"รู้แบบนี้แล้วจะทำยังไงต่อ ฉันไม่เอาเรื่องคุณหรอกนะ เราจะได้ไม่ต้องติดค้างอะไรกันอีก" ดวงยิหวาเอ่ยขึ้น
"ผมจะพาคุณกลับไปส่งที่บ้าน และจะไปขอขมาต่อพ่อแม่คุณด้วย ที่พาคุณมาลำบากแบบนี้"
"ฉันไม่มีพ่อแม่ ไม่มีบ้าน ไม่มีที่ไปหรอก" หญิงสาวตอบเสียงอ่อน เพราะต่อให้เขาปล่อยเธอไปจริงๆ เธอก็ไม่มีที่ไปอยู่ดี
"ฉันเป็นเด็กกำพร้า เคยอยู่กับย่า ตอนม.ปลายมารู้จักกับเจ๊ปลี เริ่มเดินสายประกวด ยังไม่ทันมีชื่อเสียง ย่าก็ตายไปก่อน ฉันก็เลยได้ไปอยู่กับเจ๊ปลีอย่างเต็มตัว เจ๊ปลีดูแลค่าใช้จ่ายของฉันทุกอย่าง แต่ก็เก็บเงินทุกบาทที่ฉันหามาได้ด้วยเหมือนกัน” หญิงสาวพูดต่อ สายตาของเธอว่างเปล่า ยิ่งย้ำให้ชายหนุ่มเข้าใจชัดเจนว่าเธอไม่มีที่ไปจริงๆ
“หมายความว่า...”
“หมายความว่ารายได้ของฉันทั้งหมด อยู่กับเจ๊ปลี ทั้งเงินรางวัล แล้วก็ค่าสินสอดที่หลอกคุณไปด้วย”
“ตอนนี้ปิติโดนจับแล้ว” ดวงยิหวาเบิกตากว้าง ที่แท้ก็อย่างนี้เองที
