คุณครูจากข้างล่างหมุนเวียนกันขึ้นมาสอนเด็กๆที่อยู่ชายขอบ ริมชายแดนระหว่างประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้าน แม้พ่อแม่จะไร้สัญชาติ แต่ลูกๆก็เป็นเด็กที่เกิดบนผืนแผ่นดินไทย ทางการไทยจึงอนุญาตให้ได้รับ สัญชาติไทย หากมีเชื้อชาติตามพ่อแม่ที่ติดตัวมาแต่กำเนิด
คุณครูยกมือไห้วทักทายผู้ปกครองที่มาส่งลูกๆด้วยตัวเอง ในแถบนี้ บ้านอาซอมีฐานะดีกว่าใครทั้งนั้น
“สวัสดีค่ะ อาซอ “ คุณครูทักทายออกมา แล้วรับไหว้เด็กๆที่เดินเข้าโรงเรียน
“คุณครูสวัสดีครับ “ อาซอเอ่ยทักออกไป แล้วส่งถุงผักและผลไม้ที่เป็นผลผลิตจากไร่ของตนเองส่งให้
“อุ้มอยากเป็นหัวหน้าห้อง ครูคงไม่ขัดใช่ไหม “ คุณครูมองพ่อผู้ตามใจลูกชายและไม่สนใจลูกสาวเลย ก่อนจะตอบกลับมา
“คงไม่ได้ค่ะ เพราะอุ้มไม่ได้รับเลือก แต่อิงได้รับเลือกนะคะ”
“ช่างเรื่องอิง ถามถึงอุ้ม “ คนเป็นพ่อบอกอย่างไม่พอใจ
”อุ้มเก่งทุกอย่าง ยิงไก่ป่า จับปลาด้วยฉมวก หรือแม้แต่ยิงสัตว์ก็ทำได้ “
“พวกนี้ใช้ไม่ได้ในโรงเรียนนะคะอาซอ โรงเรียนมีสำหรับสอนและอบรมให้ความรู้เด็กๆ อุ้มยังอ่านไม่คล่อง คิดเลขไม่ได้ แถมยังชอบต่อสู้กับเพื่อนด้วย “
“นั่นไง บ้านไหนจะสู้อุ้มได้ ไม่มีหรอก “
“อาซอคะ ปีหน้าอิงจะเรียนจบแล้ว ครูอยากให้อิงลงไปเรียนโรงเรียนข้างล่าง อาซอจะว่ายังไงคะ “
“ไม่ต้องไป จบมอสามอะไรนั่นแล้ว ก็ดี จะได้ให้มัดข้อมือเลี้ยงผีกับลูกของท่านอาวุโส “
“แต่อิงเรียนดีมากนะคะอาซอ “
“เป็นผู้หญิงไม่ต้องเรียนมากหรอก ไม่จำเป็นเลยครู “
อิง จำคำที่พ่อพูดกับครูได้ทุกคำ ทุกคำบอกได้ดีว่า อีกไม่นาน เธอจะได้มัดข้อมือ เลี้ยงผี กับ อาโจ ลูกชายท่านอาวุโส ที่เป็นรุ่นพี่ไม่กี่ปี
“ครูขา ช่วยอิงด้วย “ เด็กสาวร้องไห้น้ำตาเป็นสายน้ำ เธอยังไม่มีเลือดเลย แต่พ่อจะให้เธอออกเรือนแยกบ้านแล้ว
“อิงอยากเรียนหนังสือ ครูช่วยอิงได้ไหมคะ “
“ครูช่วยอิงไม่ได้เลย เพราะที่นี่ กฏของหมู่บ้านใหญ่กว่ากฏหมาย และที่นี่ อาซอ พ่อของอิงก็เป็นคนใหญ่ที่นี่ด้วย “