ตอนที่ 4 พี่เลี้ยงเด็ก
1187 คำ
"เออ...ขอโทษนะคะ คุณแทนไทจะให้ดิฉันเริ่มงานเมื่อไรคะ" พรพระพายนั่งนิ่งในห้องทำงานผู้บริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่นมาเกือบชั่วโมง ในขณะที่คนตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสาร ไม่พูดอะไรสักคำ เธอจึงตัดสินใจเอ่ยถามออกไป
"วันนี้ และตอนนี้" แทนไทเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เช่นเดียวกับน้ำเสียงของเขา แต่สายตาของเขากลับทำให้หัวใจของพรพระพายเต้นแรงกว่าปกติ เพียงแค่สบตากับเขาหัวใจของเธอก็เต้นแรงมากขึ้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ช่างมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามยิ่งนัก แต่ก็ต้องคอยบอกและย้ำเตือนตนเองเอาไว้ว่าเขามีลูกกับภรรยาแล้ว
"แล้วโต๊ะทำงานของดิฉันล่ะคะ" พรพระพายถามคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันจะได้รับคำตอบ ประตูห้องทำงานก็เปิดเสียก่อน
"พี่นางฟ้าฮับ พี่นางฟ้ายังไม่กลับอีกหยอฮับ หรือว่าพี่นางฟ้าจะมาอยู่กับอาชิฮับ" เด็กชายตัวน้อยเป็นผู้เปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นพรพระพายก็วิ่งมาเกาะแขนเธอทันที
"ยังค่ะ อาชิ...คุณอาชิเรียกพี่ว่าพี่พายนะคะ พี่ชื่อพายค่ะไม่ใช่นางฟ้า" พรพระพายก้มหน้าลงไปคุยกับเด็กน้อย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าอินทัชเป็นลูกของแทนไท ก็จำต้องเปลี่ยนสรรพนาม
"ทำไมล่ะฮับ ก็พี่เป็นนางฟ้า มีเวทมนต์ด้วย" อาชิเอียงคอน้อยๆ ถามเสียงใส
"ที่พี่พายเล่นกับคุณอาชิเมื่อกี้เขาเรียกว่ามายากลค่ะ ไม่ใช่เวทมนต์" พรพระพายอธิบายให้เด็กน้อยได้เข้าใจ
"อาชิเข้าใจแย้วฮับพี่พาย แย้วพี่พายเล่นกับอาชิอีกได้ไหมฮับ" อินทัชพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ซึ่งอยู่ในสายตาของแทนไทตลอด
"เออ...พี่พายต้องทำงาน คงเล่นกับคุณอาชิไม่ได้"
"พ่อแทนฮับ ให้พี่พายเล่นกับอาชิได้ไหมฮับ" พออ้อนพรพระพายไม่ได้ก็วิ่งไปอ้อนผู้เป็นพ่อ
"พี่นางฟ้าของอาชิต้องทำงานครับ" แทนไทอุ้มลูกชายขึ้นมานั่งบนตัก
".........." เด็กน้อยหน้าสลดลงในพลัน
"แต่ถ้าพี่นางฟ้าของอาชิทำงานเสร็จ พ่อแทนก็อนุญาตให้เล่นกับอาชิได้" เมื่อเห็นลูกชายทำหน้าเศร้า แทนไทก็อดใจอ่อนไม่ได้ พรพระพายมองสองพ่อลูกพลางคิดในใจว่าเขาคงรัก และตามใจลูกชายของเขามาก แค่เห็นสีหน้าเศร้าๆของลูกชายก็ยอมอนุญาตให้เล่นกับเธอได้ เธอคงต้องพ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็กอีกตำแหน่งเสียแล้ว แต่เธอกลับชอบด้วยรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
"เย่ๆ อาชิรักพ่อแทนที่ฉุดเยยฮับ" อินทัชชูมือขึ้นร้องดีใจเสียงดัง แล้วกอดคอหอมแก้มผู้เป็นพ่อ พรพระพายนั่งยิ้มกับภาพตรงหน้าอย่างลืมตัว แต่พอเจอสายตาของแทนไทที่มองมา ก็ต้องหลบสายตาไปโดยอัตโนมัติ
"แย้วพี่นางฟ้า ไม่ใช่ๆ พี่พายทำงานให้พ่อแทนเฉดยังฮับ" อินทัชเงยหน้าถามผู้เป็นพ่อ ด้วยอยากเล่นกับพรพระพายเป็นอย่างมาก
"วันนี้พ่อแทนอนุญาตให้พี่นางฟ้าของอาชิเล่นกับอาชิก่อนก็ได้ครับ" แทนไทตอบลูกชาย
