เพลี่ยงพล้ำทำรัก

ตอนที่ 5 50 %

"อาเกื้อ...อาเกื้อรู้ได้ยังไงคะ!" เธอกะพริบปริบๆ ตามด้วยความประหลาดใจ ไม่มีใครรู้เรื่องพี่ชายเธอถูกเจ้าหนี้จับตัวไปเรียกค่าไถ่อีกแล้ว มีแค่เธอกับคุณแม่เท่านั้นที่รู้ ขนาดคุณพ่อที่ถือว่าเป็นคนในบ้านอีกคนเธอยังไม่ให้รู้เลย แล้วเขาเล่า...ไปรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

เกื้อการุณคิดว่าเธอต้องประหลาดใจเอามากๆ ว่าเขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร เขายิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยอีก "มาหาอาสิ...แล้วอาจะแถลงไขเรื่องนี้ให้ยาหยีรู้เอง"

"แต่ ..." เธอออกบ้านไปตอนนี้จะตอบคำถามคุณแม่อย่างไรล่ะ

"กฎสามข้อของอามีว่ายังไงน้า..." เขาแกล้งลากเสียงยาวได้อย่างน่าหมั่นไส้ สายตาวับวาวมองผ่านผนังห้องที่ทำเป็นกระจกอย่างดีบนตึกชั้นที่สี่สิบ หมายมาดเอาไว้แล้วว่า คืนนี้เขาต้องได้ตัวเธอ จะอย่างไรก็ต้องได้!

ความคัดตึงบริเวณหน้าขามันเรียกร้อง วิสกี้ที่จิบทำให้เลือดลมในกายร้อนซู่ จนอยากทำเรื่องแบบว่ากับเธออารมณ์ความต้องการของผู้ชาย หากมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ต้องหาปลดปล่อยมันอย่างเดียวเท่านั้น และเขาก็อยากจะปลดปล่อยมันกับเธอ คิดถึงช่องทางเร้นรับที่เต้บตุ๊บรัดเรียวลิ้น แล้วก็ยิ่งรู้สึกปวดปร่าตรงหน้าขาขึ้นมากกว่าเดิม

"ค่ะ" มนัสยาจำรับคำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเขาได้อ้างกฎเหล็กสามข้อขึ้นมา กระนั้นน้ำเสียงที่ถามเขาต่อก็ยังมีอาการกระแทกกระทั้นแฝงปนอยู่ "แล้วจะให้ยาหยีไปพบอาเกื้อที่ไหนคะ!"

เขาแจ้งตำแหน่งเพนเฮาส์หรูที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของเป็นคอนโดมิเนียมหรูอีกแห่งที่บริษัทเขาเป็นเจ้าของแก่เธอไป พอแจ้งตำแหน่งแล้วเขายังแกล้งถามเธออย่างยั่วเย้าอีกด้วยว่า

"หรือยาหยีไม่สะดวกขับรถมาเอง จะให้อาส่งคนไปรับก็ได้นะ..."

"ไม่ต้องค่ะ" ถ้าเขาทำแบบนี้ คุณแม่จะยิ่งสงสัยเรื่องที่เธอรับเป็นนางบำเรอให้กับเขาแน่ๆ "เดี๋ยวยาหยีจะขับรถไปเอง"

"ได้ อาจะรอ แต่รีบๆ หน่อยนะ อาปวดตึงไปหมดแล้ว"

ถ้อยคำสุดท้ายทำให้หญิงสาวหน้าร้อนซู่ขึ้น เมื่อนึกถึงตัวตนที่ขยายเต็มที่ของเขาในวันนั้น

บ้าจริง! ขู่เธอเล่นตบท้ายแบบนี้ เธอชักหวั่นๆ ว่าจะเจอกับอะไรอีก หญิงสาวกดวางสายด้วยความฉุนเฉียวกับความเอาแต่ใจ แถมด้วยความเจ้าเล่ห์น่าตีของเขาด้วย

แต่เมื่อนึกถึงเรื่องของพี่ชายที่เขามีอะไรจะบอกก็ทำให้เธออยากรู้เรื่องพี่ชายว่ามีอะไรซ่อนเร้นอยู่อีก หญิงสาวจึงรีบถอดชุดนอนทิ้ง แล้วหยิบจับเสื้อยืดตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นมาสวมแค่นั้น หน้าตาก็ไม่คิดจะแต่งเพิ่มกะว่าจะแบกความหน้าสดใหม่นี่แหละไปหาเขาในสภาพ บ้านๆ เผื่อมันจะช่วยทำให้เขาหมดอารมณ์กับตัวเธอได้ด้วย

ถ้าวาดหวังว่าเธอจะปรากฏกายด้วยภาพลักษณ์สวยสดงดงามละก็...อย่าหวังเชียว ก็ใครใช้ให้เขามาเรียกหาเธอเอาเวลานี้เล่า

ใช้เวลาไม่นานหญิงสาวก็มาปรากฏกายอยู่กลางเพนท์เฮาส์หรูกลางกรุง ในชุดลำลองอยู่บ้านแบบสบายตาด้วยเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นสีดำ

เกื้อการุณที่รอเธออยู่แล้วค่อยๆ ยืดตัวขึ้นพร้อมกับวางแก้ววิสกี้ที่เขาจิบเรื่อยๆ ระหว่างรอลงกับโต๊ะ

ดวงตาหวามมองเธออย่างไม่วางตาทำเอากายสาวพลอยรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ราวจับไข้ เขาเดินมาหาเธอช้าๆ เธอยิ่งเห็นประกายความหวานฉ่ำสะท้อนออกมาเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ

"ยาหยีของอา..."

