//พะพาย//
เหมือนพวกมันจะรู้ตัวว่ามีคนบุกเข้ามาฉันเลยได้แต่นั่งก้มหน้ากรอกข้อมูลลูกค้า ตอนนี้พวกมันเดินมาหาฉันแล้ว ทำไงดีธาราออกไปหรือยัง ฉันพยายามมองหาคนของคุณอัคคีแต่ตอนนี้พวกมันถึงตัวของฉันแล้ว
“เธอชื่ออะไร”
“นินิวค่ะ” ฉันตอบส่งๆไปเพื่อยื้อเวลาให้คนของคุณอัคคีเดินมาที่จุดบริการ
“เติมเงินหน่อยครับน้องนินิว มาทำงานที่นี่เหรอพี่ไปหาที่ร้านอาหารไม่เจอ สวยขึ้นนะเนี่ย”
“ขอบคุณคะ”
เมื่อมีลูกค้ามาใช้บริการตรงจุดที่ฉันนั่งอยู่คนของกาสิโนก็ถอยออกไปแต่ก็ยังจ้องมองฉันอยู่ ฉันพยายามนิ่งที่สุดเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ
“รอจังหวะพักเบรกรีบออกไปจากที่นี่ให้ไวที่สุด พวกผมจะยื้อเวลาไว้อีก5นาที” คนของคุณอัคคีพูดด้วยรอยยิ้มเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ
“ค่ะ”
“คุณอัคคีรออยู่ด้านนอกส่วนคุณธาราออกไปกับคุณธาดาแล้ว”
ฉันฉีกยิ้มหวานจากนั้นก็ไหลตามน้ำไปคุยหยอกล้อกันไป เมื่อถึงเวลาพักเบรกบอดี้การ์ดของกาสิโนก็ตรงม
