"ก็เพราะเกลียดเธอไงฉันถึงได้ทำเพราะการที่ฉันทำแบบนี้กับเธอคุณค่าในตัวเธอที่มันมีอยู่น้อยนิดจะได้ลดลงยังไงล่ะฉันจะทำให้เธอรู้ว่ากาฝากอย่างเธอมันไม่ได้มีค่ามีราคาอะไรกับฉันเลยสักนิด"
คำพูดเชือดเฉือนคำพูดที่ทิ่มแทงใจแบบนี้เขาคงถนัดมากที่จะใช้พูดมันกับฉันแล้วมันก็สำเร็จด้วยสินะเพราะฉันเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจแล้วกับคำพูดนี้ของเขาน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไม่อยากให้มันไหลออกมาให้เขาได้เห็นตอนนี้มันไหลพรั่งพรูออกมานองหน้าฉันเแล้ว
"อย่ามาบีบน้ำตา!! การร้องไห้ของเธอมันไม้ได้สะเทือนใจฉันเลยสักนิดเอาเวลาที่ยืนบีบน้ำตามาถอดเสื้อผ้าให้ฉัน..เดี๋ยวนี้!!"
ฉันค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อให้เขาตามที่เขาสั่งด้วยมือที่สั่นๆ ฉันไม่มีทางเลือกแล้วสินะสุดท้ายต้องยอมทำตามเขาสั่งเพราะถ้าไม่ทำคนที่ต้องเจ็บตัวคงเป็นฉัน
หมับ!!
"อ๊ะ!!..คุณ"
"ถอดไปไม่ต้องพูดมาก"
ในขณะที่ฉันกำลังปลดกระดุมให้เขาๆก็รวบกอดที่เอว
