"พี่ชื่อขนมปัง น้องชื่ออะไรดีน้า" เธอพูดพร่ำและคิดถึงชื่อของน้องแมวขณะที่กำลังเดินเข้าบ้าน
"ขนมปังหนูไม่เอากระเป๋าล่ะลูก" อาไฟตะโกนตามหลัง เพราะหลานสาวเอาแต่เล่นกับแมวจนไม่สนใจสิ่งรอบกาย
"อุต๊ะ!!! ปังลืมเลย แต่เดินมาไกลแล้ว...วานอาไฟถือมาให้ปังทีนะคะ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ คิคิ" ขนมปังเมื่อได้ยินเสียงเรียกของอาไฟ จึงหันหน้ากลับไปมอง แล้วร้องเสียงหลงตกใจ บอกกล่าวเร็วไวและจับขาหน้าแมวน้อยสองข้างประกบไหว้แล้วเธอนั้นเป็นคนย่อเข่าถอนสายบัว ก้มหัวอย่างนอบน้อมยิ้มอ่อนก่อนหันหลังเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี
"โอเคอาถือให้" อาไฟตอบรับและทำสิ่งที่หลานสาวตัวแสบต้องการ "กูมาถึงจุดนี้ได้ไงวะเนี้ย ทาสหลานดี ๆ นี่เอง อนาคตรำไรมาแต่ไกลแล้วไฟเอ๊ย! พ่วงตำแหน่งทาสแมวของหลานอีกแน่!" อาไฟบ่นอย่างรู้ชะตากรรม เดินถือกระเป๋านักเรียนหลานสาวเข้าบ้าน
"คุณพ่อ คุณแม่ขาสวัสดีค่ะ...น้องแมวสวัสดีคุณพ่อกับคุณแม่เร็วจ้า" ขนมปังเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน ที่พ่อเจกับแม่แนนนั่งทานของว่างต้องหันมามองตามเสียงแหลมของลูกสาว เธอยกมือไหว้ทักทายตามมารยาทที่ทำประจำ และตามด้วยจับสองขาหน้าน้องแมวให้ทำตาม
"เดี๋ยวนะลูกขนมปัง...นั่นคืออะไร?" พ่อเจที่มองเห็นลูกแมวน้อยในอ้อมแขนของลูกสาว จึงกล่าวทักทายด้วยความสงสัย
"น้องแมวไงคะคุณพ่อ น้องน่ารักมากเลย" ขนมปังที่กำลังเห่อสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ เธออุ้มน้องแมวแล้วไปนั่งเคียงผู้เป็นพ่อ ส่วนแม่แนนไม่พูดอะไรเพราะพูดไม่ออกสักคำ จึงทำได้เพียงนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาเงียบ ๆ
"เฮ้อ~~ พ่อสงสารแมวรอ" พ่อเจถอนหายใจแรงก่อนะเอนหลังพิงโซฟามือก่ายหน้าผากอย่างหน่าย ๆ แต่ขนมปังกลับสนใจไม่ ก้มหน้าเล่นกับน้องแมวอย่างสบายอารมณ์
(เมี๊ยว~~ เมี๊ยว~~) เสียงน้องแมวร้องแทรกเหมียว เหมียว เงยหน้ามองขนมปังที่กำลังคุยกับผู้เป็นพ่อ
"พี่ไฟสวัสดีค่ะ" แม่แนนทักทายเพื่อนสามีที่เดินหิ้วกระเป๋านักเรียนหลานสาวมาวางบนโต๊ะ
"อืม วันนี้ฝากท้องด้วยนะ" อาไฟนั่งลงโซฟาอีกตัวแล้วพูดขึ้นบอกกล่าว
"ได้ค่ะ แนนเตรียมกับข้าวเยอะแยะเลย เดี๋ยวไอติมกับเจทก็มา เห็นบอกว่าอยู่ห้างซื้อของใกล้เสร็จแล้ว" แม่แนนบอกเล่าให้เพื่อนสามีรับรู้
"คุณแม่ขา...พี่ชื่อขนมปังน้องชื่ออะไรดีคะ?" ขนมปังเงยหน้า แล้วเอ่ยถามความเห็นผู้เป็นแม่
"ชื่อ...."
"อ่อ พี่ชื่อขนมปัง น้องต้องชื่อขนมถ้วย ว๊าว~~เข้ากันลงตัวพี่ขนมปังกับน้องขนมถ้วย...น่ารักเลิศเลอเพอร์เฟ็คมากเลย ว่าไหมคะทุกคน ...."
แม่แนนที่กำลังอ้าปากพูดต้องชะงัก เมื่อลูกสาวตัวแสบนั้นพูดแทรกตัดบท ทั้งที่เธอนั้นถามความเห็น เหมือนเธอเล่นเองตอบเองก็ไม่ปาน
"ไปรอที่โต๊ะทานข้าวกันดีกว่าค่ะพี่เจ ไปค่ะพี่ไฟ...น้องไอติมกับเจทมาพอดี" แม่แนนที่แสนจะระอาลูกสาว เอ่ยชวนสามีและเพื่อนทันที เมื่อสายตามองเห็นพี่ไอติมกับเจทกำลังถือของเข้าบ้าน จึงลุกเดินไปพร้อมกัน ไม่สนใจขนมปังตัวป่วนที่กำลังฝักใฝ่ก้มหน้าเล่นกับแมวน้อย
(เมี๊ยว~~ เมี๊ยว~~)
((น้องแมว: เขาไปกันแล้วพี่ขนมปัง))
"น้องขนมถ้วย พี่ขนมปัง ชื่อน่ากินเหมือนกันเลย แถมน่ารักเหมือนกันอีก...ว่าไหมคะคุณ .... อะ อ้าว~~ หายไปไหนกันหมดล่ะ ขนมถ้วยทำไมไม่มีใครเรียกเรา งื้อ"
(เมี๊ยว~~ เมี๊ยว~~เมี๊ยว)
((น้องแมว:อนาคตของเราถูกมองข้ามแน่เลย คิดว่าจะดีแต่ทำไมดูไม่ดี รู้งี้อยู่ริมถนนเหมือนเดิมดีกว่า เฮ้อ~~))
ไรท์ : ขนาดแมวยังถอนหายใจอ่ะขนมปัง ฮ่าฮ่าฮ่า