บทที่1
1142 คำ
"พรรณ พ่อขอร้องเถอะนะลูก"
"เราไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้วเหรอคะคุณพ่อ"พรรณาราหน้าสลดลงเมื่อผู้เป็นพ่อส่ายหน้าไปมา ดวงตากลมโตมีหยาดน้ำเอ่อคลอเมื่อถูกผู้เป็นพ่อแท้ ๆ ขอร้องให้เธอแต่งงานกับลูกชายเพื่อนสนิทของท่าน เนื่องจากกิจการของที่บ้านกำลังได้รับวิกฤตพิษจากเศรษฐกิจที่รุนแรงในตอนนี้
"ทางนั้นเขายืนยันว่าจะช่วย แลกกับการที่หนูต้องแต่งงานกับ รณที"
"...."
"พรรณ ตั้งแต่เกิดมาพ่อไม่เคยขอร้องอะไรหนูเลย แต่ครั้งนี้มันจะเป็นจริง ๆ นะลูก"น้ำตาของพรรณาราหยดลงบนฝ่ามือคำขอร้องของผู้เป็นพ่อบาดลึกลงบนหัวใจดวงน้อย
"ถ้าหนูไม่ยอมแต่งงานกิจการบ้านของเราก็คงต้องล้มละลาย หนูอยากให้บริษัทของแม่ต้องล้มละลายไปต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นหรือพรรณ"พรรณาราน้ำตาไหลเธอคงจะกลายเป็นลูกไม่รักดีถ้าหากปล่อยให้บริษัทของมารดาที่ล่วงลับต้องล้มละลาย ดวงตาแดงก่ำเงยหน้าสบตามองผู้เป็นพ่อที่นั่งร้องไห้สภาพไม่ต่างจากเธอก่อนจะตัดสินใจได้ว่า
"ค่ะ พรรณจะยอมแต่งงาน"เมื่อไม่มีทางเลือกให้เธอเดินก็ต้องยอมทำตามอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แม้จะได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของว่าที่สามีมาบ้างแต่พรรณาราไม่นึกเลยว่าเขากลับซ่อนอีกตัวตนที่ร้ายกาจเอาไว้
ปึก ปึก ปึก
หญิงสาวในชุดเจ้าสาวกระโปรงสั้นในท่าหมอบคลานกระดกก้นอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ให้สามีหมาด ๆ ของเธอได้กระแทกแก่นกายเข้าร่องสวาทได้อย่างรุนแรง ใบหน้าสวยดั่งราวกับนางฟ้าบัดนี้ไหลอาบไปด้วยหยาดน้ำตาสีหน้าบิดเบี้ยวเรียวขาด้านในติดเต็มไปด้วยเลือดพรหมจรรย์
"ฮึก คุณรณทีพรรณเจ็บ"
ปึก ปึก ปึก
เสียงหยาบโคลนดังกึกห้องไปทั่วห้องหอชั้นบนสุดของแรงแรมซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงมงคลสมรสของทั้งคู่ แววตาเรียบนิ่งคู่นั้นมองแผ่นหลังของหญิงสาวก่อนจะใช้มือกระชากผมสวยอย่างแรงจนคนถูกกระทำรู้สึกเจ็บ
"ปล่อยนะ พรรณเจ็บ"
"เธอยังต้องเจ็บกว่านี้อีกหลายเท่า พรรณารา"โทนน้ำเสียงต่ำกระซิบข้างกกหู เสียงเนื้อกระทบดังลั่นยามเมื่อเขากระแทกแก่นกายซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าชายไทยเข้ามาในร่องสวาทที่ไม่เคยมีใครได้ลุกล้ำเข้ามาก่อน
เขาคือคนแรก แต่ครั้งแรกของเธอนั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่น่าจดจำ ไร้ซึ่งอารมณ์ร่วม ความเจ็บปวดเล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายเมื่อเขาใช้อำนาจที่มีมากกว่ารังแกข่มเหงเธอในค่ำคืนสำคัญ
"พรรณไปทำอะไรให้คุณ ฮึก ทำไมคุณต้องทำกับพรรณถึงขนาดนี้"
"เมื่อถึงเวลาแล้วเธอจะรู้เอง แต่ตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่เมียบนเตียงให้ฉันก่อน"เอวสอบขยับเร็วอย่างไม่ยั้งจนร่างในชุดเจ้าสาวสั่นคลอนจนแทบจะตกเตียง ไร้ซึ่งเสียงครวญครางเอวเรียวบางถูกฝ่ามือหนายึดแน่นเพื่อเป็นที่ยึดหลัก
ปึก ปึก ปึก
