“คนบ้า ! บ้าๆๆๆ”
ทอฝันด่าตลอดทาง เปิดประตูห้องเพื่อจะเข้าไปข้างใน แต่แล้ว เธอก็เห็นปรากรกำลังเอามือจับที่หน้าอกตัวเองอยู่ พร้อมใบหน้าที่ซีดเผือด ก็รีบปิดประตูแล้วล็อกกอนแน่น วิ่งเข้ามาดู
“คุณใหญ่ นั่งตรงๆ ก่อนค่ะ ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆ นะคะ”
เธอจัดการเอาหมอนมาสอดเข้าข้างหลังให้ชายหนุ่มเอนตัวนอนพิง ก่อนจะรีบไปเอายามาให้เขาอมไว้ใต้ลิ้น ใช้เวลาสักพัก ร่างกายก็กลับมามีเลือดฝาดอีกครั้งหนึ่ง หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความโล่งอก
“ขอโทษนะคุณใหญ่ ขอโทษที่ละเลยการดูแลคุณ”
เธอกล่าวอย่างรู้สึกผิดต่อเขา เพราะหน้าที่ของเธอคือคอยอยู่เคียงข้างและดูแลเขาอย่างใกล้ชิด เพื่อที่จะได้ช่วยเหลือเขาในยามวิกฤตได้
“ไม่เป็นไรเลย พอมันจะเป็นมันก็เป็นแบบไม่เตือนล่วงหน้า ฝันอย่าโทษตัวเองเลยนะ” ปรากรยิ้มให้หญิงสาว ที่เขารักและเอ็นดูเหมือนน้องสาวเพื่อให้เธอเบาใจ
“ตกลงจะไม่บอกคุณเล็กเรื่องนี้จริงๆ เหรอคะ
