออกไปทันที
แม่รักพี่โปรดเหมือนลูกชายคนหนึ่งก็ว่าได้ แล้วแทนที่มันจะจบแค่นั้นแต่แม่กลับพยายามให้เธอได้กับพี่โปรดโดยการส่งมาทำงานที่เดียวกันแทนที่จะให้ทำในบริษัทใหญ่ไปเลย แต่ที่แม่ไม่รู้คือเธอเคยคบกับเขาและเขาเลวขนาดได้กับเพื่อนเธอ
ทั้งที่คิดว่าไม่เจ็บกับเรื่องนี้อีกแล้วนะ
แต่พอนึกถึงน้ำตารื้นขึ้นมาทันที
“น้องเนเน่มาออฟฟิศแต่เช้าเลย” พี่เปรี้ยวเดินมาทักทายเธอก่อนจะไปชงกาแฟมาให้พร้อมกับแซนวิชอีกชิ้น
“ขอบคุณนะคะพี่เปรี้ยว วันนี้เนเน่ไม่อยากไปเลย” เธอรู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงต้องไปหาพี่โปรดเพื่อคุยเหตุผลที่เธอเลือกพรีเซ็นเตอร์เป็นคนนี้
“คุณโปรดคงเสียใจแย่ถ้าได้ยินแบบนี้” เปรี้ยวพูดขึ้นรู้สึกได้เลยว่าหนักใจมาก
“พี่เปรี้ยวรู้เรื่องเน่กับพี่โปรดรึยังคะ?” เธอไม่รู้ว่าจะมีคนรู้รึเปล่าแต่ถึงไม่รู้อีกไม่น่าเรื่องนี้ก็จะรู้กันทุกคน
“ที่ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันวันก่อนเหรอคะ พี่รู้นะว่าเจอกันที่ลิฟต์ นี่มันพรหมลิขิตชัดๆ” เปรี้ยวยิ้มกว้างเมื่อคิดถึงวันนั้นที่เป็นไปตามแผนของเธอแต่ว่าจะทำได้เล่นเอาเหงื่อตกเลย
“ค่ะ ว่าแต่วันนี้ตารางงานตอนบ่ายยุ่งไหมคะ?”
“ไม่ยุ่งค่ะน้องเนเน่ จะไปไหนรึเปล่าคะ?” เจ้านายคนสวยถามแบบนี้ทีไรเป็นอันต้องชิ่งหนีตลอดจนเธอชินแล้ว เจ้านายคนสวยของเธอยังวัยรุ่นอยู่คงอยากเที่ยวตามปรกติ แล้วก็เป็นหน้าที่เธอที่ต้องจัดการตารางงานให้เหมาะสมกับไลฟ์สไตล์คุณเนเน่
“วันรับปริญญาพี่เปรี้ยวต้องไปนะคะ” พี่เปรี้ยวคือคนที่คอยสอนงานเธอตั้งแต่เรียนไม่จบแล้วยังช่วยเรื่องการเรียนด้วย เธอเลยสนิทกับเลขาคนนี้เป็นพิเศษ
“พี่ไปแน่นอนค่ะ”
“อยากให้ถึงวันนั้นไวๆจังเลย ตื่นเต้น”
ทรงโปรดมาทำงานตามเวลาปรกติระหว่างขึ้นลิฟต์เขาอยากจะแวะชั้น 19 ไปทักทายเมียเด็กสักหน่อย เนเน่ตื่นมาตอนไหนเขาไม่รู้ตัวเลย เขาจำได้แค่ว่ากอดหอมทั้งคืนจนพอใจ ก่อนเที่ยงเนเน่ต้องมาหาเพื่อคุยงานกับเขาตามลำพังไม่มีเลขาตามติดเหมือนคนอื่น เขาจะบังคับให้เธอต้องไปกินข้าวเที่ยงวันนี้ด้วยกันเลยจะดีกว่าเผื่อจะคุยอะไรง่ายขึ้น
เนเน่ดื้อกับเขาได้ไม่นานหรอก
อีกไม่นานเนเน่ก็จะต้องแต่งงานกับเขาแล้ว ใครจะคิดว่าบทจะง่ายมันก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากขนาดนี้ล่ะ ตอนนี้เขาเร่งให้ตกแต่งบ้านเรียบร้อยก่อนที่จะเข้าไปอยู่พร้อมกับเมีย