"พรรณไม่เอาแล้ว ไม่ไหวมันเจ็บไปหมด"หญิงสาวส่ายหน้าเธอรู้สึกเจ็บจนแทบทนไม่ไหวและไหนจะกลิ่นคาวเลือดที่ลอยแตะจมูกจนทำให้เธออยากจะอาเจียนออกมา แรงกระแทกทำให้เธอรู้สึกจุกและเจ็บตรงบริเวณท้องน้อยแต่ก็ไร้ความปรานีจากรณทีที่ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางในเกมรักครั้งนี้
พรึ่บ
ร่างเล็กในสภาพดูแทบไม่ได้ถูกผลักให้ล้มลงบนที่นอน เรียวขาของเธอเต็มไปด้วยคราบเลือดและน้ำคาวของสามีที่เขาได้ปลดปล่อยในเมื่อครู่
ปึก
"นี่เงินของเธอ"ธนบัตรสีเทาหลายใบกระจายเกลื่อนกลาดอยู่บนที่นอน ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นยืนคว้าเสื้อผ้าในชุดเจ้าบ่าวขึ้นมาสวมใส่แววตาไร้ซึ่งความรู้สึกผิดมองไปยังร่างของภรรยาที่พ่อแม่จัดหามาให้ด้วยใบหน้าอันสุดแสนจะเรียบนิ่ง
"ชอบไหม คืนเข้าหอคืนแรกของเรา"เขาเดินออกไปทันจากห้องทันทีหลังจากพูดจบปล่อยทิ้งให้พรรณาราร้องคร่ำครวญอยู่บนเตียงนอนที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ เลือด และค่าตัวดั่งราวกับผู้หญิงข้างถนนอยู่คนเดียวเพียงลำพัง
รถสปอร์ตคันหรูรุ่นใหม่ราคาแพงมีเพียงไม่กี่คันในประเทศขับมาด้วยความเร็วสูงก่อนจะหยุดจอดอยู่ตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ร่างใหญ่พกพาความสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรเปิดประตูลงจากรถด้วยอาการหัวเสีย สองเท้ารีบเดินเข้าไปยังในคฤหาสน์หลังใหญ่ใบหน้าบึ้งตึงเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งเมื่อเดินมาถึงห้องรับแขก
"มาแล้วเหรอพ่อตัวดี"น้ำเสียงขุ่นเคืองของคุณหญิงผกามาศดังขึ้นเมื่อเห็นร่างของลูกชายเดินเข้ามาภายในห้องรับแขก ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาด้านข้างของผู้เป็นภรรยาโดยไม่สนใจสายตาของบิดาและมารดาซึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่
"คุณพ่อให้คนโทรไปตามผมมา มีอะไรอย่างนั้นเหรอครับ"
ปึก
หนังสือพิมพ์หลายฉบับภายในหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาถูกโยนลงบนโต๊ะ รณทีเหลือบสายตามองกองหนังสือพิมพ์ตรงหน้าสลับกับมองใบหน้าเรียบนิ่งของผู้เป็นพ่อ
"อะไรเหรอครับ"
"ความเลวระยำที่แกไปทำเอาไว้อย่างไรล่ะ"รณทีมองหนังสือพิมพ์บนหน้าข่าวหนึ่งที่มีรูปของเขากับบรรดาเหล่าสาวสวยมากหน้าหลายตา มุมปากหนากดยิ้มร่างใหญ่เอนหลังพิงกับผนังโซฟาด้วยท่าทีสบาย
"สิ่งที่ผมทำมันเลวตรงไหนกันครับคุณพ่อ ผมก็แค่ออกไปหาความสุขให้กับตัวเอง ก็แค่นั้น"
"รณทีแกคิดจะใช้ชีวิตเสพคบผู้หญิงไม่เลือกหน้าแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะ อย่าลืมสิตอนแกแต่งงานมีเมียแล้ว"
"เมีย!! เมียที่พ่อกับแม่ยัดเยียดให้เข้ามาอยู่ในชีวิตของผมอย่างนั้นเหรอครับ ทำไมผมต้องแคร์ความรู้สึกผู้หญิงหน้าเงินด้วย"รณทีหันไปมองผู้หญิงที่นั่งก้มหน้าอยู่ตรงโซฟาด้านข้างด้วยสายตาแห่งความไม่พอใจ
"หยุดว่าหนูพรรณแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะรณที แม่ไม่เคยสอนให้ลูกพูดจาหยาบคายกับผู้หญิงแบบนี้นะ"คุณหญิงผกามาศออกโรงปกป้องลูกสะใภ้ ยิ่งทุกคนให้ความรักให้ความสำคัญต่อพรรณารามากเท่าไหร่ เปลวไฟในใจของรณทียิ่งลุกโชนมากยิ่งขึ้นจนมันฉายชัดผ่านทางแววตาคู่นั้น
- ผู้เขียน
