**Save Talk :**ผมนอนก่ายหน้าผากอยู่ที่โซฟาในห้องของตัวเองอย่างนิ่งๆ นึกถึงเรื่องราวต่างๆ ของผมกับมินญา เธอ..เจ็บใจขนาดนั้นเลยเหรอ? ผมทำมากเกินไปใช่ไหม ผมไม่อยากให้เธอต้องฆ่าตัวตายนะ แค่อยากจะทำลายแต่ทำไม่ตอนนี้ความรู้สึกมันถึงเปลี่ยนไป วันนั้นผมบอกตรงๆ ว่าตกใจที่สุดคิดว่าเธอตายแล้วจริงๆ ถ้าวันนั้นผมไม่เอะใจว่าเธอเข้าห้องน้ำนานเกินไป เธอคงจะตายไปแล้ว..เธอเกลียดผมแทบจะทำลายชีวิตของผมได้ แต่ทำไมผมถึงไม่คิดแบบนั้น ผมกำลังรู้สึกอะไรอ่ะ ผมกำลังเป็นอะไร? ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังตีไปกับสมองของผม สามวันแล้วที่ผมไม่เห็นเธอเลยนะ ผมหยิบบุหรี่มาจุดดูดอย่างไม่ค่อยสบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“คุณเซฟครับ..”
“มีอะไรเนโร?”
“คือผมคิดว่าคุณควรทราบ..มินญาไม่มาทำงานสามวันแล้วครับ”
“ว่าไงนะ!!” ผมกระเด้งตัวขึ้นมามองไอ้เนโรที่ยืนพยักหน้าให้ผมอยู่ สามวันแล้วเหรอ? เป็นไรเปล่าว่ะ หรือว่าฆ่าตัวตาย
“แกไปสืบดิว่าบ้านมิน