ก๊อกๆๆ
“ท่านรองคะคุณติญ่ามาขอพบค่ะ”
“เข้ามา แล้วถ้าเนเน่มาให้เข้ามาได้เลย” เพื่อนเนเน่คนนี้ตามตื้อเขามาตลอด 5 ปีเต็มจนช่วงเดือนหลังๆที่เริ่มเงียบไป
“สวัสดีค่ะพี่โปรดนี่ของฝากค่ะ” ติญ่าวางถุงของฝากไว้บนโต๊ะก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าด้วยความเคยตัว เธอมาที่นี่บ่อยมากเพราะตามตื้อพี่โปรดหลายปี
“มีอะไรติญ่าฉันงานยุ่ง”
“คือติญ่าอยากจะคุยเรื่องของเราค่ะ” ติญ่าบอกไปตามตรง ครั้งนี้เธอจะมาสารภาพความผิดเมื่อ 5 ปีที่แล้วกับเขา แล้วจะสารภาพกับเนเน่ต่อให้ต้องถูกเกลียดมากกว่านี้ก็ตาม
“ติญ่าท้องค่ะ”
“แล้วไงเกี่ยวอะไรกับฉันห่ะ?” เขาไม่เคยได้กับติญ่า ถ้าบอกว่าเป็นลูกเขาพ่อจะตบให้จำได้เลยว่าไปโดนใครแทงมา
“พี่เวฟเป็นพ่อเด็กค่ะ” เธอพลาดไปได้กับเพื่อนพี่โปรดเมื่อสองเดือนก่อน แล้วประจำเดือนเธอก็ขาดไปเลยมาตรวจดูอีกทีคือท้องแล้ว พี่เวฟเขายังไม่รู้แล้วเธอติดต่อไม่ได้ด้วย
“ท้องกับเหี้ยเวฟ!!” ถึงว่าล่ะช่วงหลังมันมาหาเขาถี่เหลือเกิน
“ติญ่าติดต่อพี่เวฟไม่ได้เลยค่ะ จู่ๆเขาก็หายไป” เธอยังไม่รู้จักเขาดีเลยแต่ดันมาท้องก่อนซะงั้น
“มันไปสเปนกลับพรุ่งนี้” ถือว่าเป็นการช่วยแล้วกำจัดคนที่มาเกาะแกะเขาไปด้วยในตัว
“พี่โปรดยังรักเนเน่อยู่ไหมคะ?”
“รัก” คำตอบเดียวสั้นๆที่เขาไม่คิดจะโกหก
“เรื่องที่เนเน่บอกเลิกพี่มันมีเหตุผลมากกว่าเข้ากันไม่ได้”
“แล้วมันคืออะไรล่ะ?” เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้เนเน่บอกเลิกกับเขาทั้งที่เรื่องของเรากำลังไปได้ดีเลย
ติญ่ากำลังจะบอกความจริงที่เก็บซ่อนมานานหลายปี แต่ว่าประตูห้องทำงานเปิดออกโดยเพื่อนสนิทที่หน้าบึ้งอยู่ในตอนนี้ ติญ่ามองตาค้างไม่คิดว่าจะเจอเซอร์ไพรส์
“พี่โปรด…ติญ่า!” เนเน่หยุดนิ่งหน้าประตูมองผู้ชายที่กอดเธอทั้งคืน ในตอนนี้เขามีตัวจริงมานั่งรออยู่แล้วเธอคงไม่จำเป็นต้องคุยอะไรทั้งนั้นหรอก
“ฉันคงมารบกวนเวลาสวีทกันสินะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะคะ” เธอหันหลังกลับมาทันทีแล้วรีบวิ่งลงบันไดรู้สึกได้เลยว่าน้ำตาใกล้จะไหล้เต็มทีแล้ว
“เนเน่!!” เป็นอะไรไปวะถึงทำหน้าเหมือนเห็นผี
“ติญ่าไว้คุยวันหลังนะพี่มีธุระ” ทรงโปรดรับวิ่งตามเธอไปทันที แล้วก็ทันเห็นว่าเธอกำลังจะโดดงานออกไปข้างนอกอีกแล้ว
“เนเน่เดี๋ยวก่อน!”
“แฟนมาหาไม่ใช่เหรอคะ?”
