“สวัสดีค่ะคุณ...” ยังไม่ทันที่มิรันดาจะยกมือไหว้และทักทาย พีรพลได้จบประโยค เจ้านายก็ตรงดิ่งเข้าไปในห้องทำงาน โดยไม่สนใจสิ่งใดเลย
“คุณพลมาแล้วเหรอ” ปรางสิตาที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ ปกติวันอาทิตย์เขาจะทำงานช้ากว่าปกติ แต่วันนี้ทำไมมาเช้าจัง ยังไม่เก้าโมงเลย
“สงสัยมีงานด่วนมั้งคะ มาถึงก็ต้องเข้าไปห้องทำงานเลย”
“เราทำงานอะไรพลาดไปหรือเปล่ามะนาว”
“ถ้าเป็นเพราะเรา เราน่าจะโดนดุไปแล้วนะคะ” มิรันดาค่อนข้างมั่นใจว่าความรับผิดชอบของตัวเองไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เขาเครียด เมื่อคืนทีมฟุตบอลที่เขาเชียร์ก็แข่งชนะ แล้วอะไรกันนะที่ทำให้เขาหัวเสียขนาดนี้
“ใครทำอะไรคุณพลหรือเปล่า” ปรางสิตามองไปหน้าห้องแล้วถอนหายใจ เป็นห่วงเจ้านายที่แสนดี จะเคาะประตูถามว่าเขาเป็นอะไร ต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ก็ไม่กล้า จินตนาการไม่ออกเลยว่าพีรพลกำลังทำอะไรอยู่
ด้านหลังบานประตู ทันทีที่ประตูปิ
