“อรุณสวัสดิ์วันพฤหัสบดีที่แสนสดซาบซ่าจ้ามะนาว เชิญรับเครื่องบรรณาการจากพี่ปรางคนสวยไปเลยจ้ะ น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋พร้อมสังขยาใบเตยกลิ่นหอมๆ”
“ขอบพระคุณค่ะคุณพี่” มิรันดายกมือไหว้ แถมยังย่อเข่าลงไป “ซาบซึ้งใจยิ่งนักที่ได้รับอาหารจากเขตสะพานควายค่ะ”
“บ้าบอเนอะพวกเรา” ปรางสิตาหัวเราะร่า ของอร่อยแถวบ้านมีหลายอย่าง แต่เท่าที่ซื้อติดมือมาแบ่งปันกันกิน ก็มีแค่นี้แหละที่ถูกปากน้องสาว
“พี่ปรางคะ”
“คะ?”
“คุณพลเคยไปส่งพี่ปรางที่บ้านไหมคะ”
“เคยสิ บ่อยด้วย โดยเฉพาะช่วงหน้าฝน ถามทำไมเหรอ”
“เมื่อวานคุณพลไปส่งมะนาวค่ะ”
“อ๋อ เจ้านายเราน่ารักแบบนี้แหละ มีน้ำใจกับลูกน้องทุกคน วันก่อนวิศวกรคุมไซต์งานรถยางแตก คุณพลขับผ่านไปเจอพอดีก็เรียกช่างมาจัดการให้ แถมยังขับไปส่งที่สมุทรปราการเลยนะ”
“แล้วที่พี่ปรางบอกว่าไปส่งบ่อย นี่บ่อยแค่ไหนเหรอคะ”
“โอ๊ย!” ปรางสิตาอุทานเสร็จก็เคี้ยวปาท่องโก๋ พร้อมคิดทบทวนไปด้วย “
