24
“ปล่อย! ฉันจะไปนอนแล้ว” ณิชาพยายามแกะลำแขนแข็งแรงที่โอบเอวเธออยู่
“ทำไม ทีผัวตัวเองทำเป็นรังเกียจ ทีเมื่อกี้กอดกับไอ้หน้าจืดซะกลมดิก กอดกันแทบจะไม่ปล่อย” รัฐกฤตญ์กระชากร่างของณิชาเข้ามาหาร่างของตนสุดแรง ส่งผลให้ทรวงอกนุ่มเต่งตึงสัมผัสกับแผงอกกว้างกำยำอย่างแนบแน่น...แน่นเสียจนความรู้สึกบางอย่างวิ่งเข้ามาในใจของรัฐกฤตญ์ มันเป็นแรงปรารถนาที่ไม่มีวันดับมอด แม้เพียงแค่สัมผัสร่างกายที่ยังมีอาภรณ์ปกปิดอยู่
“ฉันเห็นว่ามันดึกแล้ว ฉันเหนื่อยอยากพักผ่อน คุณไม่เหนื่อยบ้างหรือไง คุณเห็นใจลูกน้องคุณบ้างสิ” รัฐกฤตญ์ลืมดูเวลาไปว่าเวลานี้มันเกือบตีสองแล้ว เป็นเวลาที่ควรจะพักผ่อน จึงสั่งลูกน้องให้กลับไปที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะหันมามองร่างของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดด้วยสายตาที่ณิชาร้อนๆ หนาวๆ
“ส่วนเธอ...ยังนอนไม่ได้จนกว่าฉันจะลงโทษเธอเสร็จ...เพราะเธอให้ผู้ชายคนอื่นกอดเพราะฉะนั้นเธอต้องเจอชุดใหญ่” ร่างข
