หลิงเซียวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเห็นส่วนนั้นของนางชัดๆ เต็มตา นิ้วแกร่งที่อาบชะโลมน้ำยาถูกสอดใส่เข้าไปส่วนนั้นของนางเพื่อเบิกทางก่อน
“อือ” อันที่จริงมันเป็นแค่การทายา แต่อี้หลันก็ยังร้องครางออกมาอย่างอดใจไม่อยู่
"อย่าพึ่งส่งเสียงได้หรือไม่" หลิงเซียงทายาไปก็รู้สึกว่าท่อนเนื้อแข็งขึ้นมาแล้ว หลังจากผ่านไปสักพัก เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าส่วนนั้นของนางมีน้ำหวานออกมามากเพียงพอแล้ว เขาก็จับนางนอนตะแคง จากนั้นก็ใช้น้ำยาชะโลมท่อนเนื้อของตน ลูบมันขึ้นลงสักพัก และค่อยๆ เข้าไปนอนซ้อนหลังของนางสอดใส่ท่อนเนื้อที่อาบด้วยน้ำยาเข้าไป…
“อ่า…” หลิงเซียวครางเสียงต่ำ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายขยับ มือหนาก็รีบจับเอวของนางไว้ “เจ้ารีบนอนได้แล้ว อย่าขยับไปเรื่อย” หลังจากพูดจบเขาก็ดับโคมในห้องทั้งหมด พยายามควบคุมตนเองไม่ให้ขยับเอว และข่มตานอนหลับให้ลงเมื่อท่อนลำของเขายังอยู่ในตัวนาง
อี้หลันนับถือในความอดทนของศิษย์พี่
