“เฮ้อ... โล่งอกคุณพ่อยังไม่มาจากบริษัท” ขนมปังที่รีบร้อนกลับบ้านจนไม่ทันฟังเสียงใครที่เรียกขาน เธอเดินเข้ามาในบริเวณบ้านและปรายสายตามองไปยังโรงจอดรถทันที ก่อนจะทอดถอนหายใจออกมาอย่างผ่อนคลายเพราะพ่อเจนั้นยังไม่กลับมาบ้าน
“เหมี๊ยว”
(พี่ปังมาแล้ว)
“ว่าไงหนมถ้วย คิดถึงพี่ปังใช่ไหม?”
“เหมี๊ยว เหมี๊ยว”
(เห้ย!! พี่ปังใส่แว่นตอนเย็น)
“เข้าบ้านก้นดีกว่าเนอะหนมถ้วย...ขี้อ้อนจังเลยนะ”
“เหมี๊ยว เหมี๊ยว เงี๊ยว”
(พี่ปังจะไปแบบนั้นไม่ได้ แม่จะตี พี่ปังฟังถ้วยก่อน)
ขนมปังอุ้มน้องแมวขนมถ้วยแนบอก น้องแมวร้องเหมียว ๆ ถี่พร้อมกับถูไถหน้าไปกับแขนของเธอ พยายามดิ้นในอ้อมแขนใช้ขาหน้าแตะใบหน้าของขนมปังอย่างส่งสัญญาณ แต่ขนมปังไม่อาจเข้าใจได้
“อะไรหนมถ้วย ทำไมวันนี้ดูซนเชียว อยู่นิ่งเป็นไหมเนี้ย เด