“ติญ่าเขาไม่ใช่! หนูเป็นอะไรคะทำไมไม่คุยงานกันก่อน” เขาจับมือเธอเอาไว้แน่นพูดอย่างอ่อนโยนกว่าหลายๆครั้ง
“เปล่า เน่แค่มีธุระด่วน” เธอแก้ตัวน้ำขุ่นๆออกไป
“พี่กับติญ่าไม่ได้เป็นอะไรกันนะ” มั่นใจได้เลยว่าเธอต้องไม่เชื่อเพราะติญ่าชอบทำตัวเป็นเจ้าของเขาบ่อยๆถึงแม้จะถูกไล่ออกไปก็ตาม
“เห็นคาตาแบบนี้ยังจะปฏิเสธอีก ผู้หญิงเขาจะเสียใจนะ” เธอไม่อยากจะทนมองหน้าเขาแล้วมันรู้สึกเสียใจแปลกๆขึ้นมา
“หนูจะไปไหนไม่ได้ถ้ายังทำงานไม่เสร็จ”
“พรุ่งนี้ก็ได้นี่คะ”
“ไม่มีความรับผิดชอบเลยนะเนเน่ หนูทำตัวเป็นคุณหนูที่ทำงานไม่เป็นมีแค่ตำแหน่งไว้ทำโก้อวดเพื่อนเฉยๆเหรอ?” เขาไม่อยากจะพูดอะไรแบบนี้เลยแต่มันจำเป็น
“ก็ได้ค่ะ เราจะคุยงานกันให้จบ” ไอ้ผู้ชายเฮงซวยชอบดูถูกเธอ เหอะ! คนอย่างเนเน่ไม่แพ้ใครหรอกงานแค่นี้สบายมาก
“ก็ไปเอาสิพี่รอหนูแสดงให้เห็นอยู่” เนเน่เด็กชอบเอาชนะเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย เขารู้ว่าเนเน่ติดความเป็นที่หนึ่ง ติดการชนะคนอื่นได้จนเคยตัวและไม่เคยจะผิดอะไรสักเรื่อง
“คุณเปรี้ยวอย่าให้ใครเข้ามากวนผมกันเนเน่” เขาไม่ลืมที่จะสั่งเลขาเธอเอาไว้ก่อนเพราะรู้ว่าฝั่งนี้เชียร์เขาเต็มกำลัง
“สู้ๆนะคะคุณทรงโปรด” เปรี้ยวชูสองนิ้วขึ้นเป็นกำลังใจให้
เนเน่เข้าไปนั่งคุยรายละเอียดงานตามปรกติ บอกข้อดีข้อเสียของแต่ละคนได้หมด เธอทำเป็นทุกอย่างไม่ใช่ลูกคุณหนูอย่างที่เขาดูถูก แต่มันก็อารมณ์เสียที่เห็นภาพติญ่าอยู่กับพี่โปรดคาตาในห้องทำงาน แล้วเขายังจะมาโกหกเธออีก
“หนูเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ทีนี้เรามาคุยเรื่องของเราบ้างดีไหมเนเน่?”
“ไม่คุยค่ะ เนเน่มีธุระ” ถึงจะเฉยกับคำชมแต่การคุยเรื่องของเราที่เขาพูดเธอไม่อยากจะฟังหรือตกลงอะไรทั้งนั้น พี่โปรดมีติญ่าอยู่แล้วจะมายุ่งอะไรกับเธอนักหนา
“ธุระอะไรห่ะ บ่ายนี้หนูว่างพี่รู้” ตารางงานเธอเขารู้หมดทุกอย่างเพราะเลขาของเธอจะส่งให้เขาดูเป็นรายสัปดาห์ซึ่งมันอาจจะมีเปลี่ยนแปลงบ้างแต่ก็ไม่มาก แล้วนี่ธุระบ้าบออะไรนอกจากจะไปเที่ยวหรือไม่ก็ช็อปปิ้งใช้เงินเล่นอีก ขึ้นชื่อว่าคุณหนูต่อให้พยายามหลุดพ้นคำนี้ยังไงนิสัยรักสบายเอาแต่ใจตัวเองมันก็บอกหมดอยู่ดี
“ไปหาคนของพี่โน้น หนูนัดกินข้าวเพื่อนเลทไม่ได้ โอเคนะ”
“พี่ไปด้วยสิ พี่อยากจะรู้จักเพื่อนหนูเหมือนกันว่าโอเคไหม”
“อย่างน้อยเขาก็ไม่แทงข้างหลังหนูเหมือนใครบางคนหรอก!” เธอไม่อยากจะพูดคุยอะไรให้ต้องคิดมากแล้ว เรื่องระหว่างเธอ ติญ่าและพี่โปรดมันจะไม่เป็นรักสามเศร้าให้คนอื่นต้องมารุมสมเพชเด็ดขาด
ทรงโปรดได้แต่มองสาวน้อยตัวเล็กเดินสบัดก้นออกไปแล้วถอนหายใจด้วยความเหนื่อยนิดๆ ใครแทงข้างหลังใครเขาไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย เเล้วเมื่อกี้ยังจ้องหน้าเขาตาขว้างอีกมันไม่ปรกติจริงๆ
“คุณเปรี้ยวช่วงนี้เนเน่เล่าอะไรให้ฟังไหม?” เมียค่อนข้างสนิทกับเลขาพอสมควรไม่แน่เขาอาจจะรู้
“ไม่ค่ะ แต่น้องเนเน่เธอดูใจลอยนะคะ”
“มีอะไรน่าเป็นห่วงต่อสายตรงหาผมได้เลย”
- ผู้เขียน
