ในค่ำคืนนั้น กว่าที่ประกาศิตจะข่มตานอนหลับไปได้ก็เกือบจะรุ่งสาง เพราะเรื่องราวของพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ตามกวนวกวนอยู่ในหัวแทบจะทุกลมหายใจ กระทั่งตื่นเช้ามาก็ยังต้องมาทนนั่งฟังเจ้าหล่อนกับพี่ชายพูดคุยออดอ้อนกันแต่เช้า
“คุณเล็กจะรับข้าวต้มหมูสับเลยไหมคะ เดี๋ยวป้าไปเอามาให้”
ป้าหอมเอ่ยถามคนตัวใหญ่ในชุดสูทพอดีตัว ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องอาหารด้วยใบหน้าที่อิดโรยเล็กน้อย จากการที่ไม่ได้นอนหลับเต็มอิ่มเมื่อคืนนั่นเอง
“ดีเหมือนกันครับ จะได้ทานมื้อเช้าพร้อมกับพี่ใหญ่เลย”
ประกาศิตตอบแม่บ้านประจำคฤหาสน์ ทว่าสายตาของเขานั้นกลับเหลือบไปมองที่หญิงสาวซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนที่ตัวเองนั้นจะหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ พี่ชาย
“งั้นรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวป้าไปเอามาให้”พูดจบป้าแม่บ้านก็รีบหมุนตัวเดินกลับไปยังห้องครัวที่อยู่ไม่ไกลนัก เพื่อที่จะนำข้าวต้มอีกชุดมาให้กับผู้เป็นนาย
“เป็นไงบ้างเล็ก ช่วงนี้งาน
