ตอนที่ 5 คำว่าเพื่อนเลือนลบจบแค่นี้
มะนาวถอนหายใจมองหน้าระรื่นของธันวา ดูเหมือนเขาจะไม่สลดสักนิดที่ข้ามเส้นระหว่างเพื่อนมาเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ข้ามคืนแบบนี้
เธอเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาด้านในจนเกือบร้อน อากาศเย็นตอนเช้าเริ่มมีอุณหภูมิสูงขึ้นเมื่อตะวันสายโด่ง เมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาเหนือประตูทางเข้าก็พบว่ามัน 10 โมงกว่าแล้ว
ความเจ็บปวดที่เกิดจากความเร่าร้อนเมื่อคืนยังคงหลงเหลืออยู่ มันเจ็บจนเหมือนถูกรถสิบล้อทับยังไงยังงั้น ต่างกับธันวาที่ยังคงยิ้มหน้าระรื่นราวกับรอคอยคำตอบของมะนาวราวกับหมาต้องการคำชมจากเจ้าของ
“ฉันอยากอาบน้ำ” เธอพูดพร้อมกับจ้องหน้าธันวานิ่ง
“ก็ไปอาบสิ อาบด้วยกันมั้ย” เขาถามและตั้งท่าจะลุกขึ้น
“แกใส่เสื้อผ้าหรือเปล่า” มะนาวถามอย่างหวาดระแวง เมื่อรับรู้ถึงผิวกายที่ร้อนผ่าวของเขาอย่างชัดเจน
“เมื่อคืนเอากันทั้งคืนจะใส่ตอนไหนล่ะ” เขาตอบพาซื่อพ