"เย่ๆ แย้วพรุ่งนี้ล่ะฮับ" อินทัชชูมือด้วยความดีใจอีกครั้ง แต่ก็ยังคงถามถึงวันพรุ่งนี้ ด้วยอยากเล่นกับพรพระพายทุกวัน
"พรุ่งนี้ต้องให้พี่นางฟ้าทำงานเสร็จก่อนนะครับถึงเล่นกับอาชิได้" แทนไทบอกพร้อมกับยิ้มอบอุ่นให้ลูกชาย เวลาผู้ชายคนนี้อยู่กับลูก พรพระพายรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากๆ จนอดรู้สึกอิจฉาภรรยาของเขาไม่ได้
"พี่พายไปเล่นกันฮับ" อินทัชหย่อนตัวลงจากตักผู้เป็นพ่อ วิ่งมาจับแขนของพรพระพาย
"เออ..." พรพระพายมองเด็กน้อยที มองแทนไทที ไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร
"อาชิเล่นอยู่ในห้องนี้นะครับ ห้ามออกไปไหน เดี๋ยวพ่อแทนออกไปพบลูกค้าก่อน บ่ายๆ พ่อแทนจะกลับมารับนะครับ" แทนไทปิดแฟ้มเอกสารแล้วลุกขึ้นยืน เดินมาจับหัวลูกชายอย่างรักใคร่ พรพระพายรีบลุกขึ้นยืนด้วยอาการประหม่า อินทัชรีบจับมือเธอไว้ราวกลับกลัวว่าเธอจะหนีไป
"แล้วดิฉันไม่ต้องไปพบลูกค้ากับคุณแทนไทด้วยหรือคะ" ด้วยหน้าที่ของเลขานุการที่ต้องคอยช่วยแบ่งเบาภารกิจให้กับเจ้านาย ช่วยอำนวยความสะดวก ช่วยประสานงาน และช่วยสนับสนุนให้งานสำเร็จลุล่วงไปอย่างราบรื่น รวดเร็วทันเวลา พรพระพายจึงเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น
"วันนี้ยังไม่ต้อง พรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน ฝากดูแลอาชิด้วย" แทนไทบอกเสียงเรียบๆ
"ค่ะ ได้ค่ะ"
"เย่ๆ พี่พายอยู่กับอาชินะฮับ อาชิจะดูแยพี่พายเอง" อินทัชร้องดีใจ คำพูดของเด็กน้อยทำให้พรพระพายอดยิ้มไม่ได้ แทนไทก็เช่นกัน เขายืนยิ้มไปกับคำพูดของลูกชาย แต่พอเห็นเธอมองเขาอยู่ ก็รีบปรับสีหน้าให้เรียบเฉยทันที
แทนไทอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมลูกชายถึงยอมอยู่กับผู้หญิงคนนี้ โดยปกติต้องร้องขอตามเขาไปด้วยทุกครั้ง ทำไมถึงดูไว้ใจผู้หญิงคนนี้ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอกัน
"จะดีเหรอครับที่ปล่อยให้อาชิอยู่กับผู้หญิงคนนั้นตามลำพัง" ตรัยคุณถามแทนไททันทีที่เดินออกมาจากห้องทำงาน
"บอดี้การ์ดหน้าห้องเยอะแยะ ถ้าเธอทำอะไรอาชิแม้เพียงนิด เธอคงไม่มีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่" แทนไทบอก แล้วชูสมาร์ทโฟนเครื่องหรูที่แสดงภาพภายในห้องทำงานของเขาขึ้นมาให้ตรัยคุณดู
แทนไทนั่งมองหน้าจอสมาร์ทโฟนเครื่องหรูตลอดเวลาที่อยู่ในรถ ลูกชายของเขาดูมีความสุขเมื่ออยู่กับผู้หญิงคนนี้ หรือว่าเธอจะเป็นนางฟ้าอย่างที่ลูกชายของเขาบอกจริงๆ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ารอยยิ้มหวานๆ ใบหน้าหวานๆ ของเธอคงจะไม่เคลือบด้วยยาพิษหรอกนะ
หลังจากคุยธุระกับลูกค้ารายแรกเสร็จแทนไทก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูอีกครั้ง ภาพตรงหน้าคือพรพระพายกำลังอุ้มลูกชายของเขา กำลังกล่อมให้หลับ เหมือนอย่างที่เขาทำเป็นประจำ เพราะเวลาง่วง ลูกชายของเขาจะชอบให้อุ้ม แล้วก็หลับไปในอ้อมกอด เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร นี่คงจะอ้อนให้เธออุ้มสินะ
- ผู้เขียน
