แม้เขาจะเห็นอะไรๆ ของเธอหมดแล้ว แต่ยามนี้ที่ถูกเขามองอย่างแทะโลม มนัสยาก็อดรู้สึกตัวร้อนผ่าวตามไม่ได้อยู่ดี
"ว่าไง...อาทำดียาหยีต้องมีรางวัลให้อานะ" น้ำเสียงยานคางจากเขายังทวงถามถึงรางวัลจากเธออีก
เธอเบือนหน้าหนีเล็กน้อย กักกลั้นอาการร้อนซู่ซ่าที่เกิดจากสายตาเขาที่ราวจะจับเธอกลืนกินทั้งตัว และน้ำเสียงแหบพร่านั่นอีก "เอาไว้ให้คุณอากลับมาก่อนสิคะ"
เธอรู้ว่ารางวัลของเขาก็คือการได้จับเธอกินทั้งตัวนั่นเอง ทว่า เกื้อการุณกลับหัวเราะหึๆ แล้วเอ่ยว่า
"ไม่...อาจะเอารางวัลจากยาหยี วันนี้และ ตอนนี้ อาคิดถึงยาหยีจะแย่อยู่แล้ว"
น้ำเสียงที่ฟังดูออดอ้อนทำให้ หญิงสาวเบือนหน้ากลับมา พร้อมทั้งขมวดคิ้วไปด้วย ยามจ้องมองเขา ก่อนจะถามด้วยความไม่เข้าค่อยเข้าใจอีกว่า
"ตอนนี้เลยหรือคะ?"
ดวงตาคู่งามฉายแววพิศวงขึ้นมา เธอไม่ค่อยเข้าใจนักว่าเขาจะมาเอารางวัลอะไรจากเธอในตอนนี้
"อาเกื้อ...หมายถึง..."
"ของที่อาเอา
