เลือดหมดตัว

692 คำ
ตอนที่ 2 “สวัสดีค่ะ” พยาบาลคนสวยร่างโปร่งบาง ความสูงโดยประมาณร้อยหกสิบเก้าเซนติเมตร ดวงหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้น ปากอิ่มสวย ผิวขาวเนียน ผมยาวสลวย ไฟหน้าเด่นคู่เด่นเป็นสง่า เอ่ยขึ้น ด้วยความสวยของเธอนั้นทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าตะลึงไปเลย “...........” “สวัสดีค่ะ..คุณ ภาคินัย บวรกิจวัฒนา หรือเปล่าคะ” “อะ..ซะ ใช่ ครับ” อื้อหื้อสวยเป็นบ้าเลย พยาบาลหรือนางฟ้ากันแน่หึ! ชายหนุ่มคิดในใจ ต้องอย่างนี้สิถึงจะกระชุ่มกระชวยหน่อย “เดี๋ยว ดิฉันขออนุญาตแหย่จมูกทั้งสองข้างนะคะ” ใบหน้าเรียวงามเอ่ยขึ้น “อืม ขะ ครับ” “เจ็บนิดหนึ่งนะคะ” ใบหน้าสวยหวานกระเถิบเข้ามานั่งตรงหน้าแล้วค่อย ๆ แหย่ก้านสำลีเข้าไป “โอ๊ โอ๊ย!!.. ผมเจ็บครับ” “อดทนนะคะ นิดเดียวค่ะ” อันที่จริงไม่ได้เจ็บเลยสักนิดแต่ภาคินัยมาแนวลูกอ้อน ก็แหม่ สวยขนาดนี้ก็ต้องอ้อนสักหน่อยสิ แอบดูชื่อที่ติดไว้ เจนจิรา มานะสกุลวงศ์ “เสร็จแล้วค่ะ..ต่อไปขอเจาะเลือดนะคะ” “คุณพยาบาลครับ ผมขอพักแป๊บนะครับ” “อ่าวทำไมล่ะคะ” “ผมใจคอไม่ดีครับ ผมกลัวเข็ม” “มันไม่เจ็บเลยนะคะ แค่มดกันเอง” “สงสัยคุณพยาบาลจะหลอกเด็กบ่อยสิครับ แต่หลอกผมไม่ได้หรอก มันใช่มดซะที่ไหนกันครับ” “ถ้าคุณไม่ยอมเจาะ เดี๋ยวดิฉันไปตามพยาบาลผู้ชายมาเจาะให้ก็ได้ค่ะ” “โอ๊ะ โอ่ะ ไม่ต้อง ๆ ครับ เจาะก็เจาะ แหม่! ผมแค่ขอเวลาทำใจแค่นั้นเอง” “ดิฉันเข้าใจค่ะ แต่ว่าดิฉันก็มีคนไข้ที่ต้องการเจาะเลือดรออยู่ด้วยนะคะ” “โอเค ครับ งั้นเราเริ่มเจาะกันเลยครับ” “ช่วยถลกแขนเสื้อขึ้นนะคะ” เมื่อภาคินัยหนุ่มใจเสาะเพราะกลัวเข็มแกะกระดุมเสื้อเชิตแขนยาว พยาบาลสาวก็รีบรัดสายยางทันที จากนั้นไม่รอช้า เธอรีบแทงเข็ม หญิงสาวรู้ว่าภาคินัยสนใจอะไรก็เลยแทงเข็มโดยไม่บอกกล่าว ระหว่างที่เธอก้มมารัดเชือกอยู่นั้น ภาคินัยก็ได้แอบดูหน้าอกเธอลึกลงไปในคือเสื้อ เลยต้องสั่งสอนเสียหน่อยเกี่ยวกับมารยาท “โอ๊ย!!.. เจ็บครับ ผมไม่เห็นคุณพยาบาลให้สัญญาณเลยครับ” “ฉันก็บอกแล้วไง แต่คุณเหม่อมัวมองอะไรหรือเปล่าล่ะ” “เจ็บมากเลยครับ ช่วยกดไว้ก่อนนะครับผมกลัวเลือดไหลหมดตัว” ภาคินัยจับมือคุณพยาบาลที่วางสำลีห้ามเลือดเอาไว้โดยวิสาสะ “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณกดสำลีนี่ไว้สิคะ” “คุณภาคินัย กรุณาปล่อยมือดิฉันค่ะ” “ขะ ขอโทษครับ พอดีผมลืมตัว ก็มันเจ็บนิครับ” ชายหนุ่มแก้ตัว “ฉันจะแปะสติกเกอร์ยาให้ รบกวนคุณเอามือออกด้วยค่ะ” เสียงดุอีกครั้งโดยไม่ฟังคำแก้ข้าง ๆ คู ๆ ของพ่อหนุ่มจอมกะล่อน “โอเค..ออกแล้ว” “เสร็จแล้วค่ะ เชิญคุณไปห้องตรวจได้ คุณไม่ได้ติดโควิด ส่วนเชื้อไข้หวัดใหญ่ กับเชื้อไข้เลือดออกถ้าเสร็จแล้วฉันจะรายงานกับหมอเจ้าของไข้คุณเอง” ออกมาจากห้องเจาะเลือดของพยาบาลคนสวยได้ ภาคินัยก็รีบดึงแมสออกจากปาก พลางเอามือลูบปากตัวเองพร้อมสูดกลิ่นหอมที่สัมผัสมือนุ่ม ๆ เมื่อสักครู่ “คนอะไรดุชะมัด ถ้าไม่ติดว่าสวยละก็..น่าดู” ภาคินัยพึมพำก่อนเดินไปยังห้องตรวจ หู คอ จมูก โดยยื่นเอกสารอีกครั้งที่ผู้ช่วยพยาบาลหน้าห้องตรวจ “เดี๋ยว รอคิวตรวจอีกประมาณสองคิวนะคะ” “ครับ” “เชิญคุณนั่งรอก่อนนะคะ” “เดี๋ยวผมขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ สองคิวที่เหลือใช้เวลานานมั้ยครับ” “อืม!..ไม่น่าจะเกินครึ่งชัวโมงนะคะ เชิญคุณภาคินัยไปห้องน้ำก่อนก็ได้ค่ะ” ใครว่าเขาจะไปห้องน้ำกันเล่า เขาจะมาหาเรื่องจีบพยาบาลคนสวยต่างหาก เอ๊ะนี่สรุปเค้าป่วยจริงหรือว่าป่วยการเมืองกันแน่
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม