ตอนที่ 15
เจนจิรา....หล่อนเป็นอะไรไปแล้ว หัวใจที่เต้นเป็นกลองรัว ยังเต้นอยู่ หากความเย้ายวนที่กําลังกวักมือเรียกหล่อนจะรับมือ มันอย่างไรดี ยิ่งคนบงการที่กําลังวางหล่อนลงที่เตียงนุ่มอย่าง ทะนุถนอมจากนั้นหล่อนก็ถูกเขาตรึงเอาไว้ด้วยอ้อมแขน อกกว้าง และใบหน้าคมสันที่ตามติดลงมา
“เจนจิรา” เขาเรียกหล่อนเสียงพร่า เจนจิราสบตาเขาแทนคําถาม ...หล่อนไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่ จะพูดออกมาเป็นถ้อยคํา
“เจนลืมอะไรไปหรือเปล่า” เขาทวงถาม
ดวงตาคู่กระจ่างสวยมองเขาด้วยความงุนงงจนน่าตี ภาคินัยก้ม ลงไปจนชิดริมฝีปากอิ่มเย้ายวนอย่างรอคอย
“อะไรคะ”
“แสดงว่าลืม” ภาคินัยดุเบาๆ จูบหล่อนหนักๆ ยาวนาน ก่อน จะครวญถาม “พอจะจําได้หรือยังหืม เจนจิรา”
คิ้วเรียวขมวดอย่างครุ่นคิด พอคิดไม่ออกก็ไม่กล้าส่ายหน้า เพราะรู้ว่าจะถูกเขาทำโทษอย่างไร ...แต่หล่อนคิดผิดเพราะพอไม่ ยอมตอบ บทลงโทษกลับหนักยิ่งกว่าจูบเสียอีก
“งั้นคุณก็เตรียมตัวถ