เสียงทุ้มพร่าเรียกเธอ แล้ววางมือทั้งสองบนบ่าบาง สภาพที่เธอกะเอาไว้ว่าจะทำให้เขาหมดอารมณ์ตั้งแต่แรกเห็นนั้นผิดถนัด เกื้อการุณกลับยิ่งรู้สึกตื่นตัวขึ้นมากกว่าเดิมด้วยซ้ำกับความเป็นธรรมชาติด้วยผิวแก้มเนียนละเอียดจนเห็นเส้นเลือดฝาดรางๆ

ปกติที่เจอเธอ เครื่องสำอางจะปกปิดผิวจริง ครั้นมาเห็นเช่นนี้เลยยิ่งทำให้อารมณ์เขาเตลิดไปกันใหญ่ ยังไม่นับกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ ที่หอมละมุนจับอยู่บนผิวกายอีกนะ

เขากดจมูกโด่งกับแก้มนุ่มแล้วสูดดมความหอมกรุ่นจนเต็มปอด กายเธอเกร็งรับ ได้กลิ่นสะอาดๆ จากครีมอาบน้ำและกลิ่นเหล้านอกโชยออกมาจากตัวเขา

"อาเกื้อคะ!" เธอแหงนหน้าขึ้นเรียกเขา ขณะที่เขากำลังเคลื่อนจมูกโด่งลงมาตามลำคอ จนรีบบอกเขาเสียงสั่นๆ "ยะ ยาหยีมีอะไรจะขออาเกื้อก่อนค่ะ"

เขาชะงักขยับใบหน้าขึ้นมาในระดับเดียวกับใบหน้าเธอ แล้วใช้การทอดมองแทนคำถาม ดวงตาหวานมองไปยังเครื่องดื่มบนโต๊ะ

"มีอะไร" เสียงแหบพร่าถามเพิ่ม

"ยาหยี...ขอดื่มนั่นหน่อยได้มั้ยคะ" เธอไม่ใช่นักดื่ม และไม่ชอบดื่มเครื่องดื่มประเภทนี้ด้วย พอคิดว่าเธอต้องเจอกับอะไรที่ทั้งน่ากลัวและน่าตื่นเต้น ใจก็เรียกร้องอยากลองดื่มเพื่อขับย้อมจิตใจบ้าง

เกื้อการุณขมวดคิ้วด้วยกันเล็กน้อย แต่คิ้วเข้มก็คลายออกจากกันอย่างรวดเร็วเมื่ออ่านออกว่า เธอคงอยากดื่มเพื่อย้อมใจก่อน

เขาฉวยข้อมือบางแล้วพาเธอเดินมาหยุดตรงโต๊ะ ยกขวดวิสกี้รินลงไปในแก้วเล็กน้อยก่อนจะยื่นมันมาตรงหน้าเธอ

"แค่นี้พอนะ..."

มนัสยารับแก้วจากมือหนามา กลั้นใจยกขึ้นดื่มลงคออย่างรวดเร็ว ได้ผลความร้อนซู่ซ่าแล่นลิ่วไปตามเลือดที่หมุนเวียนในกาย สติเริ่มมึนงงเล็กน้อย

เกื้อการุณหัวเราะเบาๆ ที่เห็นเธอทำท่าเหมือนเพิ่งกลืนยาขมลงคอ รีบดึงแก้วจากมือเธอวางไว้ที่เดิม แล้วช้อนร่างบางขึ้นมาอุ้ม พาเธอตรงไปยังห้องนอนอย่างไม่มีความลังเลอีกแล้ว

"คืนนี้...ยาหยีจะต้องอยู่กับอาทั้งคืนนะ รู้หรือเปล่า"

เสียงร้องเร่งเร้านั้นทำให้เกื้อการุณอยากปลดปล่อยเธอให้ถึงปลายทางอันสวยงามอีกครั้ง แต่เขากลับคิดว่าวิธีปลดปล่อยน่าจะเป็นอย่างอื่นแทนการใช้เรียวลิ้นนี้มากกว่า

ชายหนุ่มขยับใบหน้าขึ้นเหลือบตามองดวงหน้างามที่กำลังส่ายอย่างขัดเคืองเพราะถูกเขาดึงจังหวะลง

หญิงสาวชันตัวขึ้นเล็กน้อยจ้องเขากลับด้วยแววตาอ้อนวอน เขากำลังทำให้เธอคลั่ง...คลั่งเพราะคั่งค้างอีกหน

"อาเกื้อ..."

เกื้อการุณกดยิ้มมุมที่ปากเมื่อเห็นแววตาทั้งสองของเด็กน้อยกำลังฉายความไม่พอใจเด่นชัด เขาตัวลุกขึ้นยืน ปลดเสื้อคลุมอาบน้ำออกจากเรือนร่างกำยำ โดยมีสายตาหญิงสาวที่ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจับจ้องทุกการกระทำของเขาด้วยความตื่นเต้น