"พาย พายครับ" แทนไทเดินมานั่งลงบนโซฟาเอ่ยเรียกพรพระพาย
"อื้อ..." ร่างบางค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย แต่เมื่อหันมาเจอหน้ามาเฟียหนุ่มก็ตีสีหน้าบึ้งตึงทันที
"หิวหรือยัง" แทนไทถามพลางยื่นมือมาปัดผมที่ตกลงมาปรกใบหน้าสวยออกให้ แต่เธอก็เบี่ยงหน้าหลบเขานิดหน่อย เพราะอินทัชยังนอนหลับอยู่บนตัก
"พาย หันมามองหน้าพี่สิ" มาเฟียหนุ่มยื่นมือเข้าไปเชยคางมนเพื่อให้หญิงสาวหันหน้ามาสบตา
"พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่ได้ไหม"
"อื้อ..." ยังไม่ทันที่พรพระพายจะได้พูดอะไร เด็กชายตัวน้อยก็ตื่นขึ้นมา
"แม่พายฮับ อาชิดีใจที่ตื่นมาเจอแม่พาย" เด็กน้อยพูดออดอ้อนด้วยความดีใจ
"ตื่นมาก็ปากหวานเลยนะคะคนเก่ง" พรพระพายยีผมเด็กน้อยอย่างนึกเอ็นดู
"พ่อแทนก็ปากหวานนะครับแม่พาย" มาเฟียหนุ่มพูดออดอ้อนแบบลูกชายตัวน้อยบ้าง
"..........."
"เฮ้อ! ไม่มีใครรักเลย" แทนไทพูดอย่างน้อยใจ
"อาชิหิวข้าวหรือยังคะ ทุ่มกว่าแล้ว" พรพระพายทำเป็นไม
