กันนภัทรพาภรรยาไปจดทะเบียนสมรสตามที่พูดไว้และดูเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่แต่ไม่อาจปฏิเสธได้จึงต้องยอมเซ็นแต่โดยดี
"ทำไมต้องรีบด้วยก็ไม่รู้"
"เซ็นๆเหอะน่าแค่นี้เอง มันไม่ตายหรอก"
"อยากกลับไปนอนแล้ว ง่วง"
หญิงสาวบ่นออกมาเสียงใสขยี้ตาตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่อยู่ตรงลานจอด เสียงเพลงในรถบรรเลงไม่ดังมากเปิดเพื่อให้บรรยากาศภายในรถไม่เงียบสงบ กันนภัทรหันไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังกดโทรศัพท์เหมือนจะคุยกับใครอยู่
"ไม่ต้องยืมเงินเพื่อนแล้วนะอยากใช้ก็บอกจะให้"
"ไม่มีเงินคืนเพื่อนเลยอ่ะ ยืมมาสองแสนจะหาเงินมาใช้คืนก็ลำบากเงินเดือนน้อยนิด"
"อย่าดูถูกเงินน้อยดิ ถ้าเราขยันและทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็มีเองแหละ"
เขาลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู จริงๆเธอน่ารักมากเลยนะเป็นคนซื่อๆไม่มีพิษภัยต่อใคร แต่เสียตรงที่พูดไม่คิด ไม่รักษาน้ำใจคนอื่น ไหนจะใช้เงินเก่งจนคนรอบข้างทนไม่ไหวอีก
"สัญญาแล้วน
